Άγιες ημέρες αυτές που έρχονται! Μέρες προσδοκίας, αγάπης, συγχώρεσης! Μέρες που ο καθένας ψάχνει στο σκονισμένο ερμάρι των αξιών, τη χαμένη του ανθρωπιά. Άστρα φωτεινά, λαμπιόνια χρωματιστά, δέντρα πλουμιστά, φωτίζουν τις ψυχές κι οδηγούν τον καθένα στη φάτνη των ονείρων του.
Σ’ ετούτο το ταξίδι της ψυχής, μες στα φωτόδεντρα και τις μελωδίες, ξεπετιούνται ενίοτε και οι καλικάντζαροι! Οι καλικάντζαροι…αυτά τα δαιμονισμένα τελώνια της φοροληστείας! Χορεύουν περιπαικτικά, μάς δείχνουν τα δόντια τους, διασκεδάζουν με την ανημπόρια μας και κουνούν χαιρέκακα τους λογαριασμούς του ΕΝΦΙΑ, του στεγαστικού, της Εφορίας, τους λογαριασμούς της ΔΕΗ, του ΟΤΕ, του νερού, της ασφάλειας του αυτοκινήτου, του σπιτιού, των τελών κυκλοφορίας και όλους τους διαβόλους και τους τριβόλους! Έχουν καβαλήσει τον σβέρκο μας και μαστιγώνουν την παραπαίουσα αξιοπρέπεια, που επί δέκα χρόνια απομυζούν βουλιμικά οι εγχώριες και εξωχώριες βδέλλες των μνημονίων.
Κι έτσι στις άγιες μέρες που κοντοζυγώνουν, βάζει ο διαβολάκος την ουρά του και οι άγιες
μέρες μεταμορφώνονται σε ά γ (ρ) ι ε ς μέρες! Σ’ αυτήν μέσα την απελπισιά, συνάνθρωπε, που σε δέρνει, στέκεσαι μπροστά στην οθόνη ν΄ ακούσεις το απογευματινό δελτίο της συμφοράς, κι ύστερα λες: «Δόξα σοι ο θεός»! Σήμερα κάναμε τα τρία (ψηφία) δύο! Πέθαναν 99! Να, εκεί είναι που σε αρματώνει η αισιοδοξία, βουτάς το κινητό, καλείς το 13033, πατάς το 6, φοράς τη μάσκα, παίρνεις την ταυτότητα, κρατάς τις αποστάσεις, δεν απομακρύνεσαι από τη γειτονιά, φροντίζεις να μη συγχρωτίζεσαι με πάνω από τρεις, προσέχεις να μην περάσεις ο δείκτης του ρολογιού το 9 και ύστερα φωνάζεις: Ζήτω η ελευθερία του «μη» του «πρέπει» και του «13033»!
Δύσκολα τα φετινά Χριστούγεννα! Οι άνθρωποι αρρωσταίνουν! Όλοι αρρωσταίνουν! Οι γέροι αρρωσταίνουν, οι νέοι αρρωσταίνουν, οι γιατροί αρρωσταίνουν, οι ιερείς (εσχάτως) αρρωσταίνουν οι υπουργοί αρρωσταίνουν! Τελικώς οι μοναδικοί «Αχιλλείς» της πανδημίας, είναι οι ποδοσφαιριστές και οι καλαθοσφαιριστές. Στους ναούς του ποδοσφαίρου, ως εκ θαύματος κορωνοϊός δε ζυγώνει. Όπως λέει και το δημώδες: “στη στεριά δε ζει το ψάρι ούτε ιός στα γήπεδα”! Μπαίνουν γκολ, μπαίνουν καλάθια, γίνονται τζαρτζαρίσματα, αγκαλιές, φιλιά, πανηγύρια και δεν τους πιάνει ούτε κορωνοϊός ούτε νόμος. Ρωτώ αφελώς, πώς γίνεται αυτό και παίρνω την κλασική απάντηση: «Είναι πολλά τα λεφτά Άρη!» Συμβαίνει δηλαδή, αυτό που λένε και οι λοιμωξιολόγοι: «Αυτός ο ιός μας εκπλήσσει διαρκώς»!… Δίκιο έχουν! Θύμα αυτής της αλλόκοτης συμπεριφοράς του ιού, μήπως δεν ήταν κι ο φτωχούλης γεράκος που εθεάθη να κυκλοφορεί στους δρόμους, χωρίς να είναι προστατευμένο καλά το δεξιό του ρουθούνι; Του ήρθε του δόλιου μια τριακοσάρα, με γαρνιτούρα από πίεση και σάκχαρο και ησύχασε. Ο ιός, μπάρμπα, παρ’ το χαμπάρι, είναι αταξικός! Με την ίδια ευκολία που χτυπάει τον αστό, χτυπάει και τον προλετάριο. Έτσι είναι κι ο νόμος! Αφού ξέρεις, ότι ο νόμος δε λοξοκοιτάει, γιατί δεν πας να σεργιανίσεις στην Πάρνηθα, ν’ ανασάνεις ατιμώρητα καθαρό αέρα δίχως ιούς και μάσκες;
Δύσκολα τα φετινά Χριστούγεννα! Όμως, θα δεις!… Και φέτος θα λάμψει το αστέρι! Και φέτος θα ‘ρθουν οι Μάγοι, φυλάσσοντας τα πολύτιμα δώρα σε βαθεία κατάψυξη: «Φάιζερ», «Άστρα Ζένεκα» και «Οξφόρδη»! Και θα ‘ρθουν χρονιάρες μέρες κι εμείς θα περιμένουμε μ’ ανασηκωμένο το μανίκι την ενέσιμη λύτρωση ή το ενέσιμο τσιπάκι κατά τους πιο ευφάνταστους.
Κι όταν όλα θα έχουν τελειώσει το καλοκαίρι με τις 150. 000 δόσεις, αντί των δύο εκατομμυρίων εμβολίων τον μήνα, μα την αριθμητική μας, θα επιχειρηθεί και το εμβόλιο στην οικονομία. Το έχει παρασκευάσει ο Νομπελίστας δόκτορας Πισσαρίδης και είναι, λένε, άκρως αποτελεσματικό! Διασώζει τους αριθμούς, αλλά έχει μια παρενέργεια: εξοντώνει τους ανθρώπους! Για να πετύχει λέει αυτό το εμβόλιο, πρέπει να δώσουμε από το έλλειμμά μας, όχι μία, όχι δύο, αλλά πολλές δόσεις. Μία για την υγεία, μία για την παιδεία, 20 για την Εφορία, 120 για την αφραγκία, 1120 για την κοροϊδία, γεια και χαρά σου τραπεζοκρατία!
Δυστυχώς, τα μαντάτα είναι μαύρα κι απ’ το κατάλευκο Ροβανιέμι! Ο Αϊ- Βασίλης βρέθηκε θετικός στον ιό. Διακομίστηκε σε μονάδα αυξημένης φροντίδας. Η ιχνηλάτηση έδειξε ότι κόλλησε από έναν τάρανδο. Η επιτροπή των λοιμωξιολόγων ανακοίνωσε ότι μετά την εφταήμερη καραντίνα ο Αϊ- Βασίλης φέτος θα μπορεί να κυκλοφορεί στους δρόμους των πόλεων, με τη δέσμευση ότι θα μοιράζει μόνο διατιμημένα μοριακά και rapid tests. Φέτος επίσης δε θα ακούσετε το χαρακτηριστικό του γέλιο – βρυχηθμό: «χο, χο, χο»! Θα το ακούσετε μεν, αλλά ευλόγως με αναγραμματισμό: «οχ, οχ, οχ»! Ένα πράγμα μένει αδιευκρίνιστο: ποιον αριθμό θα χτυπάει ο άγιος στο 13033;
Ο στολισμός των πόλεων φέτος θα είναι λιτός. Οι δήμαρχοι ποντάρουν στα λαμπάκια που μας έχουν ανάψει ήδη ο λοιμός, ο λιμός και ο καταποντισμός! Φτάνουν τόσα, μην πάμε δα και σε φωτορύπανση!
Ουδέν κακόν αμιγές καλού όμως! Μέσα σ΄ αυτή την περίοδο του εγκλεισμού, μάθαμε και τους εθνικούς μας λοιμωξιολόγους! Μάθαμε τον Σύψα, τη Γκάγκα, τον Γώγο, τον μπαρμπα- Στάθη (Βατόπουλος), την Παγώνη, τον Σύψα, τη Γκάγκα, τον Γώγο, την Παγώνη και τανάπαλιν.
Κάτι ακόμα που έχει προκύψει στον καιρό της πανδημίας, είναι ο εμπλουτισμός της φτωχής
και ανεπαρκούς ελληνικής γλώσσας με όρους της αγγλικής, την ώρα ακριβώς που η ελληνική «πανδημία» χαρακτηρίζεται παγκοσμίως η πιο χρησιμοποιημένη λέξη της χρονιάς και το εμβολιαστικό πρόγραμμα των Άγγλων ονομάζεται «πανάκεια»! « Αχ…όμορφη και παράξενη πατρίδα, ωσάν αυτή που μου ‘λαχε δεν είδα»!…
Προσπαθεί, βέβαια, ο εθνικός γλωσσαμύντωρ Μπαμπινιώτης, μα αντιμετωπίζει τη χλεύη των συμπλεγματικών λεξιπενήτων της ελληνικής δημοσιογραφίας, οι οποίοι προσπαθούν με lock down, click away ή driving through, να σπάσουν το τσόφλι της ανυπαρξίας τους, για να κερδίσουν την προσοχή μας και λίγα ποσοστά περαιτέρω αναγνώρισης.
Κλείνοντας να ευχηθώ να ζήσουμε σ’ έναν κόσμο με λιγότερες ευχές! Σύντομα να βγάλουμε αυτές τις απαίσιες μάσκες, ώστε όταν επιτέλους φτάσουμε στο σημείο να κυκλοφορούμε ακάλυπτοι, να μη μας πιάνει η ανασφάλεια ότι η γύμνια του προσώπου συνιστά προσβολή της δημοσίας αιδούς.
Χρόνια πολλά λοιπόν, με COVID περιστατικό πάνω στη γη κ α ν έ ν α !
όχι άλλα πρόσωπα κρυμμένα
όχι άλλα μάτια δακρυσμένα
όχι πια άλλα όνειρα χαμένα
χαρούμενο και δίχως SMS το εικοσιένα!
