Πέντε μέρες απομένουν για τα πιο διαφορετικά Χριστούγεννα της ζωής μας…
Πριν την πανδημία είχαμε μάθει να ζούμε αυτή τη γιορτή με ρεβεγιόν και τραπέζια που τα τελευταία χρόνια έτειναν να είναι μόνο για το θεαθήναι…Δεν μας ένοιαζε πραγματικά ο διπλανός μας( θα κάναμε και μια προσφορά σε κάποιο σύλλογο ή φιλανθρωπικό σωματείο για να βγούμε από την υποχρέωση της μέρας). Χάσαμε το πραγματικό δόσιμο , την αλληλεγγύη , την ανθρωπιά μας στο ρεύμα του καταναλωτισμού και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης… Ουσιαστικά δεν νιώθαμε Χριστούγεννα αλλά τρέχαμε στον μαραθώνιο του συρμού της εποχής. Με την τεχνολογία αντί να μας ενώνει να απομακρύνει πραγματικά τις ψυχές μας. Στέλνουμε ευχές στο messenger ή στο facebook… αντί να σηκώσουμε την τηλέφωνική συσκευή ( μας πέφτει λίγο μακριά) και να πάρουμε ένα τηλέφωνο για να ανταλλάξουμε ευχές. Για τις χριστουγεννιάτικες ,ευχετήριες, κάρτες δεν μιλάω. Αυτές μπήκαν στο χροντούλαπο της ιστορίας… Και πως περιμέναμε κάποτε να ανοίξουμε αυτούς τους φακέλους με τις κάρτες! Τώρα απλά ένα ” ψυχρό” μύνημα αρκεί για να βγούμε από την υποχρέωση…
Πώς καταντήσαμε έτσι?
Θυμάμαι τα Χριστούγεννα στο χωριό. Με λίγα και απλά πράγματα γέμιζαν οι ψυχές μας…Κάλαντα αποβραδίς, τα σπιτικά άνοιγαν και μας φίλευαν όχι χρήματα( αυτό είναι το ζητούμενο της εποχής) αλλά ότι είχε ο καθένας ( γλυκά, τσιγαρίδες…)και δεν μας ένοιαζε…Τα τελευταία χρόνια πολλοί αρνούμασταν ακόμα και να ανοίξουμε τα σπίτια στις παιδικές φωνές…
Και τώρα, στην περίοδο της πανδημίας, φάνηκε πόσο λάθος δρόμο πήραμε…πόσο στηρίξαμε την ευτυχία μας στα πήλινα πόδια του ” click away ” ( δεν έχουμε αντίστοιχους ελληνικούς όρους … τρομάρα μας…).
Καιρός είναι να κοιτάξουμε μέσα μας… Να ανασύρουμε τις ανθρώπινες ιδιότητες που χάσαμε: την ανιδιοτελή αγάπη για το σύντροφο, τον φίλο, τον συνάνθρωπο. Να βρούμε το πραγματικό νόημα της ζωής που είναι η απλότητα των λόγων και των σχέσεων. Να παραιτηθούμε από έναν ” άκρατο” εγωισμό. Ο κόσμος δεν είμαστε μόνο εμείς . Είναι και οι γύρω μας…
Είναι Χριστούγεννα περισυλλογής και αλλαγής πλεύσης . Να βάλουμε στο κέντρο των αναγκών μας τον Άνθρωπο και όχι μόνο τις καταναλωτικές και τεχνολογικές του κατακτήσεις…
Να πετάξουμε τις μάσκες… Όχι τις μάσκες που φοράμε για την αυτοπροστασία και την προστασία των διπλανών μας ενάντια στον covid 19 …Αυτές, όσο χρειαστεί, θα τις φέρουμε.
Τις αόρατες μάσκες που φοράμε και μας απομακρύνουν από την ουσία της ζωής , μας ” στοιχειώνουν” καθημερινά.. και μας απομακρύνουν από την αγάπη και το συνάνθρωπό μας…
Καλά Χριστούγεννα με υγεία και υπομονή!
