Με τον πόνο του αδελφού και επιστήθιου φίλου επί σαράντα ολόκληρα χρόνια, αλλά και με τη βέβαιη ελπίδα, ότι ο αοίδιμος και τιμημένος ιεράρχης Καστορίας Σεραφείμ «αυλίζεται εν σκηναίς δικαίων», χαράσσω τις λίγες αυτές γραμμές, αφού οι καταθλιπτικές ημέρες εξαιτίας της πανδημίας δεν επέτρεψαν, ούτε να παραστώ στη Νεκρώσιμη Ακολουθία, ούτε ευλαβικά να ασπασθώ το σεπτό λείψανο του πανάρετου ιεράρχη.
Γνωρίζοντας ότι είναι πολύ δύσκολο να επαινέσεις με λόγια εκείνον που διακρίθηκε στα έργα και ότι είναι ακόμη δυσκολότερο να επαινέσει ένας ελάχιστος εκείνον που ήταν μέγιστος, δε θα επιχειρήσω να περιγράψω τον αείμνηστο, ούτε είναι ανάγκη.
Οι επικήδειοι λόγοι των Σεβ. Μητροπολιτών και των επισήμων του Στρατού και της τοπικής Αυτοδιοίκησης, πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας, ήταν πηγαίοι, καρδιακοί και πέρα για πέρα αληθινοί και πρεπόντως τίμησαν τον αείμνηστο αδελφό μας.
Και για την εκ νεότητός του πίστη στον Θεό και αγάπη προς την Εκκλησία μας, στην οποία αφιερώθηκε ολοκληρωτικά, και για το διδακτικό ήθος του και για τη θυσιαστική αγάπη του για κάθε άνθρωπο και όχι μόνο για τους προσφιλείς αφοσιωμένους φίλους του και τα πνευματικά του παιδιά, και μάλιστα για τους Καστοριανούς, και για την καλογερική ζωή και συμπεριφορά του και για το αφιλοχρήματο του ανδρός έκαμαν λόγο οι εκλεκτοί ομιλητές, ώστε δεν άφησαν ούτε κενό, ούτε λέξη επαινετική χωρίς να τη χρησιμοποιήσουν, για να του πλέξουν το στεφάνι της τιμής και του έντιμου αγώνα του.
Όλα αυτά μας παρηγορούν και προπάντων την αναστατωμένη ψυχή μας καθησυχάζει ο αθάνατος λόγος της αγίας Γραφής «αρεστή γαρ ην Κυρίω η ψυχή αυτού. Διά τούτο έσπευσε εκ μέσου ημών.» ή «Ευάρεστος τω Θεώ γενόμενος ηγαπήθη και ζων μεταξύ αμαρτωλών μετετέθη» ή εκείνος «ως τω Κυρίω έδοξε ούτω και εγένετο».
Έλεγε ωραία λόγια για τους ανθρώπους, κληρικούς και λαϊκούς που γνώρισε και έδειχνε μια πλατειά αγάπη γι΄αυτούς.
Έκαμε έργα αξιέπαινα, για να εξυπηρετήσει αυτούς που του ζητούσαν τη συμπαράστασή του και τότε η αγάπη του ήταν πιο μεγάλη. Μα για όλους αυτούς έκανε και θερμή, αδιάλειπτη προσευχή και συνεχώς γι΄αυτούς τελούσε την αναίμακτη θυσία, ώστε η αγάπη να αποκτήσει τον πιο επίσημο χαρακτηρισμό και να ονομάζεται «αναντικατάστατη». Αυτή ήταν η αναμφισβήτητη αγάπη που διέθετε ο Καστορίας Σεραφείμ και αυτή ελπίζω να μη μας τη στερήσει, αλλά ενώπιον του Εσφαγμένου Αρνίου να προσεύχεται για όλους μας, τώρα μάλιστα που δεν έχει ανάγκη να προσεύχεται για τον εαυτό του.
«Ως έχων το πρεσβεύειν ως ιεράρχης» να εύχεται για τα εκλεκτά πνευματικά του παιδιά, που «εγέννησε εν τω Ευαγγελίω», για τους αδελφούς του αρχιερείς, για την ορθόδοξη Εκκλησία μας, την οποία τίμησε με την ενάρετη βιοτή και πολιτεία του και υπηρέτησε με πιστότητα και θυσιαστική αγάπη και για τους Καστοριανούς, τους οποίους υπεραγάπησε, ώστε όλοι μας να μην τρέχουμε επί ματαίω αλλά εν μετανοία να ζήσουμε μέχρι να έλθει και η δική μας μεγάλη ώρα.
Ας είναι μακαρία και αιωνία η μνήμη του και ας αναπαύεται «εν αγαθοίς» η αγνή παιδική ψυχή του.
+Ο Μονεμβασίας και Σπάρτης ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ
