Ο χρόνος που πέρασε μας υπενθύμισε με πολύ σκληρό τρόπο πως σχεδόν όλη μας ή ζωή περνάει περιμένοντας.
Αναγκασμένοι να κάνουμε υπομονή ώστε να “δικαιωθούμε”… αύριο.
Οι μέρες κυλούν σαν ρυάκι που χάνεται στο χώμα μόλις σταματήσει η βροχή.
Και κάθε νύχτα, σταματάει να “βρέχει”.
Το 2020 μια ζωή εν αναμονή ήταν η ζωή μας.
Απλά “αλλάξαμε” στη σκέψη μας τα πράγματα που περιμέναμε.
Τα προηγούμενα χρόνια συνήθως περιμέναμε να περάσει η εβδομάδα και να έρθει το σαββατοκύριακο. Περιμέναμε σε ουρές, περιμέναμε να μας “δώσουν σημασία”. Περιμέναμε ακόμη και να περασει η ώρα!
Εντελώς ανώριμοι να αντιληφθούμε πως περιμένοντας… μεγαλώσαμε.
2020…
Εν αναμονή της άρσης του εγκλεισμού.
Εν αναμονή της ανακοίνωσης των κρουσμάτων.
Εν αναμονή της επανέναρξης των σχολείων, της αγοράς, των πληρωμών, της εταιρείας courier!
Ίσως τελικά μόνο το “δέμα” μας κάνει τη χάρη κι έρχεται πάντα…
Καστοριά 11/01/2021… κι ακόμη περιμένουμε το χειμώνα!
Ίσως έρθει στο τέλος της εβδομάδας κι αυτός.
Με τα χιόνια του να ντύσει τα παγκάκια και να “ζωγραφίσει” στην Βόρεια παραλία.
Να παγώσει τη λίμνη μας και να μεταμορφώσει τα κλαδιά των δένδρων σε παγωμένα αγάλματα. Να στρώσει τις κατηφόρες με αφράτο χιόνι ώστε να τσουλησουμε με τσουβάλια γεμισμένα με αχυρο.
Κι αν για κάποια πράγματα αξίζει να κάνεις υπομονή και να περιμένεις, η υπομονή και η αναμονή για όλη τη ζωή δεν θα πρέπει να είναι κανόνας.
Μη περιμένετε τίποτα πια από δω και πέρα που δεν αξίζει τον κόπο!
Βγείτε έξω και “κυνηγήστε” την κάθε ημέρα πριν σταματήσει να… βρέχει.
Περάστε το χρόνο σας όπως θέλετε αλλά μη τον σπαταλάτε.
Να είναι οι “μέρες” στο τέλος που μας κυνηγούν…
Κι εσείς θα γελάτε τρέχοντας κοιτώντας προς τα “πίσω”.
