Στο κέντρο της κατακόρυφης και απροσπέλαστης επιφάνειας ενός θεόρατου βράχου, που υψώνεται φοβερός στα ριζά του βυζαντινού οχυρού της τοποθεσίας «Αρματωλός» Σλίβενης, εκατό μέτρα περίπου επάνω απ’ την κοίτη του φαραγγιού της Κορομηλιάς, φαντάζει το άνοιγμα μιας ιδιόμορφης σπηλιάς. Η σπηλιά αυτή έχει στόμιο μεγάλων διαστάσεων, ύψους 15 μ. και πλάτους 20 μ., περίπου, και διαθέτει εσωτερικόν χώρο με μορφή οριζοντιωμένης καμπυλοειδούς σήραγγας και με απροσδιόριστο εύρος και μήκος (βάθος). Το εν λόγω σπήλαιο έχει εμπρός του ένα εντυπωσιακό και ισχυρότατο τείχος (προτείχισμα) γωνιασμένο στο μέσον του, ύψους 10 μ. και μήκους 15 μ., περίπου. Το τείχος αυτό είναι θεμελιωμένο με ογκώδεις λίθους στο «φρύδι» του βράχου, φέρει στην όψη του δύο παράθυρα (το ένα κλεισμένο με τοίχο) και σώζεται στις ημέρες μας μισοερειπωμένο.
 |
| Τα βράχια με τη σπηλαιώδη σκήτη Ταξιαρχών Κορομηλιάς |
Η γενική εμφάνιση του περιγραφόμενου γωνιασμένου τείχους, με τα δύο παράθυρα, τις γερές ξυλοδεσιές και τις έξι οπές – υποδοχές στηριγμάτων πατώματος κι εξέδρας, δηλώνει, ότι αυτό (το τείχος) αποτελούσε κατά τους βυζαντινούς και μεταβυζαντινούς χρόνους, το εξωτερικό τμήμα ενός ιδιόμορφου πανίσχυρου αμυντικού πύργου, όπου ανέβαιναν με βαρούλκο και διέμεναν οι τότε ερημίτες και μοναχοί της περιοχής, για να προφυλαχτούν απ’ τις εκάστοτε επιδρομές αλλοφύλων.
Πίσω ακριβώς απ’ τον περιγραφόμενο πύργο, στα ενδότερα του εξεταζόμενου σπηλαίου, υπάρχει, σύμφωνα με διηγήσεις ηλικιωμένων κατοίκων της Κορομηλιάς, που το επισκέφτηκαν με πολύ μεγάλη δυσκολία και το ερεύνησαν κατά την προπολεμική εποχή, ένας ευρύχωρος σπηλαιώδης ναός με Αγία Τράπεζα, κτιστό τέμπλο, τοιχογραφίες, στασίδια κ.ά.. Εντός ναού βρήκαν οι αναφερόμενοι επισκέπτες του αρκετά παλαιά βιβλία και κειμήλια, τα οποία παρέδωσαν αυθωρεί σε δάσκαλο της περιοχής κι έκτοτε αγνοείται το είδος και η τύχη αυτών (των βιβλίων και κειμηλίων).
 |
| Ο βυζαντινός πύργος στη σπηλαιώδη σκήτη των Ταξιαρχών |
Η ταυτόχωρη παρουσία του σπηλαιώδους ναού της Κορομηλιάς και του προκείμενού του πύργου μας οδηγεί στο ασφαλές συμπέρασμα, ότι το εν λόγω μοναστικό συγκρότημα αποτελούσε κατά το μακραίωνο χριστιανικό παρελθόν μία ανάλογη σκήτη (: παράρτημα Μονής), η οποία ανήκε αρχικά (απ’ το απροσδιόριστο έτος κτίσεώς τους κι έως το 1716) στο μοναστήρι των Ταξιαρχών Άνω Σλίβενης και αργότερα (απ’ το 1716 και ως το 1905) στην ιερά μονή Αγίου Νικολάου Κορομηλιάς, που το διαδέχτηκε.
Σήμερα, η καταπληκτική και μνημειώδης σκήτη των βυζαντινών χρόνων, με τον τοιχογραφημένο σπηλαιώδη ναό και το ισχυρό προτείχισμα, κινδυνεύει με ολοκληρωτική καταστροφή, καθότι μένει απρόσιτη και ασυντήρητη απ’ το 1905, έτος πυρπόλησης και καταστροφής της μονής του Αγίου Νικολάου Σλίβενης, που τη λειτουργούσε και τη συντηρούσε.
Απ’ το βιβλίο τού Γεωργίου Τ. Αλεξίου, Ιερά μονή Αγίου Νικολάου Κορομηλιάς (Σλίβενης) Καστοριάς, έκδοση Ποντιακού Πολιτιστικού Συλλόγου Κορομηλιάς «Η Τραπεζούντα», Καστοριά 2005.
Πρώτη φωτογραφία επάνω από Στάθη Λάγο
