Ψάχνοντας στο λεξιλόγιο της ψυχής μου να βρω την κατάλληλη λέξη για να αποτυπώσω αυτή την έννοια, η καταλληλότερη λέξη που βρήκα είναι η “ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ”.
Πως αλλιώς θα μπορούσαν να βλέπουν την Εθνοφυλακή οι ακρίτες, που οι περισσότεροι μεγάλωσαν με την εικόνα ενός πολεμικού όπλου στην πιο ασφαλή γωνιά του σπιτιού αρχικά του παππού τους και στη συνέχεια του πατέρα τους;
Όλοι κληρονομούμε κάτι από τους προγόνους μας. Άλλοι κληρονομούν χωράφια,χρήματα,κειμήλια,όλα αυτά που εμείς οι άνθρωποι της επαρχίας ονομάζουμε “βιος”.
Όλοι επίσης,κληρονομούμε από τους προγόνους μας,τις άυλες αξίες που λέγονται Πατρίδα, Έθνος, Ιστορία, Παραδόσεις, Ταυτότητα.
Εμείς οι ακρίτες,που ζούμε στα σύνορα της Ελλάδας μας,έχουμε την τύχη,την τιμή αλλά και το βάρος,να κληρονομούμε και κάτι περισσότερο από τους άλλους Έλληνες. Αυτό που έχουμε συνηθίσει να ονομάζουμε “ΧΡΕΟΣ”.
Ποιο είναι αυτό το “ΧΡΕΟΣ”; Δεν είναι τίποτα άλλο από την υποχρέωση, την τιμή και το καθήκον,να είμαστε στην πρώτη γραμμή υπεράσπισης της Πατρίδας,αμέσως μόλις το χρειαστεί,το πρώτο ανάχωμα που θα σταματήσει κάθε εχθρικό κύμα που θα έρθει για να πλήξει την Πατρίδα μας,τις εστίες μας,τις οικογένειες μας,το βιος μας,τα ιερά και τα όσια μας και όλα όσα μάθαμε να αγαπάμε.
Μας το επιβάλει κάποιος; Ναι. Μας το επιβάλει η κληρονομιά μας,η ιστορία μας,τα ιδανικά μας,η υποχρέωση στα παιδιά μας…
Απόσπασμα από την ομιλία του Αντώνη Γκαμπέση στην 1η Στρατιά και στην ΣΣΕ
