Είναι αλήθεια ότι έχουμε κάνει πολλές διαδρομές στο Γράμμο και έχουμε ανέβει στις περισσότερες κορυφές αλλά μερικές μας διαφεύγουν, μια από αυτές το Κάμενικ υψ. 2042μ. Αποτελεί το ΝΔ τμήμα του βουνού ευρισκόμενο πάνω από το Λουτρά του χωριού Αμάραντος – Ιωαννίνων. Η κορυφή αυτή αποτελεί τμήμα της Ελληνοαλβανικής Μεθορίου και στο παρελθόν έχουν γίνει μάχες κατά τον Β’ΠΠ και τον Εμφύλιο.
Η διαδρομή ξεκινά μετά τον τελευταίο ξενώνα στα Λουτρά και ακολουθεί αρχικά το χωματόδρομο. Η σήμανση είναι πολύ καλή με κόκκινα σημάδια και πινακίδες. Αν δεν υπάρχει λάσπη τα περισσότερα οχήματα μπορούν να ανέβουν ως το σημείο που βρίσκουμε την δεύτερη πινακίδα με την επιγραφή “Κάμενικ”. Εμείς το μετανιώσαμε που δεν το κάναμε αυτό και έτσι δεν είχαμε το χρόνο να επισκεφθούμε την παρακείμενη κορυφή Γκόλιο. Υπάρχουν στην διαδρομή φυσικά παρακάμψεις ώστε να “κόψετε” χλμ στο χωματόδρομο.
Μέτα τη δεύτερη πινακίδα μπαίνουμε σε υπέροχο δάσος οξιάς και σε κάποιο σημείο υπάρχει αρκετή κλίση. Η κίνηση γίνεται χύμα ή πάνω σε διαδρόμους που έχουν ανοιχτεί από την ξύλευση. Κατά την Άνοιξη και Καλοκαίρι λόγω βλάστησης θέλει μια προσοχή να μην χάσουμε τα σημάδια.
Μέτα οδηγούμαστε σε δασωμένο διάσελο όπου αριστερά μας είναι το Κάμενικ και δεξιά το Γκόλιο. Εκεί βρίσκεται η τρίτη πινακίδα. Στη συνέχεια το δάσος τελειώνει και το μονοπάτι τραβερσάρει την κορυφή.
Η θέα είναι απίστευτη ειδικά προς τα Δυτικά όπου έχουμε την επιβλητική Νεμέρτσικα ή Δούσκο ή Μερόπη. Απέναντι στα Νότια έχουμε τον Σμόλικα και την Τύμφη ενώ Ανατολικά και ΒΑ βλέπουμε τον Όλυμπο, το Βόιο, το Άσκιο, το Βέρνο (Βίτσι) και τον υπόλοιπο Γράμμο με τις ψηλότερες κορυφές του (Κιάφα, Περήφανο , Τσούκα Πέτσικ και Μαύρη Πέτρα) να στέκουν αγέρωχες. Στα Βόρεια και ΒΔ έχουμε τα Αλβανικά βουνά, Τομόρι και Οστροβίτσε. Πάνω στην κορυφή υπάρχει κατεστραμμένο στρατιωτικό φυλάκιο αλλά εκεί δεν είναι το ψηλότερο σημείο. Ότι έχει απομείνει από το κολονάκι θα το βρείτε μόλις βγείτε στη κορυφή , κοντά στην πρώτη μικρή πυραμίδα των συνόρων , μπορεί να τη περάσετε για πέτρα.
Η μέρα είναι μικρή το Νοέμβρη, οπότε πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Στο κατέβασμα καθώς ο ήλιος έδυε είδαμε πιο καθαρά την Τύμφη και τον Σμόλικα με τις εντυπωσιακές τους κορυφές. Έτσι άλλη μια υπέροχή μέρα πεζοπορία έλαβε τέλος.
