Εκεί στον Γράμμο, η Τηθύος άφησε τον γιο του Ωκεανού μετά τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα, τον Αλιάκμονα.
Αλς και Άκμων.
Αυτός ξεχύθηκε ανυπόμονα να φτάσει στην “αλς” χτυπώντας στο διάβα του βράχους σαν “άκμων”.
Οι Σλάβοι τον είπαν γρήγορο και γοργό ‘”Μπίστριτσα”, ενώ οι Τούρκοι φοβήθηκαν την ορμή του “Ιντζέ Καρά ‘’ κατάλαβαν ότι ήταν πολύ μεγάλος και θόλος όταν θύμωνε.
Αέναος Θεός…
Τροφοδότης τής νιότης, τα νερά του έχουν την δύναμη της κάθαρσης, και πρότειναν πάντα “Μη διασχίζετε ποτέ τα νερά του με το αιώνιό τους ρέμα, πριν να πείτε μια προσευχή, με τα μάτια προσηλωμένα στα εξαίσιά του νάματα, πριν να βρέξετε τα χέρια σας στο ευχάριστο και καθάριο του νερό”…
Νίκος Παναγιωτόπουλος
