Η συμφωνία υπογράφτηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2022 ,στο Πεκίνο, που έγινε γνωστή ως συμφωνία χωρίς όρια. Δεν είναι τίτλος που αποδόθηκε από τους δημοσιογράφους αλλά αναφέρεται στο κείμενο αυτολεξεί. (σ.σ την πρωτότυπη συμφωνία, μπορεί να την ανακτήσει όποιος ενδιαφέρεται από την εφημερίδα euro2day, μέσω ling).
Η συμφωνία αποτελείται από 4 κεφάλαια.
Θα προσπαθήσω να αναλύσω την παρούσα συμφωνία η οποία κατά την γνώμη μου είναι το πιο σημαντικό γεγονός ακόμη και από την επανάσταση των μπολσεβίκων του 1917.
Στο 1ο κεφάλαιο υπό μορφής διακήρυξης αναφέρεται ότι οι δυο χώρες: «Αντιτίθενται στην κατάχρηση δημοκρατικών αξιών και την παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις κυρίαρχων κρατών με το πρόσχημα της προστασίας της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και σε κάθε προσπάθεια υποκίνησης διχασμών και αντιπαραθέσεων στον κόσμο. Οι δύο χώρες καλούν τη διεθνή κοινότητα να σεβαστεί την πολιτιστική και πολιτισμική πολυμορφία και τα δικαιώματα των λαών διαφορετικών χωρών στην αυτοδιάθεση….. Ταυτόχρονα, καθώς κάθε έθνος έχει τα δικά του μοναδικά εθνικά χαρακτηριστικά, ιστορία, πολιτισμό, κοινωνικό σύστημα και επίπεδο κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης, η οικουμενική φύση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων πρέπει να ιδωθεί μέσα από το πρίσμα της πραγματικής κατάστασης σε κάθε συγκεκριμένη χώρα, και τα ανθρώπινα δικαιώματα πρέπει να προστατεύονται σύμφωνα με τη συγκεκριμένη κατάσταση σε κάθε χώρα και τις ανάγκες του πληθυσμού της..»
Στο 4ο κεφάλαιο, αναφέρεται: «Προκειμένου να αποτραπεί η επανάληψη της τραγωδίας του Β ‘ παγκοσμίου πολέμου, οι πλευρές θα καταδικάσουν σθεναρά τις ενέργειες που αποσκοπούν στην άρνηση της ευθύνης για τις θηριωδίες των επιτιθεμένων..»
Θα μου επιτρέψετε αυτά τα εδάφια να μην τα σχολιάσω, διότι οποιαδήποτε προσπάθεια γίνει υπάρχει ενδεχόμενο να κριθεί ως υποκειμενική ανάλυση. Μπορεί λοιπόν ο καθένας να κλάψει ή να γελάσει ελεύθερα.
Στο δεύτερο κεφάλαιο, αναφέρεται: «Οι δύο χώρες επιδιώκουν να προωθήσουν το έργο τους για τη σύνδεση των αναπτυξιακών σχεδίων για την Ευρασιατική Οικονομική Ένωση και την προώθηση μεγαλύτερης διασύνδεσης μεταξύ των περιοχών της Ασίας-Ειρηνικού και της Ευρασίας…..Τα δύο μέρη συμφώνησαν να συνεχίσουν τη συνεχή εντατικοποίηση της πρακτικής συνεργασίας για τη βιώσιμη ανάπτυξη της Αρκτικής»
Προκύπτει ότι η Ρωσία εντάσσεται πλέον στην Οικονομική και Πολιτική ζώνη της Ασίας – Ειρηνικού και το επόμενο πεδίο διαμάχης και διεκδικήσεων μεταφέρεται στην Αρκτική, όπου κυριαρχικά δικαιώματα ασκούν οι ΗΠΑ, Δανία, Σκανδιναβικές χώρες, Ρωσία. Άρα ανοίγεται ένα νέο κεφάλαιο εμπλοκών μεταξύ ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ και Κίνας, Ρωσίας, με επίκεντρο την Αρκτική.
Πιο κάτω αναγράφεται: «Οι πλευρές αντιτίθενται στη δημιουργία νέων φραγμών στο διεθνές εμπόριο με το πρόσχημα της καταπολέμησης της κλιματικής αλλαγής».
Είναι ένα μήνυμα προς την Δύση, ειδικά προς την ΕΕ, η οποία έχει προγραμματίσει από το 2025 την επιβολή φόρου άνθρακα τόσο στα εγχώρια παραγόμενα προϊόντα όσο και στα εισαγόμενα. Κατά την άποψη της Ρωσίας και της Κίνας, ο φόρος αντιτίθεται στις διατάξεις του ΠΟΕ, ως μέτρα ισοδυνάμου με τους δασμούς αποτελέσματος. Ανοίγει ένα ακόμη πεδίο οικονομικής διαμάχης. Προφανώς υποστηρίζουν οι δύο χώρες την συνέχιση της χρήσης των ορυκτών καυσίμων. Αυτός είναι ο κύριος λόγος που η Ρωσία εγκαταλείπει την ΕΕ και στρέφεται στην Οικονομική και Πολιτική ζώνη της Ασίας – Ειρηνικού.
Στο ίδιο κεφάλαιο, αναφέρεται: «Η ρωσική πλευρά επιβεβαιώνει την υποστήριξή της στην αρχή της Μίας Κίνας, επιβεβαιώνει ότι η Ταϊβάν είναι αναπαλλοτρίωτο τμήμα της Κίνας και αντιτίθεται σε κάθε μορφή ανεξαρτησίας της Ταϊβάν…. Οι δύο χώρες αντιτίθενται στη δημιουργία δομών κλειστού μπλοκ και αντίπαλων στρατοπέδων στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού και παραμένουν σε μεγάλη επαγρύπνηση σχετικά με τον αρνητικό αντίκτυπο της στρατηγικής των Ηνωμένων Πολιτειών στην περιοχή Ινδίας – Ειρηνικού για την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή».
Το πεδίο του στρατιωτικού ανταγωνισμού μεταφέρεται πλέον και στον Ειρηνικό. Αποτελεί ευθεία προειδοποίηση για την ανεξαρτησία της Ταϊβάν προς τις ΗΠΑ για την υποστήριξη που παρέχει σ΄ αυτήν.
Αναγράφεται στην συνέχεια της συμφωνίας αυτολεξεί: «Η φιλία μεταξύ των δύο κρατών δεν έχει όρια, δεν υπάρχουν απαγορευμένοι τομείς συνεργασίας, η ενίσχυση της διμερούς στρατηγικής συνεργασίας δεν στοχεύει ούτε σε τρίτες χώρες ούτε επηρεάζεται από το μεταβαλλόμενο διεθνές περιβάλλον και τις περιστασιακές αλλαγές σε τρίτες χώρες».
Στο 4ο κεφάλαιο αναφέρεται στην εμβάθυνση της στρατηγικής εταιρικής σχέσης στο πλαίσιο των BRICS, (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότιος Αφρική), πολιτική και ασφάλεια, οικονομία και χρηματοδότηση και ανθρωπιστικές ανταλλαγές. Είναι σημαντικό το γεγονός ότι με την παρούσα συμφωνία η Ρωσία εισέρχεται στον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάη (SCO), που αποτελεί το αντίστοιχο ΝΑΤΟ της Ανατολής, όπου την κύρια στρατηγική ασκεί η Κίνα.
Συμπεράσματα:
Η συμφωνία χωρίς όρια ουσιαστικά σημαίνει δανεισμός της Κίνας προς την Ρωσία, χωρίς όρια και με ότι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον της Ρωσίας. Με την συμφωνία αυτή η Ρωσία επιλέγει την διακοπή των σχέσεων με την Ευρώπη. Για πρώτη φορά από της ιδρύσεως της Ρωσίας (τσαρικής, κομμουνιστικής, μετασοβιετικής) στρέφεται στην κουλτούρα της Ανατολής. Η Ρωσία είναι τμήμα της Ευρώπης, όπου η ιστορική, κοινωνική και οικονομική σχέση είναι άρρηκτα δεμένη μ΄ αυτήν. Ο διαχωρισμός Δύσης – Ανατολής, δεν πρέπει να ορίζεται με γεωγραφικά χαρακτηριστικά αλλά πολιτιστικά. Ο βασικός διαχωρισμός είναι η αλφάβητος. Η Δύση στηρίζεται στην Ελληνο-λατινική αλφάβητο και στον ελληνορωμαϊκό πολιτισμό επάνω στον οποίο δομήθηκε όλη η δύση. Ενσωματώθηκε στην συνέχεια στην κουλτούρα της Δύσης ο Χριστιανισμός. Επομένως η αλφάβητος και η θρησκεία της Ρωσίας, είναι Ελληνική και Χριστιανική, εμπεριέχει όλα τα δομικά στοιχεία επάνω στα οποία αναπτύχθηκε η Δύση.
Η Ανατολή στηρίζεται στην αλφάβητο των ιδεογραμμάτων και στην ανατολική κουλτούρα που δομήθηκε στις χώρες της Ασίας, με κύριο πόλο την Κίνα. Η Ρωσία δεν έχει καμία σχέση με τον πολιτισμό της Ανατολής.
Μένει λοιπόν να αποδειχθεί από την ιστορία, αν ο Πούτιν θα καταταχθεί στο βάθρο της ιστορίας δίπλα στον Μέγα Πέτρο και την Μεγάλη Αικατερίνη, ή θα περάσει στην ιστορία σαν τον ηγέτη που βίωσε το δικό του Βατερλό.
4 λεπτά ανάγνωση
