“Στήθι και Οίκτιρον” για μια στιγμή βρε Καστοριά… Ο γλυκόσμπουρός σου, ο χαϊδεμένος σου, ο μπαμπαλούκης και ο μπάης σου, το καλό σου το “παιδί”, ο Ευτύχιος, κίνησε με το στερνό καράβι κατ’ εκεί που ούτε μπιστρόφια ούτε ερχόματα έχει πια…
Θλίψη που τον χάσαμε, Χαρά που βρήκε πάλι το Φως του… Να ιδεί πάλι την πόλη του, την αγαπημένη, από εκεί ψηλά…
Με απέραντη Αγάπη κουνάμε το μαντήλι μας σε κατευόδιο του γλυκού μας συνεργάτη, του σοφού ανθρώπου, της όμορφης καλωσυνάτης ψυχής, του αληθινού Καστοριανού…
Τα παιδόπλα της “Μύησης” που τόσο μας αγάπησες και σ΄αγαπήσαμε σου ευχόμαστε Καλό Ταξίδι… Καλό σου Ταξίδι…
