Να ονειρεύεσαι για μια πόλη που αγαπάς, την πόλη όπου ζεις και δραστηριοποιείσαι με έγνοια, δεν είν’ εύκολο πράγμα, καθόλου ενίοτε!
Με απασχολεί πολύ τις τελευταίες μέρες και δοξάζω τον Θεό που τη γλιτώσαμε!
Και να τι εννοώ:
Πάντοτε στο Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα λέγαμε πως θα θέλαμε να υπήρχε στην πλατεία των Εθνομαρτύρων Αδελφών Εμμανουήλ ένα μνημείο αντάξιό τους!
Μάλιστα, είχα τη μεγάλη τύχη να διαθέτω φίλη καλή γλύπτρια της ΣΚΤ Φλώρινας, τη Χριστίνα Γκόλνα, που προθυμοποιήθηκε να κάνει το μνημείο των ηρώων ΑΦΙΛΟΚΕΡΔΩΣ, μόνο τα υλικά θα της πλήρωνε ο Δήμος μας.
Η πρόταση ήταν ολοκληρωμένη, όμως η ιδέα δεν προχώρησε γιατί δεν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο χωρίς να δοθεί η άδεια από αρμόδια υπηρεσία. Κι έμεινε κι η ιδέα και η πρόταση στα αζήτητα.
Δε θυμώσαμε με κανέναν κι ευτυχώς δεν είχαμε δημοσιοποιήσει την πρόθεσή μας-τρέμω στην ιδέα και μόνο σχετικά με το τι θα διαβάζαμε εις βάρος μας αν γινόταν γνωστή κι έπεφταν πάνω μας κάποιοι! Ανυπόγραφα κυρίως, μη επαρκώς τεκμηριωμένα και με την μπάλα εκτός γηπέδου!
Τρέμω και δοξάζω τον Θεό που τη γλιτώσαμε και ο νοών νοείτω…!
Από το Facebook της Σόνιας Ευθυμιάδου
