Πόσο χαρούμενος θα ήταν ο Πλάτωνας σήμερα, που ήταν ο πρώτος που πίστευε στην αναγκαιότητα της ένταξης των νηπίων σε ένα κατάλληλο για τη φύση τους ίδρυμα, όταν θα μάθαινε πως στο βορειοδυτικότερο σημείο της Ελλάδας, στο δαντελωτό ακριτικό νησιωτικό σύμπλεγμα των Διαποντίων νήσων, στην Ερεικούσσα, θα ιδρυόταν για πρώτη φορά ένα νηπιαγωγείο που θα «φώλιαζε» στην αγκαλιά του δύο παιδάκια 4 και 5 χρόνων.
Ένα μονοθέσιο νηπιαγωγείο που ξεκίνησε τη λειτουργία του πριν από λίγες ημέρες, με ένα ταπεινό εξοπλισμό από δύο γραφειάκια, δύο μικρές καρεκλίτσες και τραπεζάκια, αλλά γεμάτο με πολλή φαντασία και περισσή αγάπη από τη νεαρή 29χρονη νηπιαγωγό, Μαρία Χονδρογιάννη, που παρότι νιόπαντρη, άφησε το σύζυγο της στην Κέρκυρα και ξεκίνησε για την Ερείκουσα, καθώς εκεί την περίμεναν οι δύο λιλιπούτειοι μαθητές της.
«Για μένα είναι μια πολύ ευχάριστη πρόκληση» θα πει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η νηπιαγωγός, που είναι αναπληρώτρια και δουλεύει για 2η συνεχή χρονιά. «Η Ερείκουσα ήταν μία από τις προτιμήσεις μου», θα εξομολογηθεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, και παρότι η απόσταση από την πόλη της Κέρκυρας είναι μεγάλη αυτό δε στάθηκε εμπόδιο να την επιλέξει.
«Η ακτοπλοϊκή συγκοινωνία για το νησί δεν είναι εύκολη, κυρίως τους χειμερινούς μήνες, όμως στη μάθηση δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο. Το ότι ιδρύθηκε στην Ερείκουσα για πρώτη φορά νηπιαγωγείο, είναι μεγάλη χαρά για όλους μας», θα δηλώσει, ενώ δε κρύβει την αγωνία της και για τα νέα καθήκοντα της Διευθύντριας του νηπιαγωγείου.
«Εκτός από νηπιαγωγός, έχω παράλληλα και τα καθήκοντα προϊσταμένης του νηπιαγωγείου και ελπίζω να ανταπεξέλθω επάξια σε όλα , αλλά κυρίως στις ανάγκες των δύο μαθητών μου», θα τονίσει.
Με τον ίδιο ενθουσιασμό μιλά για τους μαθητές της, έναν μαθητή και μία μαθήτρια και η δασκάλα του μονοθέσιου δημοτικού σχολείου Ερείκουσας. Ο ένας είναι στην έκτη Δημοτικού και η δεύτερη στην τετάρτη.
Η 33χρονη δασκάλα Αποστολία Ρούση είναι για δεύτερη χρονιά στο μικρό νησάκι της Ερείκουσας, ενώ πλέον έχει μόνιμο διορισμό.
Κατάγεται από τη Λευκοπηγή Κοζάνης και ερχόμενη πέρυσι στο ακριτικό νησί, την ακολούθησε και ο σύζυγος της με τα παιδιά τους. Ο σύζυγος είναι υδραυλικός και τεχνίτης οπότε μπόρεσε να βοηθήσει το νησί και από τη δική του πλευρά.
Μένουν στο σπίτι του εκπαιδευτικού, καθώς το νησί παρέχει χώρο φιλοξενίας για το γιατρό και το δάσκαλο.
Κάποτε το Δημοτικό Σχολείο Ερείκουσας που χτίστηκε το 1920, δωρεά του Ανδρέα Συγγρού, είχε περισσότερους από 100 μαθητές, τουλάχιστον αυτό αποκαλύπτουν τα αρχεία του σχολείου, το 1934, όπου φοίτησαν ακριβώς 100 μαθητές. Το σχολείο λειτουργούσε πρωί και απόγευμα με δύο βάρδιες, με τον ίδιο δάσκαλο, καθώς υπήρχε όπως και σήμερα, μόνο μία αίθουσα διδασκαλίας.
Το 2017 το κουδούνι στο Δημοτικό Σχολείο της Ερείκουσας, «σίγησε» μετά από περίπου 100 χρόνια. Μαζί έσβησε η χαρά και η ελπίδα των κατοίκων για νέα ζωή στο νησί. Το Γενάρη του 2020 επαναλειτούργησε αναπτερώνοντας το ηθικό όλων.
Σήμερα έχει μόνο δύο μαθητές, όμως το κουδούνι συνεχίζει να χτυπά καθημερινώς δίνοντας ζωή στον τόπο.
Όπως αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η δασκάλα του σχολείου «η επιδημία του κορονοϊού, δεν επηρέασε την εκπαίδευση των δύο μαθητών, καθώς ήταν ανυπόστατη σε όλο το νησί». Την ίδια ώρα, η κ. Ρούση, καθώς είχε μεγάλη εκπαιδευτική εμπειρία και από τον ιδιωτικό τομέα και τις σπουδές της, κατάφερε να εφαρμόσει καινοτομίες εκπαιδευτικές πρακτικές στους μαθητές της.
«Εντός αυτών των οχτώ ετών και λόγω της διδασκαλίας μου σε παιδιά με προβλήματα όρασης ξεκίνησα την ηχογράφηση παιδικών και μη βιβλίων τα οποία αυτή τη στιγμή ξεπερνούν τα 100, ώστε να έχουν πρόσβαση όλοι σε αυτά που εγώ έχω την ευλογία να γεύομαι. Αυτές μου οι ηχογραφήσεις δεν σταμάτησαν και δεν μειώθηκαν ποτέ από την αγάπη μου για τα άτομα αυτά. Ερχόμενη εδώ στην Ερείκουσα ξεκίνησα να γράφω άρθρα για την εκπαίδευση σε εφημερίδες της Κέρκυρας και της Κοζάνης», θα αποκαλύψει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, η κ. Ρούση.
Όσο για τη ζωή στην Ερείκουσα, αυτή δεν θα μπορούσε να τη χαρακτηρίσει κάποιος εύκολα ως ρόδινη, κυρίως τους χειμερινούς μήνες, όμως δασκάλα και νηπιαγωγός έχουν το δικό τους τρόπο να την κάνουν πιο ευχάριστη και πιο παραγωγική.
«Η ίδρυση νηπιαγωγείου και η διατήρηση του δημοτικού σχολείου στην Ερείκουσα είναι μία νίκη της εκπαίδευσης. Είναι σα να σου λέει “όπου και να ‘σαι εγώ θα έρθω». Και εμείς είμαστε εδώ για να την υποστηρίξουμε με όλες μας τις δυνάμεις”, θα καταλήξει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η δασκάλα και Διευθύντρια του Δημοτικού Σχολείου, Αποστολία Ρούση, που αγαπά πλέον το ακριτικό νησί, όπως τη γενέτειρα πατρίδα της και προσπαθεί μέσα από το δημοτικό σχολείο να ενεργοποιήσει και όλους τους μόνιμους κατοίκους του νησιού, που δε φτάνουν συνολικά ούτε τους πεντακόσιους, με τους χειμερινούς μήνες να καταμετρώνται πολύ λιγότεροι.
Άννυ Ταπάσκου/ΑΠΕ
