Η διαδρομή στον κόσμο του βιβλίου συνεχίζει το μαγευτικό της ταξίδι με τον Καστοριανό ζωγράφο – συγγραφέα Δημήτρη Ιωαννίδη και το μυθιστόρημά του, “Τυφλό κορίτσι σ’ οδηγεί, παιδί του Μοντιλιάνι…” από τις Εκδόσεις Γραφή.
Της Ελένης Κωστοπούλου
Ο Δημήτρης Ιωαννίδης γεννήθηκε στην Κορησό της Καστοριάς, στην κωμόπολη που αναφέρεται στην υπόθεση αυτού του έργου. Ακολουθώντας την παρότρυνση του Καβάφη στη “Σατραπεία”, έμεινε στον Ελληνικό Στρατό ως επαγγελματίας κάμποσα χρόνια, αφού ήδη είχε περάσει κι από την Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας για τέσσερις ολόκληρους μήνες!
Τελικά, το σαράκι της τέχνης και της λογοτεχνίας (δίδυμα) κυριάρχησε οριστικά πάνω του και τώρα ασχολείται μόνο μ’ αυτά.
Έχει εκδώσει τα βιβλία:
«Χθες, Σήμερα, Αύριο», με χρονογραφήματα για τη γενέτειρά του.
«Υστερόγραφα του προηγούμενου αιώνα», με πίνακες και σχόλια για τα μακεδονίτικα κτίσματα της περιοχής.
«Μιά Καστοριά, σαν ζωγραφιά!» με τοπία και αρχοντικά της ευρύτερης περιοχής της Καστοριάς
και το τελευταίο «Η εκδίκηση της Ξανθιάς και άλλα διηγήματα».
Ζει και εργάζεται στην ιδιαίτερη πατρίδα του.
Περίληψη
Μετά από μια ληστεία στην τράπεζα μιας επαρχιακής πόλης, τρεις νέοι άντρες βρίσκονται σ’ έναν αγώνα επιβεβαίωσης των επιλογών τους: Ο ληστής, με την κοσμοθεωρία του περί άνετης ζωής. Ο ηγούμενος του μοναστηριού που αναγκαστικά φιλοξενεί αυτόν και τη συνοδό του. Ο αστυνόμος της περιοχής, που προσπαθεί να διαλευκάνει τη ληστεία. Ο αναγνώστης του έργου, θα έχει να παρακολουθήσει με ενδιαφέρον τους διαλόγους που αναπτύσσονται μεταξύ τους, θα ζήσει την αγωνία του καθενός από τους πρωταγωνιστές και θα επιβεβαιώσει αυτό που είπε ο Αριστοτέλης στην τελευταία φράση του ορισμού του για την τραγωδία: Δι’ ελέου και φόβου περαίνουσα την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν…
Απόσπασμα
Η εσωτερική προσπάθεια του ταπεινού ικέτη στον Θεό, είχε φτάσει στο υψηλότερο σημείο της. Ο μοναχός είχε ολωσδιόλου αποκοπεί από τον έξω κόσμο. Ακίνητος στην στάση της προσευχής, χλωμός από την υπερένταση, ήταν ένα ακόμα κερί που χάριζε την φλόγα της ψυχής του στον Δημιουργό: ο Ίδιος είχε πει στην επί του Όρους Ομιλία Του: ʻ…πάς γαρ ο αιτών λαμβάνει και ο ζητών ευρίσκει και τω κρούοντι ανοιγήσεται…ʼ Ήταν γραμμένο στο έβδομο κεφάλαιο, στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου. Μόνο εκεί, όμως, βρισκόταν η αλήθεια του Ιησού;
Έπρεπε οι δυο νέοι να σωθούν. Η κοπελίτσα δικαιούταν να έχει κάτι που για όλους είναι αυτονόητο: την δυνατότητα ν’ απολαμβάνει την πλάση και με τα μάτια της. Κι ο νεαρός όφειλε να αντιληφθεί τι είναι ευτυχία: Να μην χρειάζεται ν’ αδειάσει όλης της γης τα χρηματοκιβώτια για να μάθει στο τέλος, γερνώντας σ’ ένα κελί, ότι τίποτα δεν είχε καταφέρει…
Είναι φανερό ότι κάθε άνθρωπος ζει μια διαφορετική πραγματικότητα με βάση τα όσα έχει ζήσει στα πλαίσια της εκάστοτε κοινωνικοποίησής του. Το βιβλίο παρουσιάζει ανάγλυφα τους δρόμους της ζωής των ηρώων, που έχουν ως απότοκο μία απροσδόκητη και μη προγραμματισμένη συνάντησή τους.
Έτσι και στη ζωή, τυχαία συναντάμε ανθρώπους με εμπειρίες από τις οποίες πρέπει να μαθαίνουμε με σκοπό να βελτιώσουμε την αντιληπτική μας ικανότητα για την ερμηνεία του κόσμου μας.
Άραγε, τελικά ποιοι από τους ανθρώπους ζουν το θαύμα τους και ποια είναι αυτή η ανώτερη δύναμη που καθορίζει την τύχη και την πορεία του καθενός μας;
