Μα…παίρνουμε λουλούδια από ένα μνήμα, έναν τάφο;
Τι σημαίνει χαρμολύπη, μαμά; με ρώτησε ένα από τα παιδιά μου, καθώς επιστρέφαμε από τον Επιτάφιο.
Και οι τέσσερις καρφώσανε τα μάτια τους επάνω μου.
Χαρμολύπη… Είναι σύνθετη λέξη, απάντησα γρήγορα για να κερδίσω χρόνο. Προέρχεται από τις λέξεις χαρά και λύπη. Έχουμε λοιπόν, χαρμολύπη, όταν αισθανόμαστε χαρά και λύπη ταυτόχρονα. Πώς είναι δυνατόν; αναρωτήθηκε ο μεγάλος. Να αισθάνεσαι χαρά και λύπη μαζί. Αυτα είναι δύο αντίθετες έννοιες.
Πώς να σας το εξηγήσω; Να…χθες, το απόγευμα της Μ. Πέμπτης έγινε η σταύρωση του Χριστού μας. Όλοι νιώσαμε θλίψη, λύπη και στενοχώρια. Κάποιοι, μάλιστα, δάκρυσαν καθώς περνούσε από μπροστά μας. Όμως συγχρόνως νιώθαμε και χαρά γιατί γνωρίζουμε πως σε τρεις μέρες θα αναστηθεί.
Τον διάλογο αυτό σκέφτομαι αυτήν την ώρα, νύχτα Μ. Παρασκευής. Πάντα μου άρεσε η απογευματινή ακολουθία της Μ. Παρασκευής. Όχι τόσο για τον Επιτάφιο, τα Εγκώμια ή την λιτανεία. Μου αρέσει που αυτήν την ημέρα, την πιο θλιβερή της χριστιανοσύνης αρχίζει να αχνοφέγγει η χαρά της Ανάστασης. Το έχετε προσέξει; Στην απογευματινή ακολουθία της Μ. Παρασκευής (το ξέρω, είναι ο Όρθρος του Μ. Σαββάτου, όμως εμείς πάντα απόγευμα Μ. Παρασκευής το ζούμε) τα άμφια του ιερέα είναι λευκά δηλαδή χαρμόσυνα. Τα Εγκώμια παρόλο που είναι ένας θρήνος, ξεχειλίζουν από την προσδοκία την Ανάστασης. Και στο τέλος της ακολουθίας μπορούμε να πούμε πως πλέον πέφτουν όλα τα προσχήματα με την προφητεία του Ιεζεκιήλ.
Τα νεκρά οστά αποκτούνε, νεύρα, μύες, δέρμα και στο τέλος πνοή. Τα νεκρά οστά ζωντανεύουν. Δεν είμαι θεολόγος, αλλά θαρρώ πως αυτή ειναι η πιο ξεκάθαρη προφητεία για την ανάσταση των νεκρών. Φεύγοντας από τον ναό παίρνουμε ως ευλογία λουλούδια από τον στολισμένο Επιτάφιο. Μα…παίρνουμε λουλούδια από ένα μνήμα, έναν τάφο; Ναι, παίρνουμε ευλογία από έναν τάφο που αν και ερμητικά κλειστός και φρουρούμενος μάλιστα από 16 στρατιώτες, σε λίγες ώρες θα μείνει κενός. Άδειος. Σε λίγες ώρες θα ξεπηδήσει από αυτόν η Ζωή.
Για αυτό μου αρέσει η Μ. Παρασκευή. Γιατί μου θυμίζει πως η τελεία δεν μπήκε πάνω στον Σταυρό. Μου θυμίζει να προσμένω πάντα “την μία των Σαββάτων “.
Καλή Ανάσταση!
