Σε συνέχεια της δημοσίευσης του ΦΟΥΙΤ “Σκιερό: Το μόνο που έχει απομείνει από το εξαφανισμένο χωριό της Καστοριάς είναι η εκκλησία, αλλά κανείς δε θυμάται σε ποιον άγιο είναι αφιερωμένη”, ο κ. Φώτης Δήμου μας δίνει πολύ σημαντικές πληροφορίες για το χωριό και την εκκλησία του και παραθέτει μία οικογενειακή φωτογραφία στην περιοχή από τα τέλη του ’70.
Λοιπόν…. Ας πω και εγώ αυτά που ξέρω. Η εκκλησία κάηκε τη δεκαετία του ’90 όταν παραβιάστηκε από Αλβανούς που μάλλον στην προσπάθεια τους να ζεσταθούν, την έκαψαν. Μέχρι τότε ουδέποτε είχε γίνει σταύλος.
Γινόταν λειτουργία μια φορά το χρόνο της Ζωοδόχου Πηγής. Υπάρχει εικόνα η Παναγία η Λουβραδιώτισσα που είχαν πάρει από την εκκλησία πιθανό κάτοικοι του Μελανθίου ή Πετροπουλακίου.
Παλιά ο Σταυρός στο τέμπλο του ναού ήταν χρυσός αλλά λεηλατήθηκε και αντικαταστάθηκε από ξύλινο. Ο σταυρός στην κορυφή του τέμπλου όταν ο Τούρκος ανέβηκε να τον κατεβάσει πάγωσε και δεν μπορούσε να κουνηθεί και φοβούμενοι τον Θεό δεν ξαναπείραξαν την εκκλησία.
Δίπλα από την εκκλησία είχε και ένα μικρό καμπαναριό όταν πήγαινα. Έχω να πάω από τότε που κάηκε και έχω τους μεντεσέδες και τα καρφιά της πόρτας που τα μάζεψαν οι δικοί μου από τα αποκαΐδια.
Αργότερα έμαθα ότι ξαναφτιάξαν τη σκεπή.
1866 ή 1826 έγραφε σε μια πέτρα σε κάποιο σημείο του τοίχου.
Κοντά στην εκκλησία υπήρχαν τάφοι προγόνων οικογενειών που κατοικούν στο Άργος. Τα σπίτια του χωριού ήταν κάτω από το λόφο της εκκλησίας στη νότια πλευρά. Αυτό με τη τεράστια πέτρα που ήταν μέρος του τοίχου στην πόρτα του σπιτιού και δίπλα της μια κληματαριά ήταν των προπαππούδων μου.
Παλιά που δεν υπήρχε ο δρόμος, πήγαινες από το Πετροπουλάκι. Υπήρχε μονοπάτι σε μερικά σημεία πέτρινο και μπορούσες να πας και από την άλλη πλευρά από το Ζευγοστάσιο, περνώντας από το δάσος με τις καστανιές.
Αυτά τα λίγα που θυμάμαι…
