Την Τρίτη είδα στο ιατρείο μια 26χρονη με καταγωγή από τον Λίβανο. Όμορφη, ψηλή, εντυπωσιακή.
Την έβλεπα για πρώτη φορά.
Μου λέει, με πονάει η κοιλιά μου ένα χρόνο τώρα, αλλά όχι συνεχώς. Κανένας γιατρός δεν μου βρήκε κάτι μέχρι τώρα. Τη νιώθω τελευταία σκληρή…την Παρασκευή φεύγω για τον Λίβανο. Σε 5 εβδομάδες παντρεύομαι….ήθελα να δω Αν πρέπει να ανησυχώ, γιατί σκοπεύω να κάνω παιδιά μετά το γάμο.
Δεν είχε άλλα συμπτώματα! Κανένα απολύτως! Τη ρώτησα πολλά, τίποτα ύποπτο.
Πάμε της λέω να σε εξετάσω.
Στην εξέταση πιάνω μια κοιλιά υπερηβικά σκληρή σαν πέτρα, μοιάζει με εγκύου 4-5 μηνών. Τη ρωτάω αν είναι έγκυος κ μου λέει ότι δεν είχε ποτέ σεξουαλικές επαφές. Απαγορευόταν πριν το γάμο της….
Με λούζει κρύος ιδρώτας….ξέρω ότι αυτή η κοιλιά κρύβει κάτι άσχημο. Αυτή η διαίσθηση μου….
Καταλαβαίνει ότι αλλάζω έκφραση. Της λέω ίσως έχεις ένα μεγάλο ινομυωμα. Δεν έχει όμως αιμορραγίες.
Χωρίς λεπτομέρειες, της λέω τελικά το ταξίδι πρέπει να αναβληθεί. Θα πας αμέσως στο νοσοκομείο για να γίνει υπέρηχος. Τη συμβουλεύω τι θα κάνει.
Θέλει να το αφήσει μετά το γάμο της και της λέω όχι!
Προσπαθώ να μην την τρομάξω, δεν της λέω πολλά, αλλά γράφω στον υπολογιστή ότι υποψιάζομαι κακοήθεια. Πάντα γράφω τις σκέψεις μου, τη διάγνωση, το πλάνο κλπ.
Σήμερα βγαίνοντας από το ιατρείο να φωνάξω μια ασθενή μου, πετυχαίνω τον διοικητικό υπεύθυνο της κλινικής και δεξί χέρι του ιδιοκτήτη πολλών ιατρείων του NHS μαζί με το δικό μας (περιουσία άνω των 20 εκατομμυρίων λιρών Αγγλίας).
Μου λέει χαμογελαστός, όλοι είχαμε τη συζήτηση σου. Τον ρωτάω γιατί…μου λέει με μια εξέταση, μια απλή ψηλάφηση είχες δίκιο. Η ασθενής της Τρίτης έχει έναν τεράστιο όγκο στη μήτρα, είναι κακοήθης. Τώρα ψάχνουνε για μεταστάσεις.
Πάγωσα και κρατήθηκα να μην κλάψω.
Εκείνος απορεί….μου λέει όλοι επαινούμε την κλινική σου κρίση. Πρέπει να είσαι υπερήφανη, όχι μόνο για αυτό το περιστατικό.
Του λέω καταλαβαίνετε ότι εγώ είμαι η γιατρός που της δίνω τη χειρότερη είδηση της ζωής της, η γιατρός που της χαλάει το γάμο. Πρέπει να χειρουργηθεί άμεσα, ο γάμος θα αναβληθεί, δεν ξέρω καν αν θα γίνει ποτέ, δεν ξέρω Αν του χρόνου θα είναι εδώ….
Μόνο 26 χρόνων!
Τρέμουν τα χέρια μου, νιώθω μια ενοχή.
Λόγω Covid και εξ αποστάσεως συνομιλιών με ασθενείς, πολλές διαγνώσεις καθυστέρησαν. Τραγικά πολύ!
Καθίσαμε στο γραφείο του 45 λεπτά, ένιωθα μια θλίψη κι εκείνος να προσπαθεί να μου υποδείξει ότι το κρίνω λανθασμένα.
Δεν είχα το κουράγιο να της τηλεφωνήσω. Ήμουν δειλή κ πολλές φορές νιώθω έτσι, γιατί ήξερα ότι θα έβαζα τα κλάματα. Δεν το απέβαλλα αυτό το αρνητικό στοιχείο ποτέ. Ασχέτως αν εξωτερικά δείχνω αλλιώς…
Εύχομαι να κάνω λάθος σε ένα πράγμα: να μην υπάρχουν μεταστάσεις, να γίνει ο γάμος της κάποια στιγμή, γιατί ίσως να μην ζήσει άλλη χαρά…αν κρίνω από το πόρισμα. Να την αγαπάει τόσο ο σύντροφος της κ να της δώσει αυτή τη χαρά του γάμου τους.
Ο καρκινοπαθής ακόμη κι Αν δεν έχει ελπίδα, εμείς οφείλουμε να πιστεύουμε στο θαύμα.
Ελπίζουμε πάντα ότι ο Θεός ή όποια ανώτερη δύναμη θα κάνει το θαύμα!
Θέλω να ξεγελάω τον εαυτό μου ότι μπορούμε να κοροϊδέψουμε το θάνατο.
Πρέπει δυστυχώς να πέσω για ύπνο και να σκέφτομαι ότι αυτή η όμορφη κ αιθέρια ύπαρξη έχει καταδικαστεί απο μια μοίρα άδικη και άσχημη, σαν κακιά μάγισσα.
Πώς να κοιμηθείς απόψε με αυτή τη σκέψη;
Αυτή είναι η άσχημη πλευρά της ζωής του γιατρού.
ΥΓ
Έγινε τόση συζήτηση για τα όσα είπε ο κ Πνευματικός. Ακούγοντας προσεκτικά, κατάλαβα εν μέρει τι ήθελε να πει. Το εξέφρασε πολύ λάθος!
Αν έχει εμπειρία από παρηγορητική φροντίδα στο εξωτερικό, end of life care, palliative care κλπ, τότε κακώς πιστεύει ότι κάτι τέτοιο μπορεί να ισχύει στην Ελλάδα. Ίσως στο εξωτερικό με πολλές δομές διαφορετικές να μην τους φαινόταν περίεργο αυτό που είπε.
Όμως πώς να το πεις αυτό σε μια 26χρονη που θα παντρευτεί σε λίγο καιρό; Πώς να το δεχτείς σε ένα παιδί; Πώς να το δεχτείς για τη μητέρα ή τον πατέρα σου; Τη γιαγιά που σε μεγάλωσε κ τη λατρεύεις;
Δεν μπορείς! Δεν θέλεις!
Γιατί τόσο οι Ασθενείς, όσο και οι γιατροί έχουμε ανάγκη να ελπίζουμε! Γιατί όλοι έχουν δικαίωμα στη ζωή, δικαίωμα στη θεραπεία κ την ίση μεταχείριση!
Απλώς οφείλουμε να τους δώσουμε ένα αξιοπρεπέστατο τέλος και ποιότητα στον εναπομείναντα χρόνο τους!
Δεν θέλησα ποτέ μέχρι τώρα να αποφασίσω για το τέλος της ζωής ενός ανθρώπου. Δικαιούται κάθε λεπτό σε αυτή τη ζωή!
