Homo homini lupus. Οι Ρωμαίοι μπορεί να μην έφτασαν στο βάθος των νοημάτων των αρχαιοελληνικών ρητών, είπαν όμως παγκόσμιες αλήθειες που ισχύουν ακόμα και σήμερα! Ο άνθρωπος για τον άνθρωπο λύκος, λοιπόν…
Βλέπουμε σήμερα την Ελλάδα ολόκληρη να καίγεται, αεροπλάνα να πέφτουν, υπουργούς να παραιτούνται και στρατόπεδα να εκρήγνυνται, αλλά μας πειράζει εξ ίσου πολύ και η έκρηξη μερικών χαρακτήρων που γεμίζουν με τοξικότητα την προεκλογική περίοδο. Απίστευτος ο κόσμος κι ο χαρακτήρας μας!
Ζούμε στην Καστοριά, τον ιδιαίτερο τόπο μας, όπου όλοι γνωριζόμαστε, όπως σε κάθε μικρόκοσμο. Και μέχρι τώρα κρατούσαμε στην καρδιά μας κάποιους ανθρώπους που εκτιμούσαμε για την ηπιότητα του χαρακτήρα τους, το χαμόγελο και την παρουσία τους. Αμ, δε…
Φαίνεται πως όλα αυτά ήταν μία επιφανειακή στρώση. Χρειάστηκε ένα μεγάλο δέλεαρ, αυτό της εξουσίας, για να ξύσει αυτή την στρώση ηπιότητας και να γίνει η Καστοριά Νέα Αγχίαλος!
Παρακολουθούμε παραληρηματικά κατεβατά, εκατέρωθεν, στο διαδίκτυο, όπου επιχειρείται μία δολοφονία χαρακτήρων και την έκπληξή μας διαδέχεται η στεναχώρια. Σε τέτοιο απαράδεκτο περιβάλλον θα εξελίξει τις δράσεις της η επόμενη δημοτική αρχή, όποια κι αν είναι; Οι “αντίπαλοι” στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου θα μιλάνε τότε για τα επαγγέλματά τους και για κείνα των “εχθρών” τους; Και όχι για τα πλάνα εξέλιξης του τόπου σε όλα τα επίπεδα;
Πόσο έξω από την πραγματικότητα είμαστε εμείς που δεν τα θέλουμε αυτά, πόσο μακρυά νυχτωμένοι;
“Καλά τα κάνατε, λύσατε προβλήματα, είδαμε έργα, αλλά εμείς μπορούμε να κάνουμε ακόμα περισσότερα. Να το πρόγραμμά μας”!
Πότε θα πλουτίσει τον λόγο και το λεξιλόγιο των διεκδικητών της εξουσίας μία τέτοια φρασεολογία; Είναι ουτοπικό να το περιμένουμε;
Να ξέρουν όλοι πως ο ψηφοφόρος έχει μυαλό να εκτιμήσει το συμφέρον του, όχι το κοντόφθαλμο, αλλά έχει και καρδιά να εκτιμήσει την αγαθή πρόθεση.
Κι ο υποψήφιος, αναλαμβάνοντας τεράστιες ευθύνες για τις τύχες του τόπου του, ας κάνει έναν αγώνα όπου την επόμενη μέρα θα μπορεί να βλέπει με καθαρό βλέμμα εκείνους που “πυροβολούσε” από διαφορετικό μετερίζι. Καθότι, κοινή γαρ η τύχη και το μέλλον αόρατος. Ας μη γίνουμε αγέλη λύκων, λοιπόν.
Ψάχνουμε μια φράση αισιοδοξίας για να κλείσουμε γελαστά αυτό το χρονογράφημα. Τη βρήκαμε: Και ο Πατούλης χορεύει…
