«Θα κάτσω στην Καστοριά γιατί γουστάρω που πρωτοπορεί και νοιάζεται πραγματικά για την νεολαία της»
Μία εβδομάδα μετά και ακόμη δεν μπορώ να βρω τα λόγια για να περιγράψω τα όσα ζήσαμε στην ιστορική και συγκινητική εκδήλωση που πραγματοποιήσαμε σε έναν χώρο εξαιρετικής πολιτιστικής σημασίας για την Καστοριά, στο μεγάλο αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, σε συνεργασία με το Τμήμα Επικοινωνίας και Ψηφιακών Μέσων, αλλά και με το Εργαστήριο Κοινωνικών και Μεταναστευτικών Σπουδών.
Το ταξίδι αυτό δεν ήταν εύκολο. Κόντρα στην αμφισβήτηση και με μοναδικό στήριγμα την αλληλεγγύη του κόσμου, καταφέραμε να βάλουμε την κουλτούρα του δρόμου μέσα σε έναν τόσο σπουδαίο χώρο όπως είναι αυτός ενός δημόσιου πανεπιστημίου και ειδικά της περιοχής μας.
Μπροστά σε μεγάλες αγωνίστριες και αγωνιστές, μπροστά στην φοιτητική κοινότητα, μπροστά σε φίλες, φίλους και γονείς, μπροστά στα μικρά μας «λεμονάκια», μπροστά σε ανθρώπους που ταξίδεψαν από άλλες πόλεις για να ακούσουν τη δική μας ιστορία…
Αυτό που βιώνω μετά το βράδυ της Δευτέρας είναι μία ψυχική κάθαρση, μία αναγέννηση, νιώθω σαν μωρό σε σώμα ενηλίκου. Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, αλλά έτσι είναι και ναι, αυτό το συναίσθημα της απόλυτης ηρεμίας είναι ό,τι καλύτερο έχω νιώσει στη ζωή μου.
Όλο αυτό το χρωστάω σε όλες τις συνοδοιπόρισσες και τους συνοδοιπόρους μου και φυσικά στην υπέροχη, Μαρία Παπαλαμπροπούλου.
Το ταξίδι αυτό δεν ξέρω που αλλού θα μας οδηγήσει, ωστόσο ένα είναι σίγουρο. Αυτή είναι η μεγάλη στιγμή και η μεγάλη μας ευκαιρία να αγωνιστούμε, να δημιουργήσουμε και να διεκδικήσουμε όλα αυτά που θα μας κάνουν να πούμε «θα κάτσω στην Καστοριά γιατί γουστάρω που πρωτοπορεί και νοιάζεται πραγματικά για την νεολαία της».
Σας ευχαριστούμε από καρδιάς.
