Ξέρετε πόσοι ήρωες υπάρχουν γύρω μας; Πόσοι ήρωες απλοί, λαϊκοί, προσπαθούν καθημερινά να επιβιώσουν και να αγκαλιάσουν την αναπηρία; Ήρωες που ξυπνούν το πρωί και μέχρι το βράδυ η έγνοια τους είναι το παιδί τους , ο σύντροφός τους ,ο γονέας τους.
Τα γράφω αυτά γιατί τα ζω, καθημερινά έρχομαι σε επαφή με πολλά άτομα , με πολλές οικογένειες , με πολλούς ήρωες. Ήρωες που παραμερίζουν τα θέλω τους για να αφοσιωθούν σε εμάς. Ήρωες που μπορεί να θρηνήσουν την απώλεια ορισμένων ονείρων τους για εμάς.Απο που αντλούν τη δύναμή ; το κουράγιο; πώς είναι πάντοτε χαμογελαστοί; Ξέρετε;
Δοξάζουν καθημερινά τον Θεό για αυτά που έχουν, μαθαίνουν να ζουν την κάθε μέρα προσφέροντας και παίρνοντας λίγο από το βάρος μας , για να μας ελαφρύνουν.
Αν μπορούσαν θα το έπαιρναν όλο και θα το έκαναν μετά χαράς. Άνθρωποι αισιόδοξοι, θετικοί, Πυγμαλίωνες της ζωής τους.
Όταν είσαι γονέας, σύντροφος , παιδί είναι δύσκολο να βλέπεις τον δικό σου άνθρωπο να είναι αδύναμο, να κλαίει, να πονάει, να κάνει συνεχώς θεραπείες , να μπαινοβγαίνει στα νοσοκομεία.
Να πέφτει από τις σκάλες και ΕΣΥ να είσαι εκεί για να το σηκώσεις .Να μπαίνει για μπάνιο και να εύχεσαι να μη γλιστρήσει . Να προσπαθεί να σηκωθεί από την καρέκλα και να εύχεσαι να τα καταφέρει , ενώ δείχνεις άνετος μπροστά του.
Αχ αυτή η σκλήρυνση κατά πλάκας , τα πιο απλά πράγματα της ζωής μας τα έχει αλλάξει , αλλά οι ήρωες μας θα είναι για πάντα εκεί.
Ξέρουμε ότι όταν κλαίμε θα σκουπίσουν τα δάκρυα μας, όταν πονάμε θα μας αγκαλιάσουν σφιχτά, όταν πέσουμε θα μας σηκώσουν λέγοντας ένα αστείο και ας καίγεται εκείνη την ώρα η ψυχή τους .
Αυτοί οι ήρωες είναι οι σύντροφοι, οι γονείς , τα παιδιά κάθε ατόμου με αναπηρία .
Κοιτάξτε γύρω σας, υπάρχουν πολλοί ήρωες , απλοί, ταπεινοί, με αξιοπρέπεια και καλοσύνη , άνθρωποι με αξίες και ιδανικά.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ήρωες μου, ένα μπράβο σε όλους τους ήρωες!
