Ο Στέλιος Αγγελής ήταν ένας άνθρωπος που ζούσε μέσα στην τεχνολογία, την χρησιμοποιούσε από μικρός, εργαζόταν με αυτήν άλλα δεν είχε καν social media .
Ήταν διαβασμένος πολύ . Διάβαζε απίστευτα πολλά βιβλία για αρκετά θέματα (ιστορικά , τεχνολογικά, μυθιστορήματα, επιστ. φαντασίας, κοινωνικά) άλλα ποτέ δεν το έπαιζε γνώστης και αλάθητος.
Πάντα άκουγε πολύ και μιλούσε λίγο.
Ήταν από τους πιο ευγενικούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει στην ζωή μου με όλους και πάντα. Σπάνια ξέφευγε από αυτό, ακόμα και όταν κάποιος/α είχε καταφέρει να τελειώσει την τεράστια υπομονή του.
Η τιμιότητα του και το αίσθημα δικαιοσύνης καθώς και η εχεμύθεια ήταν μέσα στο DNA του και συχνά αδικίες που έβλεπε να γίνονται σε ανθρώπους που εκτιμούσε τον έκαναν να βάζει οριστικό Χ σε ανθρώπους.
Ήταν εργατικός επειδή αγαπούσε την δουλεία του. Ήταν χομπίστας με την δουλεία του αλλά και επαγγελματίας ταυτόχρονα. Αγαπούσε το Ανοικτό Λογισμικό και σιχαινόταν τους περισσότερους τεχνολογικούς κολοσσούς .
Έπιανε και το χέρι του και συχνά αρκετοί θεωρούσαν ότι ο Στέλιος μπορεί να κάνει ΟΛΕΣ τις τεχνικές δουλειές του πλανήτη Γη.
Ήθελε να βοηθάει και δεν ζητούσε εύκολα βοήθεια. Ήταν ευαισθητοποιημένος σε όλα τα μεγάλα κοινωνικά και πολιτικά θέματα αλλά με τελείως διαφορετικό τρόπο από αυτόν της …επικαιρότητας και των πρωτοσέλιδων των ΜΜΕ.
Ο Στέλιος αγαπούσε τη ροκ και μέταλ μουσική, την κλασσική μουσική , εκτιμούσε πραγματικά τις Τέχνες και διάβαζε για αυτές, αλλά μπορούσε να μερακλώσει και με κλαρίνα.
Ήταν περήφανος και χαρούμενος για τις Σπουδές του, την Θητεία του, την Οικογένεια του, την ιδιαίτερη πατρίδα του τον Γέρμα, την Δουλειά του και για τους αδερφικούς του φίλους.
Έφυγε ένας τρομερά σπάνιος άνθρωπος από κοντά μας που είχα την τύχη και την τιμή να τον έχω φίλο, συνάδελφο και συνεργάτη για την μισή ζωή μου . Η σύντομη ζωή του μου άφησε πολλές εμπειρίες για να τον θυμάμαι καθημερινά, για όση μου απομένει και εμένα.
Λάζαρος Μαρκόπουλος
