Του Ιωάννη Ιωάννου
Καστοριά, Κοτύλη, Επταχώρι, Πεντάλοφος, Τσοτύλι, Νεάπολη, Καστοριά συνολικά 140 χιλιόμετρα με 2500 υψομετρικά
Βράδυ Σαββάτου , περιμένεις να κοιμηθούν όλοι και ξεκινάς την προετοιμασία. Σκέτη ιεροτελεστία δηλαδή. Βάζεις χαλαρή μουσική και προσπαθείς να μην ξεχάσεις τίποτα. Ποδήλατο καθάρισμα γυάλισμα λάδωμα η αλυσίδα ,ξέρεις ότι κάποια πράγματα είναι υπερβολή αλλά πως να το κάνουμε όταν πηγαίνεις σε γάμο φροντίζεις το αυτοκίνητο να γυαλίζει το ίδιο ισχύει και εδώ.Προσπαθείς να μην αφήσεις τίποτα στην τύχη. Επόμενο βήμα συγκεντρώνεις ότι ρούχο μπορεί να χρειαστείς και το πρωί αποφασίζεις τι θα φορέσεις και τι θα αφήσεις πίσω. Τα έχεις όλα απλωμένα και προσπαθείς να σκεφτείς τι μπορεί να χρειαστείς στην διαδρομή σου. Εκεί υπάρχει το ενδεχόμενο να ξυπνήσει κάποιος και να σε δει μπλεγμένο ανάμεσα σε όλα αυτά να προσπαθείς να βγάλεις μια άκρη. Παλιότερα θα τους φαινόταν παράξενο όλο αυτό τώρα όμως το βλέπουν σαν κάτι φυσιολογικό. Τελευταίο βήμα ετοιμάζεις τι θα φάς για πρωινό και τι θα πάρεις μαζί σου στην διαδρομή.
Όταν τα έχεις όλα πλέον έτοιμα σκέφτεσαι ότι το πιο σημαντικό είναι να κοιμηθείς νωρίς για να έχεις δυνάμεις για την επόμενη μέρα αλλά αυτό είναι κάτι που ποτέ δεν το κατάφερα ούτε σε brevet ούτε σε αγώνα .Κοιτάς λοιπόν το ρολόι και παίρνεις την απόφαση να πας για ύπνο.
Το ρολόι χτύπησε στις 7:00 και η πρώτη σκέψη μου ήταν τι ακριβώς πας να κάνεις γιατί το πρωί, γιατί δεν ξυπνάς φυσιολογικά Κυριακή είναι ,γιατί το κάνεις αυτό στον εαυτό σου? Ευτυχώς δεν κρατάει πολύ αυτό και θυμάσαι ότι έδωσες ραντεβού με την υπόλοιπη παρέα οπότε ξεκινάς με την σειρά .Πρωινό , καφές, ντύσιμο μια τελευταία ματιά στο ποδήλατο και φεύγεις αθόρυβα από το σπίτι.
Στον δρόμο συνάντησα τον Κοσμά με τον Μάνο που είχαν ξεκινήσει από την Καστοριά και μαζί ποδηλατούμε μέχρι την Μεσοποταμία όπου θα συναντήσουμε το τελευταίο μέλος της παρέας τον Γιάννη.
Ξεκινήσαμε με κουβεντούλα μέχρι το Νεστόριο στα 20 χιλιόμετρα περίπου ζεσταίνοντας τα πόδια μας για την ανάβαση που μας περίμενε.Περάσαμε την γέφυρα Νεστορίου και ξεκινήσαμε την ανάβαση.
Μετά απο λίγη ώρα στις πρώτες στροφές και ενώ επικρατούσε απόλυτη σιωπή κάποιος είπε να αλλάξουμε σταθμό και όλοι ξεσπάσαμε σε γέλια .Η κλίση σε εκείνο το σημείο ήταν μεγάλη και όλοι ξαφνικά είχαμε σταματήσει να μιλάμε.Συνεχίσαμε την κουβέντα και την γνώριμη ανάβαση Κοτύλης με χαλαρό ρυθμό.Φτάσαμε στον αυχένα λίγο μετά το χωριό και κατηφορίσαμε λίγα μέτρα μέχρι το κιόσκι που βρίσκεται στην αρχή της κατάβασης όπου κάναμε μικρή στάση για λίγο φαγητό και το απαραίτητο ντύσιμο για την κατηφόρα.
Ξεκινήσαμε με προσοχή την κατάβαση λόγω της βροχής που είχε πέσει το προηγούμενο βράδυ.Δεν ήμασταν οι μόνοι που ξεκίνησαν για Κυριακάτικη απόδραση αφού στην κατηφόρα μας πέρασε μια παρέα με μηχανές πάνω από 20 , ανταλλάξαμε χαιρετισμούς και εκεί κατάλαβα ότι μέχρι εκείνη την ώρα τα μόνα οχήματα που υπήρχαν στον δρόμο είχαν δύο τροχούς.
Στο τέλος της κατάβασης φτάσαμε στη διαστάυρωση Χρυσής όπου γίνεται και το control του Brevet Καστοριάς αλλά εμείς στρίψαμε αριστερά και βγήκαμε στον παλιό δρόμο Κοζάνης πρός Κόνιτσα.Πήραμε την κατέυθυνση πρός Κοζάνη και δεν αργήσαμε να φτάσουμε στο Επταχώρι όπου κάναμε μια στάση για νερό και λίγες φωτογραφίες.
Τέλος η ξεκούραση μας περιμένουν ανηφορικά χιλιόμετρα μέχρι τον Πεντάλοφο. Ξεκινήσαμε να ανηφορίζουμε και εγώ προσπαθούσα να βγάλω μια τελευταία φωτογραφία του χωριού από ψηλά .
Ο δρόμος δεν έχει πλέον καθόλου κίνηση από τότε που κατασκευάστηκε η Εγνατία .Θα έλεγα ότι είναι ιδανικά για ποδήλατο .Τα χιλιόμετρα και η διαδρομή μέχρι τον Πεντάλοφο ήταν πραγματικά πολύ όμορφα.
Η Γυναίκα της Πίνδου
Τα μέρη που περάσαμε ήταν απίστευτης φυσικής ομορφιάς που πάνω στο ποδήλατο και με την ωραία πάντα παρέα μετέτρεψε την Κυριακή σε μια μαγική εκδρομή.
Η διαδρομή μας ξεκίνησε από την Καστοριά ,Κοτύλη ,Επταχώρι,Πεντάλοφος,Τσοτύλι,Νεάπολη ,Καστοριά συνολικά 140 χιλιόμετρα με 2500 υψομετρικά και εικόνες να μας κρατήσουν συντροφιά μέχρι την επόμενη απόδραση ….
για Σαμαρίνα….
Ιωάννης Ιωάννου
