Ερωτηματικά και ανησυχία προκαλούν τα δεδομένα για την εξέλιξη των γάμων και των διαζυγίων στον νομό Καστοριάς σύμφωνα με τα στοιχεία που διατηρεί η Ιερά Μητρόπολις Καστοριάς
Του Δώρα Θέτη
Η αρνητική αυτή τροπή με την ταυτόχρονη αύξηση των διαζυγίων και μείωση των γάμων αποκαλύπτει σίγουρα μια κρίση στο παλαιότερο και ισχυρότερο πυρήνα της ελληνικής κοινωνίας που είναι αδιαμφισβήτητα ο θεσμός της οικογένειας.
Από την άλλη, υπάρχουν και αυτοί που υποστηρίζουν πως μια τέτοια εξέλιξη είναι φυσιολογική συνέπεια του σύγχρονου τρόπου ζωής ενώ μερικοί, ίσως περισσότερο ακραίοι, πιστεύουν πως κάτι τέτοιο είναι θεμιτό μιας και απελευθερώνει τους ανθρώπους από προβληματικές σχέσεις.
Στην Καστοριά τα τελευταία χρόνια οι γάμοι κινήθηκαν με σταθερά πτωτική τάση , από 181 το 2016, σε 154 το 2017 και 162 το 2018, παρουσιάζοντας μια μεσοσταθμική μείωση στην τριετία περίπου 13%.
Ταυτόχρονα, τα διαζύγια ήταν 34 το 2016, 48 το 2017 και έφτασαν τα 55 το έτος που κλείνουμε σε λίγες ημέρες, εμφανίζοντας μια σταθερά και διαρκή άνοδο, που μεσοσταθμικά αγγίζει το 28% σε επίπεδο τριετίας.
Σύμφωνα με τα στοιχεία λοιπόν της ΙΜ Καστοριάς, είναι ξεκάθαρο πως λιγοστεύουν συνέχεια, τόσο σε απόλυτο αριθμό όσο και σε ποσοστό, οι γάμοι σε διάρκεια και ισχύ, με ότι συνεπάγεται αυτό και για την οικογένεια, με ή και χωρίς παιδιά.
Για παράδειγμα, αν υπολογίσουμε την διαφορά γάμων και διαζυγίων ανά έτος, παρόλο που μπορεί τα διαζύγια να αφορούν γάμους παλαιοτέρων ετών, και ορίσουμε αυτή την διαφορά σαν γάμοι εν ισχύ, από 147 το 2016 οδηγούμαστε στα 106 και 107 τα επόμενα χρόνια, που σημαίνει μια μείωση κοντά στο 50% συνολικά!
Φαίνεται λοιπόν, πως χώρια από τα υπόλοιπα δύσκολα και επίπονα προβλήματα του τόπου μας, ελλοχεύει ακόμα ένας κίνδυνος, πολύ ύπουλος και επικίνδυνος μιας και απειλεί τα θεμέλια της κοινωνίας μας και σίγουρα θα πρέπει να υπάρχει και η ανάλογη ευαισθητοποίηση και προσοχή από όλους μας.
kastoria365.gr
Μερικές σκέψεις για το γάμο και το διαζύγιο
Ο δάσκαλός μου Γιάννης Λουκάς ,απ’ το Κρανίδι Αργολίδας — φιλόλογος με απίστευτα βαριά φιλολογικά ” αχαμνά ” ,μετεκπαίδευση με υποτροφία στο Παρίσι — εξόριστος σχεδόν για τα δημοκρατικά του αισθήματα στο Τραπάντζειο Γυμννάσιο Σιατίστης , συνήθιζε να συμβουλεύει τους μαθητές του και προ παντός τις μαθήτριές του ως εξής : ” Προσέχτε πως θα παντρευτείτε , ο γάμος δεν είναι κανένα παπούτσι , που αν δεν μας ταιριάζει και μας σφίγγει το βγάζουμε και το πετάμε και αγοράζουμε άλλο ” !
Προσοχή λοιπόν , όταν κανείς πρόκειται να πάρει την απόφαση της παντρειάς .
Η Ολυμπιάδα ,μητέρα του Μ.Αλεξάνδρου , όταν κάποιος νεαρός αυλικός αποφάσισε να παντρευτεί γυναίκα όμορφη ,αλλά με κακή φήμη ,είπε : ” Δεν έχει μυαλό ο άνθρωπος , διαφορετικά δεν θα παντρευόταν με τα μάτια του ” ( ουκ έχει λογισμόν · ου γαρ αν τοις οφθαλμοίς έγημε . Πλούταρχος : Γαμικά παραγγέλματα )
Φαίνεται λοιπόν , πως την απόφαση αυτή της παντρειάς , είναι καλύτερα να την παίρνει κανείς με τον εγκέφαλό του , παρά με τα μάτια του , ακόμη και σε εκείνους τους μακρινούς καιρούς ……..
Είμαι της γνώμης πως , όπως τα τροχαία ατυχήματα είναι ένα τίμημα , ένας ακριβός φόρος στην τεχνολογία , που χάρισε στον άνθρωπο το φετίχ του αυτοκινήτου , και τον απελευθέρωσε από τα δεσμά του χώρου , έτσι και τα διαζύγια ( αύξησή τους ) είναι το τίμημα που πληρώνουμε για την απελευθέρωσή μας , από κοινωνικούς καταναγκασμούς .
Το άτομο επιτέλους βιώνει την πλήρη ελευθερία του · την εποχή μας θα την χαρακτήριζε κανείς σαν εποχή του θριάμβου του ατόμου . Ό’τι όμως κέρδισε το άτομο , το έχασε η οικογένεια .
Στο δίλημμα : το άτομο ή η οικογένεια , εγώ ή ο άλλος ( οι άλλοι ), φαίνεται πως το άτομο κερδίζει συνεχώς έδαφος · κι εδώ , νομίζω , τίθεται το τεράστιο θέμα της αγάπης και πως την καταλαβαίνει ο καθένας μας .
Ο Φ.Πεσόα ( Γράμματα στην Οφέλια ) μας λέει πως όταν αγαπάμε τους άλλους , στην πραγματικότητα τον εαυτό μας ( το εγώ μας ) αγαπάμε .
Ίσως γι’αυτό σε οικονομική κρίση , ο καθένας σκέφτεται περισσότερο πως θα επιβιώσει , σκέφτεται πιο πολύ τον εαυτό του , το εγώ του, λιγοστεύει το ενδιαφέρον για τον ” άλλο ” , κι έχουμε αύξηση διαζυγίων .
Και ο Ι.Μπέργκμαν ( ο σκηνοθέτης — αυτοβιογραφία ) : ” Δεν πιστεύω στην αιώνια αγάπη , η αγάπη των ανθρώπων είναι εγωισμός ”
Είναι όμως μόνο ο εαυτός μας , το εγώ μας η αγάπη , ή μήπως είναι και ο ” άλλος ” , η προσφορά ;
Μήπως η αληθινή αγάπη είναι μόνο η προσφορά στον ” άλλο ” ;
Η αγάπη ” ου ζητεί τα εαυτής ” ( η αγάπη δεν ζητάει το συμφέρον της ) , μας λέει ο απόστολος Παύλος στην προς Κορινθίους .
Έχω την αίσθηση , ότι ο ” Ύμνος της αγάπης ” του Παύλου ( προς Κορινθίους Α’ , κεφ. 13 ) αφορά την προσφορά γενικώς προς τον άνθρωπο .
Όταν ο άνθρωπος γίνεται συγκεκριμένος , ο σύντροφός σου , και αποδεικνύεται ο λάθος σύντροφος , τι κάνεις ; πώς ασκείται η ” προσφορά ” ;
Πριν λίγα χρόνια , βρέθηκα σε τελετή γάμου καθολικών στη Γερμανία .
Μου έκανε ΄τεράστια εντύπωση , ότι το συγκεκριμένο κεφ. 13 του Παύλου , το διάβασαν αργά και καθαρά στους νεόνυφους στην εκκλησία .
Νομίζω , ότι αν και η δική μας εκκλησία έκανε το ίδιο , σε μετάφραση όμως , σε μετάφραση να πάρει η ευχή ,να ακούν οι νεόνυφοι και να καταλαβαίνουν , ότι πέρα από την εγωιστική αγάπη , υπάρχει και η αγάπη της προσφοράς , ίσως τα διαζύγια , ίσως , να λιγόστευαν …..