Επανέρχομαι για το κτίριο του Μεντρεσέ, για να μάθουμε όλοι κάποιες αλήθειες.
Όπως έγραψε κάποιος στο σχόλιο του « …πρέπει να απευθυνθώ στα αρμόδια όργανα για κινητοποίηση και όχι να παρουσιάζω πως ωχ αμαν τι έπαθε το καλό κατάλοιπο του ισλάμ..»
Ή ακόμη κάποιος άλλος είπε «… πως δεν πρέπει να τα βάζω με τις Δημοτικές Αρχές που πέρασαν μέχρι τώρα, γιατί δεν ήταν το κτίριο στην αρμοδιότητά τους και δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτε…..»
– Τον Ιανουάριο του 2002 το Υπουργείο Πολιτισμού και με την σύμφωνη γνώμη της 11ης ΕΒΑ, παραχωρήσανε το κτίριο του Μεντρεσέ στον Δήμο Καστοριάς, προκειμένου να εγκατασταθεί το Κέντρο κατασκευής και εκμάθησης παραδοσιακών μουσικών οργάνων. Η παραχώρηση ορίστηκε για 25 χρόνια και μετά την πάροδο της χρονικής αυτής περιόδου, θα παραδινόταν πάλι στο Υπουργείο Πολιτισμού.
Ο Δήμος Καστοριάς θα συντηρούσε το κτίριο και θα το έκανε λειτουργικό για την εγκατάσταση του συγκεκριμένου Κέντρου.
Φυσικά δεν προχώρησε σε καμία εργασία και το στέγασε στο αρχοντικό Βέργουλα, για κάποιο διάστημα, ώσπου τελικά έκλεισε και το Κέντρο τελείως.
Ο Μεντρεσές δεν συντηρήθηκε, ούτε ενδιαφέρθηκε ξανά κάποιος από τον Δήμο, γι αυτό.
– Μέχρι το 2017, όπου η Εφορεία Αρχαιοτήτων Καστοριάς, ζήτησε την ανάκληση της παραχώρησης του Μεντρεσέ από τον Δήμο και κατέθεσε σε συνεργασία με την Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας πρόταση οικονομοτεχνικής μελέτης για την αποκατάσταση και ανάδειξη του μνημείου, μαζί με την αποκατάσταση του ΝΔ τμήματος του Ιουστινιάνειου τείχους της πόλης της Καστοριάς.( άλλο πονεμένο κεφάλαιο αυτό)
Η πρόταση πρέπει να στηριχθεί από όλους. Από τις βουλευτίνες του Νομού, από την Περιφέρεια, του Δημάρχους, τους Πολιτευτές, να ενημερωθούν και να υποστηρίξουν την πρόταση αυτή, μια και ο Μεντρεσές βγήκε από το Υπερταμείο.
Μια πρόταση που στοχεύει στην σωτηρία του κτιρίου και του τείχους και την εκμετάλευσή τους προς όφελος του Νομού.
Αν η φωνή μου δεν είναι δυνατή ώστε να φτάσει στα αυτιά των αρμοδίων, ας ενώσουμε τότε όλοι τις φωνές μας να μας ακούσουν όλα τα αυτιά.
Γιατί τα κτίρια πέφτουν και χρόνος φθείρει την μνήμη μας.
– Είναι λυπηρό να ζητάμε να γκρεμιστεί η ιστορία μας για να φτιάξουμε παιδικές χαρές, στις οποίες δεν θα παίξουν ποτέ παιδιά, γιατί δεν θα μείνουνε παιδιά.
– Ή να γκρεμίζουμε τα οθωμανικά για χτίσουμε εκκλησίες.
Η πίστη του καθενός μας, είναι μέσα μας και κανείς δεν μπορεί να μας πάρει τον Θεό μας. Οι εκκλησίες αναστηλώνονται και συντηρούνται όπως σωστά πρέπει να γίνεται.
– Ή να αφήνουμε τα παλιά σπίτια να πέφτουν, γιατί δεν βοήθησε κανείς να βρεθεί πρόγραμμα να αναστηλωθούν, είτε από ιδιώτες, είτε από κάποιον φορέα.
Πρέπει να ξυπνήσουμε, επιτέλους και να αναλογιστούμε πως με τις πράξεις μας ή την απραξία του καθενός μας, φτιάχνεται το μέλλον των παιδιών μας.
Ας ξυπνήσουμε και ας κοιτάξουμε πέρα από τον μικρόκοσμό μας .
Μην σταθούμε στα λόγια και τους εγωισμούς , μας οδήγησαν στην απομόνωση και πρέπει να αντιδράσουμε.
Ο τόπος μας, μας έχει ανάγκη.
Παύλος ο εθελοντής
Για το ΦΟΥΙΤ
