Η συγκινητική ιστορία της ομογενούς Μαρίας Στρίντζου που προσφέρει τις εθελοντικές και ανθρωπιστικές της υπηρεσίες σε φτωχές χώρες και εμπόλεμες ζώνες.
Από τον ρατσισμό και τις δυσκολίες στα πρώτα χρόνια της ζωής της στην Αυστραλία, τις έρευνες της στην Ελλάδα για τη θέση των γυναικών, για τα ανήλικα κορίτσια στα απάνθρωπα εργοστάσια της Ινδονησίας στα χρόνια της δικτατορίας του προέδρου Σουχάρτο, για την Αιθιοπία των εκατομμυρίων ορφανών, για τον Χαφτού, τον υιοθετημένο γιο της, τον αθλητή στίβου μεγάλων αποστάσεων που θέλει να πάρει μέρος σε Ολυμπιακούς Αγώνες.
Από Καστοριανή μάνα «νύφη» και πατέρα περήφανο Καλονερίτη
Η Μαρία Στρίντζου προτιμά να ξεκινήσει την κουβέντα με το μεταναστευτικό ταξίδι της οικογένειάς της. «Ο πατέρας μου έφτασε στην Αυστραλία από το χωριό Καλονέρι Κοζάνης το 1953. Ήταν ο πρώτος και έφερε μαζί του πολλούς συγχωριανούς του. Μάλιστα, ο σύλλογος των Καλονεριωτών που εδρεύει στο Oakleigh, είναι από τους πιο παλιούς της Βικτώριας», δηλώνει περήφανη.
Η ιστορία της μητέρας της είναι διαφορετική. «Ήρθε από την Καστοριά το 1956 ως ‘νύφη’ και αφού έγινε το προξενιό με τον πατέρα μου».
Η Μαρία μεγάλωσε στα προάστιο South Melbourne όπου από το 1970 ζουν χιλιάδες Έλληνες μετανάστες.
«Μεγαλώνοντας είχαμε καλές στιγμές, αλλά με τα χρόνια και όσο έρχονταν στην περιοχή μετανάστες, αυξανόταν και ο ρατσισμός», λέει η ομογενής.
Αξέχαστα χρόνια σε σχολείο και πανεπιστήμιο
Θυμάται στο σχολείο της, όπου η συντριπτική πλειοψηφία ήταν παιδιά αυστραλογεννημένα. «Ήμασταν τόσα πολλά παιδιά, που δεν χωρούσαμε όλα στις σχολικές αίθουσες και καθόμασταν, πολλές φορές, στους διαδρόμους του σχολείου».
Θυμάται επίσης ότι υπήρχαν μαθητές που δεν μιλούσαν καν αγγλικά. «Οι δασκάλες έβαζαν τα μεγαλύτερα παιδιά που μιλούσαμε κάποια αγγλικά να κάνουμε εμείς μάθημα στα μικρότερα».
Φοίτησε για τρία χρόνια σε σχολείο θηλέων στη Μελβούρνη. «Μας μαθαίνανε πώς να μαγειρεύουμε, να καθαρίζουμε για να γίνουμε καλές μητέρες και νοικοκυρές».
Το 1977, η Μαρία ξεκίνησε τις σπουδές της στο Πανεπιστήμιο Μελβούρνης οι οποίες διήρκησαν δέκα χρόνια στη διάρκεια των οποίων έλαβε τέσσερα πτυχία.
Εκεί έκανε πολλές έρευνες με επίκεντρο τις κοινωνικές διακρίσεις, την εθνική καταγωγή και τον ρατσισμό, και κατά πόσο αυτά τα τρία επηρεάζουν την πορεία μιας γυναίκας στη μετέπειτα ζωή της.
Παράλληλα, μελέτησε την φτώχεια στον αναπτυσσόμενο κόσμο και τα προβλήματα των γυναικών.
Έβλετε στην τηλεόραση εικόνες με τα πεινασμένα παιδιά της Αιθιοπίας και άλλες αφρικανικές χώρες, όπου η πείνα «θέριζε».
«Από μικρή, αισθανόμουν κάτι μέσα στην καρδιά μου, πονούσα πάρα πολύ».
Έρευνες σε Καστοριά, Αθήνα και Αυστραλία
Προτού ξεκινήσει τα ταξίδια της σε χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου, βρέθηκε στην Ελλάδα. Έλαβε υποτροφία για να κάνει έρευνα πάνω σε γυναικεία θέματα και βρέθηκε στην γενέτειρα της μητέρας της, στην πόλη της Καστοριάς, αλλά και στην Αθήνα.
Στην Μελβούρνη εργάστηκε σε οργανισμό για την προστασία των άστεγων γυναικών, όπως και γυναικών που αντιμετώπιζαν ψυχολογικά προβλήματα.
Στην Ινδονησία
Ήταν η πρώτη Ελληνοαυστραλή που…
Διαβάστε τη συνέχεια στο… ellada.gr
