Στον Γέρμα Καστοριάς έλεγαν παλαιότερα το εξής αφήγημα σε πενθούντες νεκρόν, για να τους παρηγορήσουν:
«Έδωσε ο Θεός τον θάνατο πρώτα στα βουνά, και τα βουνά άρχισαν να σιούνται και να σχίζονται.
Τον έδωσε κατόπιν στις πέτρες, κι αυτές άρχισαν να σπάζουν και να γκρεμίζονται.
Τον έδωσε ύστερα στα δέντρα, κι αυτά άρχισαν όλα να πέφτουν και να ξεραίνονται.
Τέλος, έδωσε το θάνατο στους ανθρώπους (….). Εδώ ήταν ο πεθαμένος και δίπλα χόρευαν!».
