Κάπου ανάμεσα στο Δενδροχώρι και στην Ιεροπηγή μια ανάσα από τα σύνορα είναι μια ορεινή κοιλάδα με νερά και πηγές, ένας τόπος μαγικός που οι ήχοι της φύσης αυξάνουν τις αισθήσεις σου .
Εκεί λοιπόν σε ένα ξέστρατο βρίσκεται και μια συστάδα από υπεραιωνόβιες Ιτιές που τα κλαδιά τους λυγίζουν να αρπάξουν κάθε ανύποπτο διαβάτη να τον κρατήσουν για του πουν παραμυθένια λόγια αιωρώντας συνάμα τα σκελετωμένα κλαδιά τους στο διάφανο άνεμο . Αφύσικα φύονται σχηματίζοντας ένα κύκλο που όταν φτάσεις εκεί άθελα σου βρίσκεσαι στο κέντρο του και γυρνώντας γύρω γύρω χωρίς να θέλεις θαυμάζεις με δέος τους γιγάντιους κορμούς.
Τότε οι ρίζες τους που συνδέονται με άγνωστους, παράξενους υπόγειους μη ορατούς κόσμους σε καθηλώνουν στα όρια του κύκλου και αισθάνεσαι ότι τα δένδρα αυτά είναι το μοναδικό σημείο επαφής μεταξύ ουρανού και γης. Μπορεί όλα αυτά να σου δημιουργούν μια εντύπωση δεισιδαιμονίας, ωστόσο ζώντας μια άχρονη στιγμή με ένταση ζητάς από σένα την μαγεία της.
Δυσανάλογος και ασήμαντος φεύγοντας κρατάς τις ιστορίες που σου ψιθύρισαν για πολέμους , κλάματα ,πόνο ,τραγούδια και έρωτες , για ανθρώπους που κάθισαν να ξαποστάσουν στην σκιά τους στο πέρασμα των χρόνων πίνοντας νερό να ξεδιψάσουν από την πηγή τους.
Νίκος Παναγιωτόπουλος
ευχαριστούμε Νικο που μας μεταφέρεις έξω απο το παράθυρό μας