Το «Άλλη μια μέρα στον Παράδεισο» είναι το πρώτο μυθιστόρημα του Μιχάλη Τσάμη. Ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου του, ένας τριανταπεντάχρονος μεροκαματιάρης από τη Θεσσαλονίκη, μας αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο τη «ζωή» του μετά το θάνατό του.
Ο συγγραφέας έχει καταφέρει με ευφάνταστο τρόπο να δημιουργήσει ένα δικό του μεταθανάτιο σύμπαν. Σε αντίθεση με την Κόλαση του Δάντη, τον οποίο παραφράζει στην αρχή του βιβλίου του, μας παρουσιάζει μια δική του – αισιόδοξη – εκδοχή του Άλλου Κόσμου. Διαβάζοντας τις σελίδες του έργου του περνάμε μέσα από σκοτεινά τούνελ και μαγεμένους καθρέπτες, διασχίζουμε στενά μονοπάτια και κρεμαστές, ξύλινες γέφυρες και πέφτουμε από πελώριους καταρράκτες σε κόσμους γεμάτους αστερισμούς και νεφελώματα. Ο ήρωας του γίνεται ο καλύτερος φίλος μας και μαζί με τους υπόλοιπους της παρέας μας οδηγεί σε φανταστικές περιπέτειες που μας ενθουσιάζουν και νιώθουμε σαν να πηδάμε κι εμείς σε διαφορετικές πίστες μεταθανάτιου παιχνιδιού . Μαζί τους γνωρίζουμε πρόσωπα από τον κόσμο της ιστορίας, της φιλοσοφίας και της τέχνης.
Ο Μιχάλης Τσάμης έχει επινοήσει έναν πρωτότυπο τρόπο να εκφράσει τους προβληματισμούς του πάνω σε θέματα που μας απασχολούν όλους, όπως η ζωή και ο θάνατος, οι ανθρώπινες σχέσεις και συμπεριφορές, τα κακώς κείμενα των ανθρώπινων κοινωνιών, η έννοια της Λήθης… Με έναν άμεσο και χιουμοριστικό τρόπο απαντά σε ερωτήσεις που όλοι κάνουμε στον εαυτό μας σε ανυποψίαστες στιγμές. Ο ήρωάς του είναι ισορροπημένος την ίδια ώρα που «ακροβατεί» πάνω σε υπαρξιακές ανησυχίες και αυτό είναι σπάνιο και προσδίδει στο βιβλίο έξυπνο και ιδιαίτερο χιούμορ και ειλικρίνεια. Όπως φαίνεται και στο εξώφυλλο του βιβλίου συνδυάζονται αριστοτεχνικά το χιούμορ με τις φιλοσοφικές αναζητήσεις.
Το «Άλλη μια μέρα στον παράδεισο» είναι ένα βιβλίο που όχι μόνο μας βάζει σε σκέψεις αλλά και μας διασκεδάζει. Δεν είναι λίγες οι στιγμές που θα γελάσουμε με τις σκέψεις, τα σχόλια και τις περιγραφές του ήρωα. Άλλωστε ένα από τα χαρακτηριστικά του βιβλίου είναι η παιχνιδιάρικη και αυτοσαρκαστική του διάθεση. Το ύφος του είναι φιλικό και ο τρόπος γραφής του μοντέρνος και άμεσος. Μία ακόμη αρετή του βιβλίου είναι η γρήγορη ροή του και η ενδιαφέρουσα πλοκή του. Ο συγγραφέας χωρίς να χρησιμοποιεί επιτηδευμένη γλώσσα αποδεικνύει ότι είναι γνώστης της καλής χρήσης της και μας προσφέρει μια συναρπαστική αναγνωστική εμπειρία, καθώς ερχόμαστε σε επαφή με γνώσεις ιστορίας, θεάτρου, μουσικής και κινηματογράφου. Το βιβλίο του Μιχάλη Τσάμη μας ανοίγει την όρεξη να ξαναδούμε ταινίες, να ξαναακούσουμε μουσικές ή, αν δεν τις γνωρίζουμε, να τις αναζητήσουμε και άνετα θα μπορούσε να σταθεί ως κινηματογραφική ταινία και το ίδιο. Ευχόμαστε να είναι καλοτάξιδο!
Βάλια Βατζόλα (Φιλόλογος)
Το βιβλίο είναι διαθέσιμο στα βιβλιοπωλεία Ιανός και Πρωτοπορία καθώς και στην ηλεκτρονική σελίδα των εκδόσεων www.elkystis.gr
Υπάρχει ζωή μετά θάνατον; Υπάρχει θάνατος στη μετά θάνατον ζωή; Και αν ναι, πόσες αλλαξιές ρούχα μπορείς να πάρεις μαζί σου; Τι γεύση μπορεί να έχει ένα φλιτζάνι καφέ; Έχεις ακόμα “ερωτική ζωή”; Υπάρχει Θεός; Και το κυριότερο, αν πεθάνεις πριν τελειώσει η αγαπημένη σου σειρά, μπορείς να μάθεις τι έγινε στο τέλος; Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με σιγουριά, εκτός ίσως από τον ήρωα αυτού του βιβλίου, ο οποίος τα έζησε όλα από πρώτο χέρι και βρίσκεται εδώ να μας τα εξιστορήσει. Το μόνο πρόβλημα γι’ αυτόν ήταν ότι είχε μια ήσυχη αντικοινωνική ζωή και αναγκάστηκε μετά τον αιφνίδιο θάνατό του να γίνει μέλος μιας ετερόκλητης παρέας, εξερευνώντας μαζί τους τα μυστήρια και τις προκλήσεις του Άλλου Κόσμο
Παρουσίαση του βιβλίου
Οι Εκδόσεις Ελκυστής σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου “Άλλη μια μέρα στον Παράδεισο” του Μιχάλη Τσάμη το Σάββατο 25 Ιανουαρίου 2020 στις 18:30 στο Duende Jazz Bar (Καλαποθάκη 16), Θεσσαλονίκη.
Για το βιβλίο θα μιλήσει η Μάγδα Γαϊτανίδου, φιλόλογος.
Αποσπάσματα θα διαβάσει ο Ελευθέριος Κορυφίδης, φιλόλογος.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Ο Μιχάλης Τσάμης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και μεγάλωσε στο Άργος Ορεστικό Καστοριάς. Επέστρεψε στη συμπρωτεύουσα για σπουδές πάνω στη Σκηνοθεσία Κινηματογράφου και ασχολήθηκε με τη δημιουργία και παραγωγή ταινιών μικρού μήκους. Το πέρασμα από τη συγγραφή σεναρίων στη συγγραφή μυθιστορήματος έγινε σχεδόν ασυναίσθητα, καθώς –για τον ίδιο− οι δύο αυτές τέχνες εκφράζουν την ίδια εσωτερική ανάγκη για την αφήγηση μιας ιστορίας.
