Ο εθελοντισμός είναι το μέλλον μας (του Βασίλη Λ. Κωνσταντίνου)

Όταν την Κυριακή κατεβαίναμε από την Ψαλίδα στην βόρεια πλευρά προς τον Φουντουκλή είδα κάποια σημάδια. Επειδή την διαδρομή την έκανα πολλές φορές (τελευταία φορά πριν έναν μήνα) δεν μπορούσα να εξηγήσω πως βρέθηκαν αυτά τα σημάδια. Κατεβήκαμε όλο το μονοπάτι για πρώτη φορά άνετα.

Το θέμα βέβαια δεν είναι προσωπικό. Προσωπικά δεν είχα θέμα. Έτυχε όμως να ανεβώ με κάποιον ξένο και δεν μπορούσα να τον πείσω ότι γνωρίζω τα μέρη οπότε δεν έχει λόγο να φοβάται. Αυτός επέμενε να βρούμε σημάδια. Αισθάνθηκα φυσικά άσχημα.

Η απορία μου για το ποιος το έκανε λύθηκε. Κατεβαίνοντας συνάντησα τα παιδιά της φωτογραφίας που σηματοδοτούσαν με μπογιές το μονοπάτι ,έκοβαν κλαδιά καθάριζαν. Ένα εύγε τους αξίζει. Τους ζήτησα μια φωτογραφία. Μου εξήγησαν ότι θα γίνουν κάποιοι αγώνες και το ετοιμάζουν. Το μονοπάτι όμως θα μείνει.

Οι εθελοντές και οι ομάδες δράσεις όπου και αν παρεμβαίνουν αφήνουν κάποια υποδομή. Αυτή με την σειρά της βοηθά τους λάτρεις της ορειβασίας, των περιπάτων να μπορούν να τα χρησιμοποιούν άφοβα. Εννοείται ότι και άλλες ομάδες άτομα που παρεμβαίνουν και κάνουν κάποια μικροέργα  είναι υπόθεση. Γιατί αν κάποιος π.χ. θέλει να κάνει κανό, να μπει σε βάρκα κωπηλασίας  ή αν θέλει να κάνει αναρρίχηση ή…είναι άλλο πράγμα να βρει κάποια υποδομή και άλλο να ξεκινήσει μόνος του

Γι αυτό και το μέλλον είναι προς αυτήν την κατεύθυνση. Να ενισχύονται να βοηθιούνται να αναγνωρίζονται οι εθελοντές, δωρητές σπόνσορες.Ο δήμος και το δημόσιο γενικά είναι πολλές φορές δυσκίνητοι και υπερ-γραφειοκρατικοί. Στην Αθήνα η πλατεία ομόνοιας έγινε με την βοήθεια ιδιωτών και ο Δήμαρχος είπε ότι αν γινόταν από το δημόσιο θα γινόταν σε τρία χρόνια και ακριβότερη!! Γι αυτό λοιπόν θα πρέπει να σκεφτούμε όλοι μας πως μπορούμε να βοηθήσουμε ,να προτρέψουμε κάποιους να κάνουν κάτι για τον τόπο τους, αλλά  ταυτόχρονα αναγνωρίσουμε το έργο τους, να τους τιμάμε σαν άτομα αλλά και σαν κοινωνία. Ο εθελοντισμός μπορεί να προσφέρει πολλά. Η μιζέρια η μισαλλοδοξία και η γκρίνια τίποτα.