Tου Αρχιφύλακα Δημήτρη Ζήκου
( Κ.Π. Καβάφης, Θερμοπύλες 1903)
Από την πρώτη Μαρτίου αποσπάστηκα με έτερους συναδέλφους στον Έβρο και από την πρώτη βδομάδα βρεθήκαμε να αντιμετωπίζουμε έναν ορατό κίνδυνο,τις ορδές των λαθρομεταναστών εκ Τουρκίας ορμώμενοι να προσπαθούν να εισβάλουν στην Ελλάδα μας, ανεπιτυχώς μιας και λειτουργώντας αποτρεπτικά κρατήσαμε στεγανά τα σύνορα μας.
Οπλισμένοι από το εθνικό φρόνημα,γιγαντωμένοι από περηφάνια εκτελούσαμε την υπηρεσία μας συνεισφέροντας στον αμυντικό μηχανισμό των συνόρων μας παρόλο τις αντίξοες συνθήκες. Την δεύτερη βδομάδα εμφανίζεται άλλος ένας κίνδυνος, ένας αόρατος εχθρός,ο ΚΟΡΟΝΟΙΟΣ.
Παίρνοντας όμως τις απαραίτητες ατομικές προφυλάξεις συνεχίσαμε την αποτροπή των λαθρομεταναστών προσπαθώντας παράλληλα να περιορίσουμε και την έκθεση μας στον Κορονοιο. Δυστυχώς όμως την τρίτη βδομάδα τα νέα και οι πληροφορίες από τον νόμο μας ήτανε ανησυχητικά μιας και η Καστοριά μας μαστίζεται από τον Κορονοιο.
Χιλιόμετρα να μας χωρίζουν από τις οικογένειες μας χωρίς εμείς να μπορούμε να τους προφυλάξουμε . Παρατηρούμε με έντονη ανησυχία όλο και περισσότεροι συμπολίτες μας καθημερινά να πλήττονται και να μεταφέρονται στα νοσοκομεία της χώρας. Χωρίς να μειώνεται ο εργασιακός μας ζήλος, το μυαλό μας ταξίδευε κοντά στους συντοπίτες μας στην Καστοριά. Σεβόμαστε την προσπάθειά των συναδέλφων μας ώστε να περιορίσουνε την περαιτέρω εξάπλωση του ιού και γνωρίζοντας πως θα προφυλάξουν και τους δικούς μας ανθρώπους καλύπτοντάς την απουσία μας…
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟYΜΕ
Ζήκος Δημήτρης
Aρχιφύλακας υπηρετεί στο ΤΣΦ Μεσοποταμίας
