Τέλειωσε κι ο Ιούλιος χωρίς χορούς και ζάλη
κι εμείς θ’ ανακινήσουμε το ίδιο θέμα πάλι.
Απ’ ό,τι καταλάβαμε κι απ’ όσα εννοούμε
του Άργους την πανήγυρη φέτος δεν θα τη δούμε
κι όσο την είχαμε ψηλά στο νου και στην καρδιά μας,
ξάφνου μπροστά μας βλέπουμε ξανά τον Χαρδαλιά μας:
-Να μην τα περιμένετε τα πανηγύρια φέτος,
καθότι μας προέκυψε ανάποδο το έτος!
Κι αναγκασμένοι είμαστε πολλά να σας στερούμε
και πανηγύρια και χαρές και ό,τι άλλο βρούμε…
Μαύρο το δάκρυ κύλισε και πόνεσε η ψυχή μας
που τόσα ψώνια μας στερεί αυτή η αποχή μας.
Στο Άργος αγοράζαμε εσώρουχα-πανέρι,
ξεβράκωτοι θα μείνουμε; Ένας Θεός το ξέρει!
Οι γύφτοι μας κοιτούσανε με την πειθώ στα μάτια
κι άνετα μας πουλούσανε όλη τους την πραμάτεια!
Παπούτσια αγοράζαμε απ’ τον σωρό στο μπάγκο
για να εξοικονομήσουμε, ντεμέκ, κανένα φράγκο.
Σουβλάκια καταπίναμε, χαλβά και λουκουμάδες
μας έπαιρναν μαλλί γριάς και παγωτά οι μαμάδες!
Τώρα αυτά τα χάνουμε, τις μπύρες θα τις κλαίμε,
προέχει η υγεία μας και η ζωή μας λένε.
Τις χειραψίες χάνουμε με τους πολιτικούς μας,
θα χάσουμε την επαφή και με τους κολλητούς μας.
Στον χώρο της πανήγυρης δεν θα ξαναβρεθούμε,
κομμένο και το γάμπρισμα, που τόσο το ποθούμε!
Στη “Μπαλαρίνα”, στον “Τροχό” κανείς δεν θα ανέβει,
ταίρι στο νυφοπάζαρο κανείς δεν θα γυρεύει!
Με όλα αυτά που χάνουμε, νιώθουμε μιά συμπόνια
κι έτσι θα αριβάρουμε στην Τσιμισκή για ψώνια.
Θα γίνουμε των σαλονιών κι όχι πανηγυρτζήδες,
θ’ ακούμε Βάγκνερ και Σοπέν και όχι κλαριντζήδες!
Ντυμένοι πάντα κυριλέ, όπως στις δεξιώσεις,
ρούχα πανηγυρτζήδικα σε σπάνιες περιπτώσεις!
Μα θά ‘ναι πάντα ζωντανή αυτή η νοσταλγία
του Άργους του πανηγυριού τα φώτα, η μαγεία!…
Δημήτρης Ιωαννίδης
Εφημερίδα ΝΕΑ ΚΑΣΤΟΡΙΑ
