Η ζωή του θυμίζει σενάριο κινηματογραφικής περιπέτειας: Από το πεδίο μάχης του Βιετνάμ, στην σκηνοθεσία. Από την σκηνοθεσία, στις μηχανές και την αντίδραση. Από τις μηχανές, μέσα σε μια νύχτα παίρνει τν μεγάλη απόφαση
: Αφήνει τα πάντα για να γίνει ιερέας σε ελληνορθόδοξη Εκκλησία. Το newgreektv.com ξετυλίγει το κουβάρι της ζωής του π. Βασίλειου Μπασακύρου, ιερατικού προϊστάμενου του Ι.Ν. Αγίου Ιωάννου του Βαπτιστού στο Μανχάτταν. Ένα κουβάρι που μπλέκεται μεταξύ των πεδίων μάχης του Βιετνάμ, τις προκλήσεις του «αμερικανικού ονείρου» και τους δεσμούς με την Ελλάδα και την Ορθοδοξία.
«Όταν πήγα στο Βιετναμ, ταξιδεύαμε με το καράβι για 35 ημέρες. Κάθε βράδυ, σηκωνόμουν, ανέβαινα στο κατάστρωμα, κοίταζα πάνω και μιλούσα στον Θεό: Τον ρωτούσα: Γιατί πάω; Γιατί να πολεμήσω; Δεν ήξερα αν θα γυρίσω ζωντανός ή αρτιμελής.» Με αυτά τα λόγια, ο π. Βασίλειος περιγράφει πώς ένοιωθε την περίοδο του ταξιδιού του για το Βιετνάμ, όταν, όπως και όλοι οι στρατιώτες, δεν γνώριζε αν θα επιστρέψει ζωντανός.
Ο Βασίλης – ή Ουίλιαμ – Μπασακύρος, κατάγεται από την Καστοριά. Παρότι έχει να πάει αρκετά χρόνια, διατηρεί επαφή με τους συγγενείς του, ενώ έχει πάντα και το πατρικό του σπίτι.
«Η οικογένειά μου είναι Έλληνες. Οι γονείς μου. Οι ρίζες μου είναι ελληνικές. Μπορεί να γεννήθηκα στην Αμερική, αλλά, ξεκαθαρίζω, το αίμα μου είναι ελληνικό. Ο πατέρας της γιαγιάς μου λεγόταν Πάσχος (σ.σ. ο στρατηγός Πάσχος) και είχε πολεμήσει για την ελευθερία της Βορείου Ηπείρου.», δηλώνει κατηγορηματικά. Ο προπάππους του λοιπόν πολέμησε στην Βόρειο Ήπειρο, ο π. Βασίλειος χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Όμως, ο πόλεμος, παραμένει πόλεμος. Άλλωστε, όπως λέει και ο ίδιος, δεν υπάρχει «καλός πόλεμος».
Διαβάστε τη συνέχεια στο newgreektv.com
Νέα Υόρκη: Συνταξιοδοτείται ο Καστοριανός Αρχιμανδρίτης π. Βασίλειος Μπασακύρος (ρεπορτάζ)
