Πριν από λίγες μέρες η τάξη του ΄65 έχασε άλλον ένα συμμαθητή και φίλο τον Χρήστο Τσάτσο. Έναν υπέροχο άνθρωπο.
Από μικρός ορφανός από πατέρα, φτωχός σ΄ ένα χωριό της Καστοριάς, το Τοιχιό. Από τότε όμως αγωνιστής. Η φτώχεια δεν τον πτωούσε, αλλά τον ωρίμαζε πριν ακόμη ανδρωθεί. Μεγάλωνε σαν αετόπουλο που ήθελε να είναι ελεύθερο και περήφανο. Διάβαζε πολύ γιατί ήθελε να γίνει γιατρός. Η ζωή δεν του τα έφερε βολικά και βρέθηκε να δίνει εξετάσεις για την Γυμναστική Ακαδημία. Αγωνιζόταν στον στίβο, τρέξιμο, σκάμα, ύψος. Πόσοι ξέρουν για τότε ότι ο Γυμναστής – εξεταστής, πρόσεξε ότι ο Χρήστος αγωνιζόταν χωρίς…
Συνέχεια στο kastorianiestia.gr
