Στις αρχές του έτους, η Έκτακτη γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, επικύρωσε το νέο διεθνές δίκαιο της θάλασσας. Όλα τα κράτη του πλανήτη υπερψήφισαν το νέο δίκαιο εκτός από μία χώρα. Ποια είναι αυτή; Η Τουρκία.
Το νέο δίκαιο το ψήφισε ακόμη και η Λιβύη η οποία υπέγραψε την διμερή σύμβαση με την Τουρκία για την ΑΟΖ μεταξύ των δύο χωρών. Η διεθνής απομόνωση της Τουρκίας είναι πλέον εμφανής. Το πρόβλημα του Ερντογκάν γίνεται πολύ μεγαλύτερο αν ληφθεί υπόψη ότι το ανώτατα δικαστήριο της Λιβύης ακύρωσε την διμερή σύμβαση με την Τουρκία. Ο Ερντογκάν πλέον έχει απομονωθεί από την διεθνή κοινότητα. Επι πλέον Έχει χάσει και τα τελευταία πολιτικά του ερείσματα που ήταν ο Τράμπ και η Μέρκελ. Και οι δύο ταυτόχρονα αποτελούν θλιβερό παρελθόν.
Η πολιτική στήριξη αυτών των δύο υπέρ της Τουρκίας ήταν προκλητική. Υποστήριζαν έναν πολιτικό και μία εξωτερική πολιτική της Τουρκίας που παραβίαζε και παραβιάζει καταφανέστατα κάθε αρχή του διεθνούς δικαίου. Μέσω αυτών των δύο είχαν δημιουργήσει ένα πολιτικό ανθελληνικό πλέγμα εντός της ΕΕ, που συγκροτούνταν από τους τραμπιστές (Πολωνία, Ουγγαρία, Ιταλία) και τους Μερκελιστές (Ισπανία, Πορτογαλία, Μάλτα). Και όλα αυτά μέσα στην ΕΕ παραβιάζοντας το θεμελιώδες δίκαιο της ΕΕ, περί κοινής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής αλληλεγγύης.
Έτσι εξηγείται η στροφή της Τουρκίας στον διάλογο. Είναι πολιτικός ελιγμός ευκαιριακός, προκειμένου να κερδίσει χρόνο μέχρις ότου δημιουργήσει πολιτικά ερείσματα στην Γερμανία και τις ΗΠΑ. Ο Γερμανός πολιτικός που αντικατέστησε την Μέρκελ, είναι προσωρινός και ως εκ τούτου δεν μπορεί να πάρει σημαντικές πολιτικές αποφάσεις μέχρι ότου υπάρξουν εκλογές για την ανάδειξη του πολιτικού αρχηγού που θα διεκδικήσει την πρωθυπουργία στις επόμενες εκλογές. Θα είναι μεγάλο λάθος για την χώρα να σέρνεται σε έναν παρελκυστικό πολιτικό διάλογο. Βεβαίως ναι στον διάλογο με δύο βασικές προϋποθέσεις:
1η: Συγκεκριμένα ζητήματα και όχι περί ανέμων και υδάτων (στην κυριολεξία γιατί αυτά είναι τα ζητήματα που αναφέρεται η Τουρκία το FIR και τα θαλάσσια ύδατα).
2η: Χρόνος λήξης με τελικό αποτέλεσμα οι διαφορές στο Δικαστήριο της Χάγης.
1η: Συγκεκριμένα ζητήματα και όχι περί ανέμων και υδάτων (στην κυριολεξία γιατί αυτά είναι τα ζητήματα που αναφέρεται η Τουρκία το FIR και τα θαλάσσια ύδατα).
2η: Χρόνος λήξης με τελικό αποτέλεσμα οι διαφορές στο Δικαστήριο της Χάγης.
Αν δεν τεθούν οι δύο ως άνω προϋποθέσεις θα χαθεί η μοναδική διεθνής ευνοϊκή συγκυρία για την χώρα, για την οριστική πολιτική και εν τέλει δικαστική λύση. Τώρα διότι το πρόβλημα του Ερντογκάν στο εσωτερικό της χώρας του είναι πολύ μεγαλύτερο. Αυτό θα το δούμε στην συνέχεια.
