Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 1986 – Πέμπτη 18 Μαρτίου 2021.
Ένα υπέροχο ταξίδι 35 χρόνων έφθασε σήμερα στο τέλος του. Ένα ταξίδι γεμάτο εικόνες, γεμάτο χρώματα Ελλάδας, γεμάτο όμορφα συναισθήματα, γεμάτο γνωριμίες … Από το βράδυ της Παρασκευής 5 Μαρτίου έπειτα από απόφαση της Ιεραρχίας μου ανακοινώθηκε η “Ευδοκίμως τερματισθείσα σταδιοδρομία μου” στις τάξεις του Ελληνικού Στρατού στο βαθμό του Ταξιάρχου.
Σήμερα, στις 10:00 παρέδωσα την Διοίκηση του 15ου Συντάγματος και για πρώτη φορά μετά από 35 χρόνια, από αύριο το πρωί το ξυπνητήρι δεν θα χτυπήσει στις 06:00 κι εγώ δεν θα φορέσω ξανά την ΕΝΔΟΞΗ στολή του Έλληνα Αξιωματικού!
Η συγκινησιακή φόρτιση, όπως είναι απολύτως φυσικό, είναι πολύ μεγάλη και οι όμορφες αναμνήσεις αυτού του ταξιδιού διαδέχονται η μία μετά την άλλη στο μυαλό μου, εδώ και δύο περίπου εβδομάδες. Η αγάπη μου για την υπέροχη “οικογένεια του ΕΣ” έφτασε να είναι τόσο μεγάλη ώστε να ξεχειλίζει μην αφήνοντας χώρο ούτε καν για μία … σκιά, ούτε για πικρία, ούτε για λύπη. Μια γλυκιά μελαγχολία με πλημμυρίζει στην θύμηση όλων αυτών που έζησα σ’ αυτή την “οικογένεια” και όμορφες εικόνες περνούν σαν παλιό “film noir” μπροστά από τα μάτια μου…
Έχοντας αποστασιοποιηθεί από το facebook τους τελευταίους μήνες και μην θέλοντας να καταχραστώ του χρόνου σας για ανάγνωση, θα ήθελα να σταματήσω εδώ ευχαριστώντας:
Πρώτα τον Χριστό και την Παναγία που με είχαν υγιή όλα αυτά τα χρόνια, την σύζυγό μου Γεωργία και τα παιδιά μου, που με ακολούθησαν σε όλες, μα σε όλες τις μεταθέσεις που είχα, εύκολες ή δύσκολες, τους συμμαθητές μου από την ΣΣΕ, τα αδέλφια μου, που από την πρώτη εκείνη ημέρα μέχρι και την τελευταία (ο Νίκος Γκόνης ήταν αυτός που με αποχαιρέτησε σήμερα) ήταν συνοδοιπόροι στο υπέροχο αυτό ταξίδι.
Από τον Ιούνιο (μόλις κλείσουν τα σχολεία) θα επιστρέψω στην όμορφη πόλη μου, την Θεσσαλονίκη, όπου και θα διαμένω μόνιμα πια…
