Τώρα είμαστε στο «μάτι» του κυκλώνα. Ακριβώς μπροστά στην επερχόμενη λαίλαπα απρόβλεπτων εξελίξεων σε ότι αφορά υγεία κι εν γένει επιβίωση. Τώρα είναι ευκαιρία ο καθένας να επαναδιαπραγματευθεί την σχέση με τον εαυτό και τους γύρω του, αλλά και με τα υπόλοιπα όντα.
Δεχόμαστε πάλι σφοδρή και άνευ προηγουμένου επίθεση από την ίδια μικρή μειοψηφία των κερδών, των κρατούντων πλούτο και δύναμη, εναντίων εκείνων των πολλών που αδυνατούν ακόμα και να βιοποριστούν. Απαιτούν να καμφθεί κάθε ίχνος αντίθεσης, αντίδρασης και αντίστασης σε όσα αυτοί πρεσβεύουν. Χρησιμοποιούν γι αυτό κάθε μέσο. Νόμιμο, πασιφανές με προτροπές, ή υπόγειο, άτυπο και βρώμικο. Δεν φείδονται εξόδων. Αν όλα αυτά τα χρήματα που ξοδεύονται για να αγοράσουν συνειδήσεις, να πατήσουν επί πτωμάτων, στριμώχνοντας ανθρώπους σε απίστευτη ένδεια, επενδύονταν για μια ισορροπημένη, ήπια, βιώσιμη προοπτική αναδιανομής του πλούτου θα λύνονταν με μιας τεράστια και «ακανθώδη» προβλήματα που χρονίζουν και ταλαιπωρούν τις ζωές μας. Όμως δεν θέλουν. Επειδή ο πλούτος διαβρώνει συναισθήματα.
Δεν υπολογίζει ζωές. Εκτός από αυτές που τον κατέχουν.
Κι άρα αδιαφορούν για την μνήμη.
Όμως αυτή για τους απλούς ανθρώπους είναι πόνος και κόπος, είναι δόξα και τρόπος.
Να επιβιώνεις σε ένα άγριο, πανέμορφο τόπο με αντίξοες συνθήκες και πάντα εχθρικές τις διαθέσεις όσων κυβερνώντων κρατούν την εξουσία και ευθυγραμμίζονται με ό,τι ζητούν οι κερδοσκόποι. Είναι σύνδεση με τον χώρο, η μνήμη. Επειδή χρειάστηκε να ματώσει για να έχει αυτό που τον ορίζει.
Μια συνείδηση που όλα αυτά τα χρόνια θέλει αδιαπραγμάτευτα να στέκει ορθή για να θυμίζει πως αξία έχει όχι αυτός που ζητά να μαζεύει πλούτο εις βάρος του συνόλου αλλά εκείνος που γενναιόδωρα στέκεται απέναντι σε μια φύση που προσφέρει το πολύτιμο δώρο της ζωής, θέλοντας να επιστρέψει ένα μικρό δείγμα, την αγάπη του σε αυτήν, φροντίζοντας να διατηρηθεί ακέραια, ώστε όλοι να έχουν την δυνατότητα όλοι να γευτούν την σοφία της.
Δυστυχώς αυτό που στην πραγματικότητα γίνεται είναι η ολοσχερής καταστροφή μοναδικών περιοχών απαράμιλλης ομορφιάς με την εγκατάσταση αιολικών σταθμών.
Όμως η μνήμη πάντα υπάρχει εκεί. Και δεν συγχωρά.
Νικόλας Μερτζανίδης
