Σήμερα στους Θεματοφύλακες Λόγω Τεχνών, φιλοξενούμε τη συγγραφέα Μυρτώ Πετροπούλου με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου της «Η κερασιά στην αυλή μου» από τις εκδόσεις Υδροπλάνο.
Συνέντευξη
Ρωτάει η Αγγελίνα Παπαθανασίου
Καλησπέρα. Σας ευχαριστούμε πολύ για τη συνέντευξη που μας παραχωρείτε. Κυκλοφόρησε πρόσφατα το τρίτο σας συνολικά βιβλίο και το δεύτερο από τις εκδόσεις Υδροπλάνο. Πώς προέκυψε η συγγραφή στη ζωή σας; Ήταν όνειρο ζωής που έγινε πραγματικότητα ή ήρθε τυχαία;
M.Π. Καλησπέρα σας και ευχαριστώ για τη φιλοξενία. Η συγγραφή στη ζωή μου ήρθε σε μικρή ηλικία και δεν ήταν όνειρο ζωής, αλλά τότε, στα εννιά μου, μία ανάγκη μου, ο τρόπος να εκφράσω τα βαθύτερα συναισθήματά μου. Ξεκίνησα να γράφω ποιήματα, αργότερα διηγήματα, και αφού απέκτησα το παιδάκι μου θέλησα να του μεταφέρω κάτι δικό μου στο χαρτί. Έτσι άρχισα να γράφω για παιδιά, με αγάπη, ευθύνη και προσοχή.
Το «Η κερασιά στην αυλή μου» είναι μια τρυφερή ιστορία που ξυπνά όμορφες αναμνήσεις στους γονείς και δίνει την ευκαιρία στα παιδιά να γνωρίσουν την ομορφιά της φύσης και να κάνουν ό,τι μπορούν για να την προστατέψουν. Αλλά καλύτερα να μας μιλήσετε εσείς για το βιβλίο σας, καθώς και για την αφήγηση της ιστορίας σας πριν καν εκδοθεί, στα πλαίσια του προγράμματος «Μένουμε σπίτι» ιδιωτικού τηλεοπτικού σταθμού.
Μ.Π. Η αλήθεια είναι ότι έχω ακούσει από αρκετούς γονείς ότι το βιβλίο μου αυτό τους ξύπνησε όμορφες παιδικές αναμνήσεις και χαίρομαι γι’ αυτό. Το παιδί που είναι μέσα μας πρέπει να είναι πάντα σε επαγρύπνηση. Η ομορφιά της φύσης είναι παντού γύρω μας και ναι, τι το καλύτερο να τη βλέπουμε, να την απολαμβάνουμε και να την προστατεύουμε. Θεώρησα ότι είναι ένα όμορφο και χρήσιμο μήνυμα που χρειάζονται τα παιδιά. Βλέποντας το δικό μου παιδί και τη χαρά του που φύτεψε και είδε να μεγαλώνει το δικό του φυτό, ξυπνούσε και έτρεχε να δει αν ψήλωσε, θέλησα να παροτρύνω όλα τα παιδιά να γευτούν αυτήν τη χαρά. Η αφήγηση, τώρα, της ιστορίας μου πριν καν εκδοθεί το βιβλίο ήταν τυχαία. Ξαφνικά και ‘γώ ένα βράδυ είδα την αγαπημένη Μαρία Μπεκατώρου να το αφηγείται. Προφανώς σε κάποιον έκανε ιδιαίτερη αίσθηση, ώστε να φτάσει να το αφηγηθεί στην παγκόσμια μέρα παιδικού βιβλίου σε ένα μεγάλο πρόγραμμα ιδιωτικού σταθμού. Είμαι απλά ευγνώμων, κάποια πράγματα στη ζωή απλά συμβαίνουν.
Εκτός όμως από το υπέροχο κείμενο, η εικονογράφηση του βιβλίου σας από την Εμμανουέλα Κακαβιά είναι ονειρική, χωρίς ίχνος υπερβολής. Πώς ήταν η συνεργασία σας; Κατάφερε να αποδώσει στις εικόνες όλα όσα είχατε φανταστεί;
Μ.Π. Στο απόλυτο θα έλεγα, η Εμμανουέλα Κακαβιά είναι πραγματικά μεγάλο ταλέντο και τη θαυμάζω απεριόριστα. Ήταν η τρίτη δουλειά που κάναμε μαζί, και λόγω της απόλυτης εμπιστοσύνης που της έχω, της έστειλα το κείμενο και μετά περίμενα. Δεν θέλω να μπλέκω στη δουλειά της. Προτιμώ να βλέπει την εικόνα με τα δικά της μάτια και πάντα με καλύπτει σε ό,τι σκέφτομαι και ό,τι είχα φανταστεί. Στην «κερασιά στην αυλή μου» ήταν η πρώτη φορά που της ζήτησα να κάνει κάτι «κατά παραγγελία», επειδή ήθελα να αφιερώνεται το βιβλίο και εικονογραφικά σε κάποιους, πέρα από την αφιέρωση στις πρώτες σελίδες. Σίγουρα πάντως η συνεργασία μας έχει περάσει πια σε άλλο επίπεδο, αυτό της φιλίας, και είναι απόλυτα φυσιολογικό, αφού ουσιαστικά γνωρίζουμε με ένα βιβλίο, μία εικόνα, τον πιο εσωτερικό μας εαυτό.
Διαβάστε την άποψή του thematofylakes.gr για το βιβλίο: Η κερασιά στην αυλή μου
Μετά την περίοδο του αναγκαστικού εγκλεισμού μας εξαιτίας της πανδημίας, σιγά σιγά επιστρέφουμε στην κανονικότητα. Έχετε προγραμματίσει κάποιες παρουσιάσεις του βιβλίου σας για να το συστήσετε στους μικρούς αναγνώστες;
Μ.Π. Μετά από μία τόσο δύσκολη περίοδο, ειδικά για τα παιδιά, το μόνο που φαντάζομαι ότι θέλουν, και λόγω καιρού, είναι διακοπές, θάλασσα, ξεγνοιασιά και πολλή παρέα με άλλα παιδιά. Έχω κάποια πλάνα παρουσιάσεων, εκτός σχολείου φυσικά. Το πρώτο μου θα γίνει στη λίμνη της Δοϊράνης, μέσα στη φύση, και όλα έπονται.
Ποιος είναι ο πρώτος αναγνώστης των κειμένων σας πριν φτάσουν στον εκδοτικό;
Μ.Π. Σίγουρα τα δίνω για μία ανάγνωση στον Νίκο, τον σύντροφο της ζωής μου, να μου πει μια γνώμη. Στη Χριστίνα, φίλη μου που δουλεύουμε μαζί. Και φυσικά τα διαβάζω στον Άγγελό μου, το παιδί μου, εκεί καταλαβαίνω και τι πρέπει να αλλάξω, από μία λεξούλα μέχρι και ένα νόημα.
Αυτή την περίοδο υπάρχουν νέοι ήρωες που σας βασανίζουν γλυκά και περιμένουν υπομονετικά να πάρουν σάρκα και οστά;
Μ.Π. Ναι, φυσικά. Ακόμη δεν του έδωσα όνομα για να σας τον συστήσω, αλλά είναι ένα πολύ γλυκό πλάσμα, φτιαγμένο από παιδιά, ίσως σε «λάθος» εποχή του χρόνου, που περιμένει όμως υπομονετικά να πάρει χώρο στις παιδικές καρδιές και όψη από τις εικόνες της Εμμανουέλας.
Λίγο πριν ολοκληρώσουμε τη συνέντευξη, θα θέλατε να πείτε κάτι στους αναγνώστες μας;
Μ.Π. Δεν έχω να πω κάτι που δεν ξέρουν. Μία υπενθύμιση να κάνω μόνο. Να μην ξεχνάνε σε πόσο όμορφο κόσμο ζούνε, φτάνει απλά να σηκώνουν το κεφάλι στον ουρανό και να βλέπουν. Να μη χάνουν την ευκαιρία να περνάνε δίπλα από δέντρα, πάρκα, δάση, λίμνες, θάλασσα και να θυμούνται ότι δεν είναι μόνοι. Και φυσικά αυτήν την ομορφιά να τη δώσουν στα παιδιά τους.
Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας. Σας εύχομαι να είναι καλοτάξιδο το βιβλίο σας και να διαβαστεί πολύ.
Μ.Π. Σας ευχαριστώ πολύ, μέσα από την καρδιά μου.
Επιμέλεια κειμένου: Ζωή Τσούρα
