Το 2021 δεν είναι ούτε 2004 ούτε 2009 ούτε 2011. Πέρασε σχεδόν πολιτικός αιώνας από τότε.
Διάλογος που δεν προσθέτει αλλά αφαιρεί και εκτρέπει την ατζέντα της συζήτησης από το μέλλον σε έναν στροβιλισμό στο παρελθόν δεν βοηθά στο εκλογικό διακύβευμα της 5ης του Δεκεμβρίου.
Η αντανακλαστική μεταφορά της συζήτησης στο παρελθόν είναι καταστροφική.
Όχι ότι δεν ξέρουμε τι έγινε …γνωρίζουμε. Τι από αυτά όμως θα απασχολήσει την κοινωνία και ειδικά την νέα γενιά? Η απάντηση είναι τίποτα . Αφορά μόνο την ιστορική αποτύπωση .
Ποτέ ως τώρα καμία θετική πολιτική ανατροπή δεν έγινε με το βλέμμα στο χθες παρά έγινε μόνο κοιτώντας στο μέλλον.
Όταν συντονίζεις την πολιτική σου εξέλιξη με το σύγχρονο σήμερα και αντιλαμβάνεσαι τις παγκόσμιες και εγχώριες αλλαγές κάτι καλό θα βγει σίγουρα. Ούτε επίσης χρειάζεται ένας διάλογος για το μέλλον αλλά κάποιοι θα λοξοκοιτάζουν πονηρά την παρελθοντική δικαίωση.
Δημιουργικές καινοτόμες προτάσεις λοιπόν που θα αφορούν τους πολίτες και ειδικά την νέα γενιά που αυτή είναι ο μη προνομιούχος του σήμερα. Η στρατηγική της χώρας στο διεθνές περιβάλλον, το σύγχρονο κοινωνικό κράτος, οι αναγκαίες αλλαγές στις κρατικές δομές με την αύξηση λειτουργικότητας και αποτελεσματικότητας τους.
Και επιτέλους η δημιουργία θεσμικών κομμάτων με λειτουργίες παραγωγής πολιτικής και όχι ως εκλογικοί μηχανισμοί ή ως πελατιακοί μηχανισμοί που εκτρέφουν την αναξιοκρατία.
Για όλα αυτά απαραίτητη προϋπόθεση είναι και η ανανέωση του πολιτικού προσωπικού που θα σηματοδοτεί το μέλλον και μαζί με την εμπειρία των παλαιότερων, θα οδηγήσει στην ανασύνταξη της Δημοκρατικής Παράταξης.
Η υποψηφιότητα του Νίκου Ανδρουλάκη μπορεί να αποτελέσει την εγγύηση της νέας πορείας.
Μπορούμε και θα τα καταφέρουμε.
