Για τα μάτια του κόσμου ο τίτλος του μυθιστορήματος που διάβασα και η αλήθεια είναι πως όταν ξεκίνησα την ανάγνωση δεν μπορούσα να πάρω τα δικά μου από πάνω του.
Από τις πρώτες σελίδες ακόμα του βιβλίου σαγηνεύομαι από τη γραφή, από τον λυρισμό που θέλγει το νου μου και με κάνει να ξαναδιαβάζω φράσεις και προτάσεις ξανά και ξανά, για να τις απολαύσω, να τις χορτάσω. Θαυμάζω, πραγματικά, τον τρόπο που το λεξιλόγιο αξιοποιείται για να γίνει εφόδιο ώστε να αναπτυχθεί άρτια η πλοκή του μυθιστορήματος. Πιάνω το πνεύμα του συγγραφέα ή μάλλον καθηλώνομαι από αυτό και αφήνομαι να με κατευθύνει στα μονοπάτια της δικής του επινοημένης φαντασίας.
Ένας έρωτας με την πρώτη ματιά, από αυτούς που δεσμεύουν τις καρδιές, που συνθλίβουν τις αναστολές και τις πρότερες οδυνηρές εμπειρίες, είναι το εφαλτήριο για να ξεδιπλωθεί η ιστορία αυτού του μυθιστορήματος. Μία τυχαία συνάντηση από εκείνες που η μοίρα επιθυμεί να φέρει σε εύθρυπτές καρδιές, σε ευαίσθητες ψυχές, για να τις ταρακουνήσει ίσως ή, καλύτερα, να τις βοηθήσει να ανανήψουν από την εντροπία, δίνει το έναυσμα για να ξεκινήσει μια ιστορία που παρουσιάζεται αριστοτεχνικά.
Περίτεχνα ξεδιπλώνεται ο χαρακτήρας των κεντρικών ηρώων από την ανατολή ακόμα της ζωής τους μέχρι και την ωρίμανσή τους. Οι διακυμάνσεις που παρακολουθούμε στην πορεία τους στον χρόνο, οι παλινδρομήσεις στο διάβα τους αυτό κεντρίζουν μονομιάς το ενδιαφέρον μου και το κρατούν αμείωτο μέχρι το τέλος.
Δυο αδερφές, βασικές πρωταγωνίστριες του “Για του Κόσμου τα Μάτια” διαβιούν σε ένα περιβάλλον που δεν τους αποδέχεται, σε έναν κόσμο που φαντάζει απόμακρος, ιδιαίτερα αφιλόξενος. Κι όμως, πίσω από τις προλήψεις και τις παραδοσιακές προκαταλήψεις, μέσα από περιδινήσεις που συνταράσσουν τη ζωή τους, θα αποτολμήσουν να διεκδικήσουν το μερτικό της ευτυχίας που του αναλογεί. Και ναι, είναι ο έρωτας αυτός που θα πρωτοστατήσει, αυτός που θα ανακατώσει τη ζωή των πρωταγωνιστών και θα τους φέρει μπροστά σε αποφάσεις δύσκολες, για κάποιους και μοιραίες.
Δεξιοτεχνικά παρουσιάζονται στην πλοκή του βιβλίου πρόσωπα που αλλάζουν τις ισορροπίες, που καταλύτες γίνονται για την έκβασή της-μην ξεχνάμε άλλωστε πως οι ανθρώπινες σχέσεις είναι τόσο εύθραυστες που εύκολα αναταράσσονται και επανεκτιμώνται.
Το τέλος είναι εξαιρετικό, με απρόβλεπτη εξέλιξη και γεμάτο ανατροπές. Ναι, το ευχαριστήθηκα!
Μου άρεσε πάρα πολύ αυτό το βιβλίο, και στην πλοκή του και στη γραφή του. Μου άρεσε τόσο πολύ που θα αναζητήσω και τα άλλα βιβλία του συγγραφέα.
Κοίταξα για μια ακόμη φορά το εξώφυλλο. Απεικονίζεται ένα γυναικείο πρόσωπο ή μάλλον μισό (αφού μόνο τα ένα μέρος του υπάρχει)… με το ένα της μάτι με κοιτά με βλέμμα βλοσυρό αλλά και διαπεραστικό. Βλέπω μικρές σκούρες κουκκίδες και κάποιες λεπτές γραμμές στην επιφάνειά του προσώπου της… είναι άραγε κάποιος συμβολισμός; Αναρωτιέμαι. Τα σημάδια της ζωής που βαθιά αφήνουν τη σκιά τους πάνω μας καθώς διανύουμε τη πορεία μας στον χρόνο; Οι χαρακιές που αυλακώνουν τον ψυχισμό μας; Δεν ξέρω, μπορεί και να είναι. Διάβασε το μυθιστόρημα και θα καταλάβεις.
