Το επείγον της κλιματικής κρίσης (μιλάμε για βάθος δεκαετίας) είναι οι ανυπολόγιστες υδρολογικές πιέσεις στον πλανήτη, ξηρασίες, πλημμύρες, τυφώνες, ταχύτατες ερημοποιήσεις εδαφών… που έχουν ανυπολόγιστα κόστη αλλά κύρια απορρυθμίζουν την ικανότητα μας να εξασφαλίσουμε την διατροφική επάρκεια στους ανθρώπους του πλανήτη, αλλά και σε πολλές περιοχές μεγάλης έκτασης κατά τις θερινές μέρες η μεγάλη θερμοκρασία σε συνδυασμό με την μεγάλη υγρασία περιβάλλοντος ξεπερνά τα όρια βίωσης του ανθρώπου αλλά και πολλών άλλων έμβιων όντων.
Άρα ο καταλληλότερος τίτλος του σημειώματος αυτού θα ήταν απλά: περί “διατροφικής και ζωτικής επάρκειας” μετάβαση.
Το βάρος των προτάσεων για επίλυση προφανώς θα πρέπει να δίνεται εκεί που μπορούμε άμεσα να δώσουμε απαντήσεις. Δηλαδή τα σημεία που υπάρχουν άμεσα εφικτές δυνατότητες «μόχλευσης» που φέρνουν άμεσα αποτελέσματα. Γιατί το επείγον της κρίσης ορίζεται σε βάθος 10ετιας…
Αν θέλουμε να δούμε την μεγάλη διάσταση της κλιματικής κρίσης και του κατεπείγοντος για την αντιμετώπιση της, αυτή είναι το …νερό! (συμμετέχει κατά 80% στο φαινόμενο της υπερθέρμανσης…) και η ενίσχυση του φυσικού του κύκλου… Δηλαδή τον ( μέχρι τώρα σχεδόν ανέγγιχτο από πλευράς έρευνας και ανάλυσης σε σχέση με την κλιματική κρίση) υδρολογικό κύκλο που αφορά το φυσικό φαινόμενο του θερμοκηπίου που διατηρεί την ζωή στον πλανήτη.
Η γη χρειάζεται ψύξη!
Από τα 342 watt/m2 ενέργειας που δέχεται ο πλανήτης από τον ήλιο, από ανθρωπογενείς λόγους τα τελευταία 250 χρόνια και εκθετικά από 50 χρόνια η θερμοκρασία του πλανήτη αυξήθηκε κατά 1,3 βαθμούς Κελσίου επειδή εγκλωβίζεται στην επιφάνεια και στην ατμόσφαιρα του ενέργεια 3watt/m2, δηλαδή η ικανότητα επανακτινοβολίας ανέρχεται σε 339 watt/m2 (Walter Jenna https://www.regenerate-earth.org/).
Που κατακρατείται αυτή η ενέργεια (θερμότητα);
11% στο co2 της ατμόσφαιρας, 9% στο μεθάνιο και άλλα αέρια, και, στους «ελέφαντες» που δεν χωρούσαν μέχρι σήμερα στο «δωμάτιο» συζητήσεων για το θέμα, στο …νερό 80%!
Στην υδρολογία του πλανήτη λοιπόν.
Θα επιμένουμε στην μείωση των ρυπογόνων εκπομπών CO2, αλλά οι λύσεις που μπορούμε άμεσα και πρακτικά να δώσουμε και που είναι όχι μόνο αποτελεσματικές αλλά και άκρως παραγωγικές αφορούν την υδρολογία! (μειώνουν έμπρακτα και το co2, ούτως ή άλλως), ήτοι απλά, τρόποι που θα ψύχουν τον πλανήτη…, ένταση δασοκάλυψης, τρόποι καλλιέργειας που δεν αφήνουν γυμνή γη, μέτρα για τις πυρκαγιές, (θέλουμε άμεσα 5% αύξηση της βλάστησης, σήμερα) δηλαδή να μειώσουμε τις διαδικασίες οξείδωσης του άνθρακα (CO2), να επαναφέρουμε άνθρακα (από την ατμόσφαιρα και τους ωκεανούς) στις μεγάλες αποθήκες ζωής που είναι το έδαφος… αυτό φέρνει επί πλέον πράσινο (τροφή), διαπνοή, υγρασία, ψύξη, βροχές, αποθήκευση νερού στο έδαφος, εκθετική επέκταση του πράσινου, επάνοδο στις συνθήκες ζωής του πλανήτη….θέλουμε δηλαδή το 1% της ενέργειας που παρακρατεί σήμερα πλανήτης (με ευθύνη ανθρωπινή), να ξαναβγεί από την επιφάνεια και την ατμόσφαιρα του… απλά, βιώσιμα, αποτελεσματικά, παραγωγικά…
Η κουβέντα για «ενεργειακή μετάβαση» είναι καλή, να κάνουμε ότι είναι δυνατό αλλά αφορά συζήτηση σήμερα μόνο στο «δωμάτιο» (οικοκαπιταλισμος του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Κάρτερ)… να ανοίξουμε τα παράθυρα, τουλάχιστο να δούμε τους «ελέφαντες», το …νερό!
Η διαδικασία που περιγράφεται “επιστρέφει” άμεσα σε φυσικές διεργασίες που ξεπερνούν την ουδετερότητα (όχι επί πλέον co2), αφορούν την ταχεία αφαίρεση co2, σε ρυθμούς της φάσης οικοδόμησης ζωής στον πλανήτη. Δεν θα είχε γίνει καν αναφορά αν επρόκειτο περί ουδετερότητας. Αυτή μπορεί να υπάρχει, ως έννοια μόνο, ούτε καν σαν δυνατότητα κοντοπρόθεσμη, όταν μιλάμε μόνο μέσα στο “δωμάτιο”.
Οι εφαρμογές (προτάσεις) για την ενέργεια – ηλεκτροπαραγωγή, είναι μέσα στο «δωμάτιο» και σε αυτή την φάση αφορούν τον λεγόμενο οικοκαπιταλισμό και δεν είναι παραγωγικές με την έννοια άμεσης μείωσης της θερμοκρασίας του πλανήτη. Στην ουσία είναι, ακαδημαϊκού και ερευνητικού πεδίου από την μεριά της επιστήμης και εφαρμοσμένες πρακτικές προσεγγίσεις (τις έχουμε χαρακτηρίσει επαρκώς στα κινήματα για την διάσωση των βουνών μας και των κορυφογραμμών τους, δηλαδή εκεί που η φύση «κατασκευάζει» κλίμα!) που δεν μπορούν να δώσουν άμεσες “οικολογικές” λύσεις και αποτελέσματα (και όπως βίαια «πλασάρονται»)… Το co2 χρειάζεται ίσως και εκατονταετίες για να φτάσει στο κατώφλι του έτους 1750 (ξεκίνημα της λεγόμενης «βιομηχανικής επανάστασης»)- μη ξεχνάμε την διαρκή “εξισορρόπηση” από το υπερτεράστιο φορτίο co2, που περιέχουν οι ωκεανοί με την ατμόσφαιρα… Το άμεσο θέμα είναι να μειώσουμε την θερμοκρασία του νερού της ατμόσφαιρας (αφορά το 95% των αερίων του φυσικού θερμοκηπίου του πλανήτη ΓΗ, και το 80% της επιπλέον κατακράτησης ενέργειας σε αυτό που είναι και το επίδικο που συνιστά την κρίση), να αυξήσουμε την ικανότητα των εδαφών σε κατακράτηση άνθρακα και νερού και αυτό έχει άμεσα συνέπειες αναγεννητικές για τον πλανήτη.
Μπορούμε άμεσα δηλαδή και μέσα σε λίγα χρόνια, να αυξήσουμε το πράσινο στον πλανήτη (σε αυτή τη φάση τουλάχιστο κατά 5%), για να επαναφέρουμε την ισορροπία εισερχομένης και εξερχόμενης ενέργειας στον πλανήτη (το 1% της προσπίπτουσας από τον Ήλιο που παρακρατείται)… που είναι και το κύριο πρόβλημα της κλιματικής κρίσης… Διαχείριση της γεωργίας (και κτηνοτροφίας) σε όλο τον κόσμο με αναγεννητικές διεργασιες… (αγροδασοκομία, αναγεννητική γεωργία, ενίσχυση της αναγεννητικής βόσκησης, προστασία των θαλάσσιων μεγάλων κητών…) και είναι οι πραγματικές καταβόθρες αποθεματοποίησης άνθρακα δηλαδή δέσμευσης διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα δυο και τρεις φορές παραπάνω από τα σημερινά επίπεδα υπέρ-έκλυσης στην γήινη ατμόσφαιρα, ώστε να έχουμε σταδιακή μείωση και “αποθέματος” Διοξειδίου!).
Είναι απλό μέσο, δεν είναι εύκολο γιατί δεν έχει συζητηθεί, αναλυθεί και δεν υφίστανται σχετικές πολιτικές, ιδιαίτερα στους τρόπους καλλιέργειας τροφής, προστασίας των δασών, ανατροφοδότησης του πράσινου μανδύα της γης, μέριμνα για τις τεράστιες πυρκαγιές… Σήμερα υπάρχουν παραδείγματα και υποδείγματα σε «νησίδες» αυτά μπορούν να γίνουν προπομποί μιας ταχείας αναγέννησης της φύσης και κατά συνέπεια αναγέννησης της ζωής στον πλανήτη…
Οδηγός είναι η ίδια η φύση και τα απλά αλλά σοφά βήματα που κτίζει την ζωή στην μικρή κουκίδα αστερόσκονης τον πλανήτη γη.
Θα δίνουμε ταυτόχρονα και την μάχη της βελτίωσης από άποψη ρύπων και κόστους, των πηγών ενέργειας και κάθε άλλων ρυπογόνων διεργασιών και εδώ η επιστήμη αιτούμε να κάνει αρκετά…
Για το Β μέρος του σημειώματος αυτού, έχω κάνει μια παρέμβαση σε κύκλο ενημερώσεων του «ΑΙΓΙΛΟΠΑ» τον περασμένο Μάρτιο, όπου προσπαθώ να δείξω ότι ο τομέας της γεωργίας (και δη της αναγεννητικής) είναι σχεδόν και ο πιο άμεσος και αποτελεσματικότερος για να ξεπεράσουμε με θετικά πρόσημα την κλιματική κρίση.
Θα επανέλθω γρήγορα σε αυτήν την διάσταση της μετάβασης “διατροφικής και ζωτικής επάρκειας”.
Λιούζας Στέφανος (Βιοκαλλιεργητής και Ηλεκτρολόγος Τεχνολόγος Μηχανικός)
Βασιλειάδα Καστοριάς
