Τέτοια εποχή, δεκαετία 60 και 70, τα θερινά σινεμά είχαν την τιμητική τους στη μικρή κοινωνία του Άργους. Η αγαπημένη και, ίσως, η μοναδική ψυχαγωγία μικρών και μεγάλων. Αν εξαιρέσουμε βέβαια τη βολτα-νυφοπάζαρο, πλατεία- Γυμνάσιο και τανάπαλιν!!!
Τα θερινά σινεμά δύο. Του Κωνσταντινίδη και του Τάμπα. Είχα την τύχη και την ατυχία να ζήσω ενεργά την άνθηση και την παρακμή αυτού του υπέροχου πολιτιστικού θεσμού που απετέλεσε σημαντικο κομμάτι της πολιτιστικης εξέλιξης του τόπου μας.
Μέχρι την ηλικία των 15 ετών δουλευα στον κινηματογράφο του Παύλου Κωνσταντινίδη (θερινό και χειμερινό), αφού ο πατέρας μου διατηρούσε το κυλικείο.
Ίσως πολλοί να με θυμάστε με το κασσελάκι στο χέρι, στα διαλείμματα, να διαλαλώ την πραμάτεια μου: – Σπόρια- φυστίκια φρέσκα έχωωω!!
Δυστυχώς δεν πρόβλεψα να αποτυπώσω αυτές τις εικόνες σε κάποια φωτό.
Αν κάποιος φίλος διαθέτει σχετικό φωτογραφικό υλικό ας το αναρτήσει για να θυμηθουμε εκείνες τις όμοφες εποχές που, όπως λέει και ο Κηλαηδόνης, χάθηκαν μαζί με το αγιόκλιμα και τα γιασεμιά!
Ίσως οι Κωστας Αδαμ και Τάσος Ιωαννιδης θα μπορούσε να βοηθήσουν.
Η φωτό που ακολουθούν είναι από το θερινό σινεμά του Κωσταντινίδη [Τιτάνια] Στην πρώτη διακρίνεται ο ίδιος με τη γυναίκα του τη Βέτα ενώ στη δεύτερη είναι ο πατέρας μου ο κυρ Μιχάλης, που διατηρούσε το “κυλικείο” του κινηματογράφου.
Βρίσκονταν στη θεση που σημερα είναι η οικοδομή του μακαρίτη Σιάπκα στον πεζόδρομο. Αν πάτε από πίσω θα δείτε και τη σκηνή που, νομίζω ότι διασώζεται ακόμη!!
Babis Argyropoulos.
Ορεστάργειοι
