Το φύλο είναι ένα πολιτισμικό σύμβολο, μια πολιτισμική κατασκευή. Είναι σταυροδρόμι στην μελέτη των αξιών, των οικονομικών πολιτικών σχέσεων, του γάμου και της συγγένειας .
Ακόμα το φύλο δημιουργεί κοινωνικές σχέσεις, θέτει τα όρια, τους κανόνες και τους τρόπους συμπεριφοράς που -σύμφωνα με τις εκάστοτε κοινωνικές αντιλήψεις- πρέπει να έχει ένας άνδρας και μια γυναίκα (Παπαταξιάρχης).
Τα παιχνίδια ως καταναλωτικά αγαθά αποκτούν αξία μέσα από την κοινωνική και συμβολική χρήση που έχουν.
Για την κοινωνική ανθρωπολογία τα αγαθά είναι σύμβολα που εμπεριέχουν σημασίες. Σε αυτήν την κοινωνική και συμβολική χρήση στηρίζεται όλο το οικοδόμημα της διαφήμισης, δηλαδή κάθε αγαθό που εμπεριέχει ένα μήνυμα είναι το σημαίνον και οι κοινωνικές ομάδες ή τα κοινωνικά στρώματα που απευθύνονται είναι το σημαινόμενο.
Σύμφωνα με την άποψη του Ολλανδού ιστορικού Johan Huizinga ο ίδιος προσεγγίζει το παιχνίδι ως αποτέλεσμα της φύσης των παιδιών, δηλαδή ότι το παιχνίδι αποτελεί μια από τις βασικότερες λειτουργίες του ανθρώπινου είδους. Επιπρόσθετα επισημαίνει ότι το παιχνίδι είναι μια ελεύθερη δραστηριότητα κατά την οποία το κάθε παιδί παίζει με τον δικό του τρόπο και βγάζει έναν τελείως διαφορετικό εαυτό.
Ωστόσο οι απόψεις διίστανται, διότι πολλοί είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι το παιχνίδι είναι αποτέλεσμα του πολιτισμού και όχι αποτέλεσμα της φύσης των παιδιών.
Εκείνο που έχει σημασία δεν είναι μόνο το περιεχόμενο ενός παιχνιδιού ή το τι είναι εκείνο που έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον των παιδιών, αλλά το σημαντικότερο είναι να επικεντρωθεί κανείς στα ίδια τα παιδιά.
Τα παιχνίδια δεν περιλαμβάνουν μηνύματα μόνο των κατασκευαστών , αλλά και των ίδιων των χρηστών.
Συνεπως, ας αφήσουμε τα παιδιά (ή τους χρήστες των παιχνιδιών) να εκφραστούν όπως θέλουν !
Ελισάβετ – Βικτώρια Γραμμένου
Απόφοιτος του τμήματος Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, Μυτιλήνη
