“5 λεπτάκια!” (του π. Νικόλαου Γιαννουσά)

Είμαι ο τελευταίος από όλους. Γι΄ αυτό και γράφω. Εκθέτω τον αβαθή εαυτό μου ώστε να ντροπιαστώ, να φιλοτιμηθώ και να αναλάβω επιτέλους τον αγώνα που μου αναλογεί.
Εάν υποθέσουμε ότι αυτή τη στιγμή, ξαφνικά, έρχεται ο Αρχάγγελος Μιχαήλ και μου λέει: «τελείωσε ο χρόνος σου πάνω στη γη, φεύγουμε», νομίζω ότι αυτό που θα του πω είναι: «άφησέ με 5 λεπτάκια να ζητήσω το έλεος του Θεού». Αλλά φοβάμαι ότι ο Αρχάγγελος θα μου πει: «ξέρεις πόσα πενταλεπτάκια κάθε ημέρα σε ολόκληρη τη ζωή σου πέταγες στο καλάθι των αχρήστων;». Θα νιώσω αναπολόγητος.. η αμήχανη εσωτερική μου σιωπή, θα έχει ήδη προαναγγείλει μέσα μου, με τον φρικτότερο τρόπο, το αποτέλεσμα της επερχόμενης κρίσεως του Θεού.
Πόσο δύσκολο είναι άραγε, και εγώ και εσύ και ο διπλανός και ο καθένας, να εξοικονομήσει 2-3 σκόρπια πενταλεπτάκια την ημέρα, ώστε να ζητήσει το έλεος του Θεού; Μία απλή κίνηση και το χάδι του κομποσχοινιού αγκαλιάζει τα ακροδάκτυλά μας. «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».. «Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς».. «Σταυρέ του Χριστού, σώσον με τη δυνάμει Σου»..
Σε ελάχιστο χρόνο ο Ουρανός ανοίγει και η υπερκόσμια αλλά και γλυκιά παρουσία του Κυρίου και της Παναγίας, μας πληροφορούν: «εδώ είμαι.. σε άκουσα..».. ηρεμία, γαλήνη, παρηγοριά, θάρρος, κουράγιο, αισιοδοξία, ελπίδα, κατάνυξη και άλλο μισό λεξικό λέξεων προβάλλει στον ορίζοντα της ψυχής και ένα σεμνό φως θερμαίνει την παγωμένη μας ύπαρξη..
Το κομποσχοίνι έκανε τη δουλειά του.. ως πνευματικό εργαλείο, έχει πάντοτε δυνατό σήμα και φορτίζει τον άνθρωπο με την Θεία Χάρη! Αλλά δεν μένει μόνο εκεί.. το κομποσχοίνι λειτουργεί και ως μπαταρία Θείας Χάριτος.. πέρασες μία φορά όλο το κομποσχοίνι με την ευχή «Κύριε Ιησού Ελέησόν με»;.. το φόρτισε ο Θεός με τη Θεία Του Χάρη.. μόλις λοιπόν χρειαστείς την βοήθεια του Θεού, πιάσε το κομποσχοίνι σου.. πριν προλάβεις να ψελλίσεις μία λέξη, το κομποσχοίνι «εκφορτίζει» την Θεία Χάρη κατευθείαν στην ψυχή σου.. γίνεται ένα «μπαμ» και η θλιβερή κρούστα του κακού διαλύεται σε χίλια κομμάτια..
Αυτά τα ξέρει ο διάβολος και κινείται πονηρά.. αισθάνεσαι ένα εσωτερικό κενό και μία αδιόρατη ανάγκη να το καλύψεις; μην αναρωτιέσαι: η ψυχή σου διψά για Χάρη Θεού και είσαι τυχερός που το εντόπισες!.. ο διάβολος όμως τότε, δήθεν από φιλανθρωπία, σου προσφέρει γρήγορα γρήγορα «καραμελίτσες» για να απασχολήσεις το μυαλό σου κάπου αλλού και προσωρινά να «γλυκαθείς».. να ξεχάσεις για λίγο τη δίψα σου.. ΑΛΛΑ καταλαβαίνεις πολύ καλά ότι εάν διψάς και φας μία καραμέλα, μπορεί για λίγη ώρα να ξεγελάσεις την δίψα σου, αλλά μετά η δίψα επανέρχεται ασύγκριτα δριμύτερη και γίνεται αφόρητη!
Συμπέρασμα; 5 λεπτάκια κομποσχοίνι, ισοδυναμεί με ένα δροσερό ποτήρι Θείας Χάριτος στην ψυχή μας!!!
Πόσο λες τελικά να απέχει η κόλαση από τον παράδεισο; Ντρέπομαι και μόνο που το σκέφτομαι.. «5 φευγαλέα λεπτάκια» χωρίζουν κόλαση και παράδεισο.. και όμως αυτά τα «5 λεπτάκια» είναι χάσμα μέγα και φοβερό στην επόμενη ζωή!!!
Χρόνος ανάγνωσης άρθρου: μισό «πενταλεπτάκι».. κάνε σε παρακαλώ και άλλο μισό «πενταλεπτάκι» για να το συμπληρώσεις..
«πενταλεπτάκι» εδώ, «πενταλεπτάκι» εκεί γεμίζουμε το πνευματικό μας σακουλάκι.. ναι;…