Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα η θέση της γυναίκας θεωρείται από πολλούς αμφιλεγόμενη. Από τη στιγμή της γέννησης της έρχεται αντιμέτωπη με το ανδρικό φύλο και προσπαθεί να επιβιώσει σε μια μάχη ανισότητας και ελευθερίας.
Οι γυναίκες της Αρχαίας Αθήνας, όπου το πολίτευμα ήταν δημοκρατικό, δεν απολάμβαναν τα στοιχειώδη, σημερινά, δικαιώματα. Σε μια κοινωνία ανδροκρατούμενη και σκληρή υπήρχε λιγοστός χώρος για τις γυναίκες και γι αυτόν τον λόγο τα δικαιώματα τους ήταν ανύπαρκτα.
Στο Μεσαίωνα τα πράγματα ήταν ακόμη πιο δύσκολα, διότι οι γυναίκες βίωναν την απόλυτη δυστυχία και ψυχική εξαθλίωση.
Μετά τη Γαλλική Επανάσταση, ενώ οι παραγωγικές σχέσεις εξελίχθηκαν και υπήρξε οικονομική ανάταση, οι γυναίκες συνέχισαν να είναι υποταγμένες στο πλαίσιο ενός κόσμου, ο οποίος κυριαρχείται από άνδρες, εκτός από κάποιες εξαιρέσεις όπου ορισμένες κατάφεραν να αποκτήσουν αξιώματα και διοικητικές θέσεις.
Ωστόσο ποια είναι η θέση της σήμερα?
Η γυναίκα, στη σημερινή εποχή, έχει καταφέρει να αποκτήσει ‘’κάποια ‘’από τα δικαιώματα που δεν είχε παλαιότερα, όχι όμως τόσα όσα πραγματικά θα έπρεπε.
Κάποια από τα δικαιώματα που κατάφερε να κατακτήσει είναι το δικαίωμα της ψήφου και της εργασίας, ωστόσο υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου πολλοί άνδρες τις αναγκάζουν να μεγαλώνουν τα παιδιά ή να ασχολούνται με τις δουλειές του σπιτιού.
Επιπλέον, το δικαίωμα απέναντι στην μόρφωση, αφού πλέον μορφώνεται ένα μεγάλο ποσοστό των γυναικών, ανεξαρτήτως ηλικίας, κάνοντας πραγματικότητα τους στόχους και τα όνειρα τους. Με εξαίρεση φυσικά τις χώρες (Ιράν, Ιράκ, κ.α) όπου απαγορεύεται γενικότερα στις γυναίκες να σπουδάζουν , φτάνοντας ακόμη και στο σημείο να τις τιμωρούν αυστηρά, ακόμη και να τις σκοτώνουν.
Ωστόσο, το δικαίωμα της σωματικής ακεραιότητας και της αυτονομίας είναι κάτι που δεν έχει κατακτηθεί ακόμη στη σημερινή εποχή.
Πολλοί άνδρες ξεσπούν στον άνθρωπο τους ανά πάσα ώρα και στιγμή νομίζοντας πως είναι κτήμα τους, ξεχνώντας ότι μπορεί να είναι η φίλη, η σύζυγος, η μητέρα τους.
Όλοι οι άνθρωποι, ανεξάρτητα από τα προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίζουν (οικογενειακά, οικονομικά, επαγγελματικά ,ψυχολογικά) οφείλουν να αγαπούν τον άνθρωπο τους δείχνοντας αγάπη, σεβασμό και ευγενείς τρόπους συμπεριφοράς.
Μόνο έτσι μπορούμε να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο αύριο. Αποδεχόμαστε ‘’τα θέλω και τα δεν θέλω’’ του άλλου, χωρίς να τον θεωρούμε δεδομένο και ιδιοκτησίας μας, τουτέστιν αποδεχόμαστε τη διαφορετικότητα!
Ελισάβετ Γραμμένου
Απόφοιτη του τμήματος Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας (Πανεπιστήμιο Αιγαίου Μυτιλήνη)
