Μετά την Ήπειρο και τα “Μαύρα μου χελιδόνια” οι ΚΟΥΠΕΣ μας ταξιδεύουν στα αγαπημένα Κύθηρα.
Κάπου εκεί στη χώρα των Κυθήρων ,φυσά ένας αέρας που λέγεται “Μεσσαρίτικος”. Ένας αέρας που σε ταξιδεύει από το εδώ στο εκεί ,από την πατρίδα στην ξενιτιά,από το τώρα στο αύριο…
Σου θυμίζει πως η ζωή είναι ένας χορός από στιγμές.Ένα συνονθύλευμα χρόνου και συναισθημάτων.Πράγματα που ζούμε και φεύγουν πριν το καταλάβουμε.
Να ζεις. Να ζεις και να αγαπάς το τώρα, να ζεις έναν αέρα Μεσσαρίτικο, να τον εκτιμάς, προτού ο αέρας γίνει Ποταμίτικος, προτού η γραμμή πλεύσης αλλάξει και κάτι χαθεί. Να φιλιώνεις με το μέσα σου.
Να υπέρ παρέχεσαι για να ξαναγεμίζεις.
Να ζεις.
Όπου χτυπάει δυνατά η καρδιά μας, εκεί είναι η ζωή, εκεί φυσάει ο Μεσσαρίτικος…
“Οι ρίζες μας αλλιώς”
