Ένα ακόμα ποδηλατικό ταξίδι 200km με διοργανωτή τον Ποδηλατικό Σύλλογο Καστοριάς “620”, πραγματοποίησε το Σάββατο 8 Ιουλίου ο Αιγιώτης ποδηλάτης υπέρ αποστάσεων Τσολάκης Λοΐζος στην “Αρχόντισσα του Βορρά” στην Καστοριά.
Την πόλη που είναι κτισμένη αμφιθεατρικά επάνω σε μια στενή χερσόνησο, που θυμίζει νησί, που εντυπωσιάζει με τα πολλά μεγαλοπρεπή Μακεδονίτικα αρχοντικά και τις δεκάδες Βυζαντινές εκκλησίες που καθρεφτίζονται στα καθαρά νερά της λίμνης Ορεστιάδας.
Ένα ταξίδι στον χρόνο, στην μνήμη και στην Ιστορία, ένα ταξίδι στην Φύση και στο Πολιτισμό. Σε έναν αγώνα όπου και οι 88 συμμετέχοντες ήταν νικητές.
Μιλώντας στo Protionline.gr ο Αιγιώτης ποδηλάτης τόνισε: “Το Brevet Καστοριάς “Χωριά της Λήθης-Στα βήματα του Παύλου Μελά” ήθελα από πέρσι να το τρέξω αλλά λόγω covid δεν τα κατάφερα. Φέτος δεν υπήρχε περίπτωση να μην δηλώσω συμμετοχή γιατί μου αρέσει να ανακαλύπτω και να εξερευνώ νέα μέρη με τον τρόπο που αγαπώ όπως τότε που ήμουν μικρό παιδί.
Για τους συμμετέχοντες στο Brevet Καστοριάς την Παρασκευή το απόγευμα 7/7 διοργανώθηκε μια κρουαζιέρα καλωσορίσματος με το καραβάκι “ΟΛΥΜΠΙΑ” όπου είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε το ειδυλλιακό τοπίο της λίμνης και την πόλη της Καστοριάς, να θαυμάσουμε εν πλω την γραφική παραλίμνια διαδρομή της χερσονήσου πίνοντας τον απογευματινό μας καφέ, απολαμβάνοντας το ηλιοβασίλεμα”.
Στο πάρκο Ολυμπιακής Φλόγας δόθηκε η εκκίνηση
Και προσθέτει ο Λοϊζος Τσολάκης: “Την επόμενη μέρα στις 7.30πμ στο πάρκο Ολυμπιακής Φλόγας δόθηκε η εκκίνηση. Η “γυρολιμνιά” της Καστοριάς ήταν το καλύτερο ζέσταμα που έχω κάνει ποτέ σε brevet. Μία ελκυστική διαδρομή που εξιτάρει το βλέμμα, ηρεμεί τον νου και μαγεύει την καρδιά. Με βάση τον σχεδιασμό της διαδρομής περάσαμε ποδηλατώντας από το Μοναστήρι του Αγίου Νικολάου Τσιριλόβου που αποτέλεσε καταφύγιο και στρατηγείο του Παύλου Μελά, για να κατευθυνθούμε στα Χωριά της Λήθης, χωριά ξεχασμένα στα οποία ο χρόνος σταμάτησε, όταν έφυγαν και οι τελευταίοι κάτοικοι. Πλινθόκτιστοι οικισμοί που φέρουν ως τις μέρες μας, ανεξίτηλα τα σημάδια στους τοίχους και στις μνήμες των ανθρώπων που άφησε ο εμφύλιος σπαραγμός”.
Στο ιστορικό μουσείο “Παύλος Μελάς”
“Επισκεφτήκαμε το ιστορικό μουσείο Παύλος Μελάς στον οικισμό Μελάς, χωριό που μετονομάστηκε από Στάτιστα προς τιμήν του αξιωματικού και ήρωα του Μακεδονικού αγώνα Παύλου Μελά. Εκεί είδαμε προσωπικά αντικείμενα της οικογένειας Καντζάκη, όπλα από την εποχή του Μακεδονικού Αγώνα, στολές και φωτογραφίες Μακεδονομάχων. Και από την Ιστορία που ξετυλίχθηκε μπροστά μας συνεχίσαμε προς την επιβλητική φυσική ομορφιά της Μικρής και Μεγάλης Πρέσπας με προορισμό το χωριό Ψαράδες. Τα σύνορα του Ελληνισμού.
Το μοναδικό ελληνικό χωριό στις όχθες της Μεγάλης Πρέσπας με τους εξήντα περίπου μόνιμους κατοίκους, που η ζωή για αυτούς κυλά ήρεμα και αργά σε ένα μέρος μοναχικό μεν, απείρου κάλλους δε. Και έπεται η συνέχεια!
Πρέσπες χωρίς Άγιο Αχίλλειο γίνεται; Δεν γίνεται. Ένα Ελληνικό νησάκι βγαλμένο από άλλη εποχή. Μια μικρή νησίδα που όταν την επισκέπτεσαι μαγεύεσαι και θες να επιστρέψεις ξανά. Το δεύτερο κατοικημένο νησί σε λίμνη στην Ελλάδα με 21 μόνιμους κατοίκους μετά το νησί των Ιωαννίνων. Εκεί δεσπόζει το μνημείο σύμβολο των Πρεσπών, η Τρίκλιτη Βασιλική του Αγίου Αχιλλείου.
Η πορεία με το ποδήλατο στην πλωτή γέφυρα (η πρώτη που τοποθετήθηκε για πεζούς και ποδηλάτες σε ελληνική λίμνη συνολικού μήκους 650 μέτρων) μοιάζει με ιεροτελεστία και θα είναι μια ανάμνηση που θα την θυμάμαι για πάντα. Εκεί θα ακούσεις τους ήχους από εκατοντάδες πουλιά, που δεν έχεις ακούσει στο παρελθόν. Μια μελωδία όνειρο καταμεσής της λίμνης.
Στην κορυφή του μικρού λόφου βρίσκεται σκαρφαλωμένο το σύγχρονο εκκλησάκι του Αγίου Αχιλλείου, για να σου υπενθυμίζει ότι η έννοια της πατρίδας είναι συνυφασμένη με την έννοια της θρησκείας. Από εκεί μπορείς να δεις την Μικρή Πρέσπα από ψηλά και το πανόραμα των γύρω βουνών δημιουργώντας ένα σκηνικό βγαλμένο από κινηματογραφικό καρέ”.
Ο γλυκός δρόμος της επιστροφής
“Έχεις φύγει πρωί και επιστρέφεις απόγευμα στην Καρδίτσα με 200 km στα πόδια σου λες και δεν τρέχει τίποτα “φορτωμένος” με ένα σωρό ποδηλατικές εμπειρίες. Εκεί αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι την μαγική ενέργεια του τόπου που κατοικούμε. Ένα τόσο μικρό ποδηλατικό ταξίδι 200 km που σε κάνει να καταλαβαίνεις τόσα πολλά! Και στο τέλος όλοι μαζί οι συμμετέχοντες γινόμαστε μια οικογένεια πίνοντας παγωμένη μπύρα και απολαμβάνοντας τοπικά εδέσματα φιλοσοφώντας για την διαδρομή. Όμορφα και απλά πράγματα ανεκτίμητης αξίας που κάνουν την ζωή μας ξεχωριστή. Ερωτεύτηκα την Καστοριά μα ακόμα περισσότερο αγάπησα την χώρα μου. Γιατί την Ελλάδα αξίζει να την αγαπάς για όλα όσα είναι και για όλα όσα δεν ξέρεις ότι είναι”.
