Δήλωσε από τη Μακρόνησο (Long Island … αμερικανιστί) ομογενής υποψήφιος* για την προεδρία πολιτικού φορέα: « Εδώ … κόπηκε η Ελλάδα στα δύο. … Σ’ αυτή την άνυδρη γη μεταφέρθηκαν χιλιάδες άνθρωποι που επέμεναν να είναι Αριστεροί. Για να ‘διορθωθούν’ με ξύλο και βασανιστήρια. Για να γίνουν καλοί πολίτες για το μετεμφυλιακό κράτος τής Δεξιάς. …». Μήνυμα εθνικής ‘ενότητας’, ‘συμφιλίωσης’ και ‘ομόνοιας’ από έναν υποψήφιο και μάλιστα ένα νέο άνθρωπο που διεκδικεί υψηλότατο θεσμικό ρόλο. Μήνυμα με αναφορά στη διχόνοια, σε πάθη, στο μίσος. Αν έκανε και αναφορά σε ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, θα γυρνούσαμε ‘προοδευτικά’ 4+ δεκαετίες πίσω, σε εποχές που δεν είχε γεννηθεί ο ίδιος. Να διαγράψουμε λοιπόν την ιστορία μας; Όχι στη διαγραφή αλλά όχι και στη μονομερή διατήρηση και προβολή μιας ‘παραποιημένης’ και ιδιοτελώς ‘σκηνοθετημένης’ ιστορίας με λόγους και εκδηλώσεις μίσους, εκδίκησης, διχόνοιας.
Επιπλέον πρόσθεσε ότι «… το συλλογικό είναι πιο μεγάλο από τον καθένα μόνο του. …». Εννοείται, αλλά δεν εννοούσε αυτό. Εξάλλου, θα ήταν προϊόν παιδικής αφέλειας. Ναι το 1+1+ … είναι μεγαλύτερο από το 1. Προφανώς εννοούσε ότι το συλλογικό έργο πολλών ξεπερνά το άθροισμα ατομικών έργων και προσωπικών συνεισφορών. Ως ομογενής προς ομογενή, να τού θυμίσω ότι (τουλάχιστον) στις ΗΠΑ, η ατομική προσφορά και προσωπική συνεισφορά λίγων ομογενών και φιλελλήνων ξεπερνά κατά πολύ το άθροισμα όλων των συλλογικών πρωτοβουλιών και έργων από ‘οργανωμένους’ φορείς. Στην ελληνική πραγματικότητα διαχρονικά, η μονάδα, δηλαδή ο Έλληνας, και οι ‘λίγοι’ ίσως έχουν προσφορά μεγαλύτερης αξίας από το άθροισμα προσφοράς των μονάδων που απαρτίζουν μια κοινωνία, μια πολιτεία, ένα κράτος. Πικρή αλήθεια…
Δεν τάσσομαι κατά τού συγκεκριμένου υποψηφίου. Εξάλλου δεν ανήκω στον κομματικό του χώρο. Τον ‘ακολουθώ’ όμως με ενδιαφέρον γιατί, αν μη τι άλλο, ο λόγος του, αν και μη επαρκής και αμετροεπώς ή άμετρα δραματοποιημένος, έχει χροιά συμβατή με την κανονικότητα (και ας μη αποτελεί η κανονικότητα ευκαιρία για την Αριστερά σύμφωνα με συνυποψήφια του) και την αστική ευγένεια (την αποκηρυγμένη ιδεολογικά και μαγαρισμένη από πρότυπα και συντρόφους του). Ας αποφασίσουν λοιπόν τα μέλη τού συγκεκριμένου φορέα για την κατάταξη του στις επερχόμενες εκλογικές διαδικασίες. Εγώ θα τού ευχηθώ να συγκεντρώσει τις ψήφους που τού πρέπει και να καταλάβει τη θέση που τού αναλογεί.
…
[*Δεν αναφέρω ονόματα παρά γεγονότα και κρίσεις μου διότι σύμφωνα με την αείμνηστη πρώτη κυρία των ΗΠΑ, Anna Eleanor Roosevelt: “Τα μεγάλα μυαλά συζητούν ιδέες, τα μεσαία μυαλά συζητούν γεγονότα και τα μικρά μυαλά συζητούν ανθρώπους” (“Great minds discuss ideas; average minds discuss events; small minds discuss people.”). Εγώ αυτοαξιολογούμαι ως ‘μέσος’ νους.]
2 λεπτά ανάγνωση
