Ο Willy Brandt (18 Δεκεμβρίου 1913 – 8 Οκτωβρίου 1992) Καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας, την περίοδο 1969-1974, υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους πολιτικούς και βραβεύτηκε με Νόμπελ Ειρήνης το 1971 για την οστπολιτίκ, την πολιτική που εφάρμοσε για την εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ της Δυτικής Γερμανίας και της Ανατολικής Ευρώπης
O Willy Brandt «γεννήθηκε» μόλις το 1933, μετά την επικράτηση των Ναζί στη Γερμανία, όταν, δηλαδή, ο Herbert Ernst Karl Frahm αναγκάστηκε να αλλάξει το όνομά του σε Willy Brandt για να αποφύγει τη σύλληψη. Σύντομα, όμως, εγκαταλείπει τη χώρα, για να γυρίσει μόλις μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ξεκινώντας την πολιτική του καριέρα μετά το 1948, ως μέλος του Social Democratic Party. Στη συνέχεια αναλαμβάνει δήμαρχος του Δυτικού Βερολίνου, από το 1957 ως το 1966, την περίοδο δηλαδή χτισίματος του Τείχους του Βερολίνου το 1961.
Ο ίδιος θα υποστηρίζει, όμως, πάντα ότι κατά τη διάρκεια όλης της θητείας του πίεζε για την ένωση των δύο Γερμανιών. Εξάλλου είναι γνωστός, και βραβεύτηκε κιόλας με Νόμπελ, για τις προσπάθειές του για βελτίωση των σχέσεων Ανατολικής-Δυτικής Γερμανίας και για την προσέγγιση της Πολωνίας και της Σοβιετικής Ένωσης. Ο Brandt, στην πραγματικότητα, φέρεται να πίστευε ότι η συνεργασία με τους κομουνιστές θα προωθήσει τις γερμανικές εμπορικές και όχι μόνο σχέσεις, κάτι που μακροπρόθεσμα θα υπονόμευε την κομουνιστική κυβέρνηση.
Μπορεί στο εσωτερικό της Δυτικής Γερμανίας η πολιτική του αυτή, γνωστή ως «Οστπολιτίκ», να προκάλεσε αντιδράσεις, αλλά φαίνεται ότι ήταν αρκετή για να του αποδοθεί το Νόμπελ Ειρήνης το 1971. Το 1969 κατάφερε μετά από χρόνια προσπαθειών να εκλεγεί Καγκελάριος, διατηρώντας το πόστο του και μετά τις εκλογές του 1972.
Tον ίδιο χρόνο, στις 28 Ιανουαρίου 1972 ο Willy Brandt και η κυβέρνηση του εισάγουν τη νομοθετική ρύθμιση που έγινε γνωστή ως Radikalenerlass: όσοι θεωρούνται ότι έχουν «ριζοσπαστικές απόψεις» αποκλείονται από τις δημόσιες υπηρεσίες, καθώς και από την εκπαίδευση. Αν και πολλοί αντιτάχθηκαν στη ρύθμιση αυτή, καθώς είναι αντίθετη με βασικές ελευθερίες των πολιτών, όπως ορίζονται από το ισχύον σύνταγμα, το Radikalenerlass εφαρμόστηκε ανα περιοχές το 1979. Ισχύει, μάλιστα, ακόμη και σήμερα σε ορισμένα από τα γερμανικά ομόσπονδα κράτη, όπως η Βαυαρία.
Ο Brandt παραιτήθηκε από τη θέση του Καγκελάριου λίγο αργότερα, τον Απρίλιο του 1974 όταν αποκαλύφθηκε ότι βοηθός του ήταν κατάσκοπος της Ανατολικής Γερμανίας. Παρέμεινε επικεφαλής του SPD έως το 1987, καθώς και επίτιμος πρόεδρός του μέχρι το θάνατό του το 1992. Σημειώνεται, τέλος, ότι στα τέλη του 1989 ήταν από τους πρώτους Γερμανούς πολιτικούς που τάχθηκαν υπέρ της επανένωσης της χώρας.
