ΕκδηλώσειςΚαστοριάτελευταίες ειδήσεις

Η γιορτή-αφιέρωμα στο Πολυτεχνείο στο Μουσικό Σχολείο Καστοριάς και μια πρωτότυπη διασκευή (φωτο – βίντεο)

Αισιόδοξο το μήνυμα της γιορτής – αφιέρωμα στο Πολυτεχνείο: ότι το πνεύμα, ό,τι και να κάνει κανείς, δεν φυλακίζεται. Και ότι οι νέοι ήταν και πάντα θα είναι το πιο δημιουργικό και ασυμβίβαστο κομμάτι της κοινωνίας μας!
Μια διαφορετική γιορτή πραγματοποιήθηκε σήμερα στην αίθουσα εκδηλώσεων του Μουσικού Σχολείου Καστοριάς αφιερωμένη στην επέτειο των 50 χρόνων από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Η γιορτή εστίασε στη λογοκρισία που επιβλήθηκε στη μουσική κατά την περίοδο της επταετούς δικτατορίας στη χώρα μας.
Μαθητές όλων των τάξεων του Γυμνασίου και του Λυκείου έπαιξαν και τραγούδησαν τραγούδια που είτε ήταν απαγορευμένα κατά την περίοδο της επταετίας είτε κατάφεραν με ευρηματικότητα να διαφύγουν από το «ψαλίδι» των λογοκριτών ενώ προβλήθηκε και σχετικό οπτικό και ηχητικό υλικό.
Τον συντονισμό της γιορτής ανέλαβαν ο Αντώνης Νόλας, καθηγητής μπουζουκιού, ο οποίος ενορχήστρωσε και δίδαξε τα τραγούδια που ακούστηκαν, και οι φιλόλογοι Μαίρη Τσιλεμάνη και Ελένη Τσιπλάκη, που πραγματοποίησαν τη σχετική έρευνα και επιμελήθηκαν το οπτικοακουστικό υλικό που προβλήθηκε. Το Σύνολο Ευρωπαϊκής Χορωδίας που συνόδευσε τις σόλο φωνές δίδαξε η καθηγήτρια βιολιού Έλλη Καλουτσάκη.
Στην ορχήστρα συμμετείχαν, εκτός από τους μαθητές μας, και οι καθηγητές: Αντώνης Νόλας (μπουζούκι – κιθάρα), Έλλη Καλουτσάκη (βιολί), Φανή Καζέλη (φλάουτο), Δημήτρης Καραβίδας (κλαρίνο) και Κική Τσακιρίδου (κρουστά)
Στόχος της γιορτής ήταν να περάσει ένα αισιόδοξο μήνυμα: ότι το πνεύμα, ό,τι κι να κάνει κανείς, δεν φυλακίζεται. Και ότι οι νέοι ήταν και πάντα θα είναι το πιο δημιουργικό και ασυμβίβαστο κομμάτι της κοινωνίας μας.
Και, όπως λέει και ο ποιητής «[,,,] ίσως εκεί που κάποιος αντιστέκεται χωρίς ελπίδα, ίσως εκεί να αρχίζει η ανθρώπινη ιστορία, που λέμε, κι η ομορφιά του ανθρώπου» (Γ. Ρίτσος, «Ελένη»).
Θερμά συγχαρητήρια σε όλους του συμμετέχοντες!
————————————————————–
 «Μπήκαν στην Πόλη οι οχτροί», ένα τραγούδι του Γιάννη Μαρκόπουλου, που μαζί με το «Πότε θα κάνει ξαστεριά» υπήρξαν Σύμβολο για το φοιτητικό κίνημα.
Τραγουδάει ο μαθητής της Α΄ Λυκείου Ιορδάνης Σιαπέρδας σε μια πρωτότυπη εκτέλεση με την Ποντιακή Λύρα και συνοδεύει η «Ευρωπαϊκή Χορωδία»!

Back to top button