Μια ψυχιατρική κλινική, Πρότυπη, η ΄΄Αρετή΄΄! Με έντεκα χρόνια άριστης λειτουργίας, με το πλέον καταρτισμένο προσωπικό, βρίσκεται κοντά στους ψυχικά διαταραγμένους ανθρώπους, έτοιμο να αντιμετωπίσει κάθε περίπτωση, κάθε έκτακτο περιστατικό, κάθε μέρα, κάθε στιγμή!
Κάθε στιγμή; Όχι απόψε… απόψε όλα μοιάζουν να πηγαίνουν στραβά, ο τρόφιμος Αρθούρος Λινός, ισχυρίστηκε πως είδε τον διευθυντή της κλινικής νεκρό.
Όχι δεν συντρέχουν λόγοι να πανικοβάλλεται κανείς, ο Αρθούρος έχει διαγνωστεί με ψύχωση. Βλέπει ανύπαρκτους νεκρούς. Άρα διατηρείστε την ψυχραιμία σας, όλα είναι αποκύημα της φαντασίας του.
Μόνο που υπάρχει ένα σοβαρό ζήτημα, κάτι πραγματικά παράξενο… στο γραφείο της διεύθυνσης υπάρχουν λίγες σταγόνες αίματος, στο έπιπλο όπου συνήθως κάθεται ο διευθυντής.
Και κάπως έτσι ξεκινάει ένα τρομερό βιβλίο, ιδιαίτερα ατμοσφαιρικό. Πρωταγωνιστές του οι ασθενείς αλλά και το προσωπικό της κλινικής.
Καθώς αρχίζουν οι έρευνες για να λυθεί το μυστήριο της εξαφάνισης, η συγγραφέας περίτεχνα (πόσο πολύ μου άρεσε αλήθεια το κλίμα του μυθιστορήματος έτσι όπως μεταφέρεται στους αναγνώστες) ξεδιπλώνει το αστείρευτο ταλέντο της, αφού φροντίζει να μας παρουσιάζει της προσωπικότητες των ηρώων με έναν ευφάνταστο τρόπο, και μέσα από αυτές προοδευτικά να προχωράει και στην εξέλιξη της πλοκής, με ρυθμούς ιδανικούς, μετρημένους, ούτε αργούς, ούτε βιαστικούς. Και καθώς δίνονται οι απαντήσεις νέα ερωτήματα γεννιούνται, και μέσα από τις πληροφορίες που προσφέρονται για τις ζωές των ανθρώπων, για την δική τους ιστορία, η πλοκή απίστευτα εκτυλίσσεται, επιδέξια ανοίγει και σε κρατάει τόσο πολύ ώστε να ανυπομονείς να μάθεις τη συνέχεια
Με εντυπωσίασε το ψυχογράφημα των ηρώων. Πραγματικά το θαύμασα. Αγάπησα πολύ και τις περιγραφές στις εκφράσεις, στις αντιδράσεις, στις κινήσεις των πρωταγωνιστών του βιβλίου (ειδικά σε αυτό το βιβλίο έπρεπε να παίξουν και έπαιξαν πρωτεύοντα ρόλο), αφού συχνά με ωθήσανε να κουνήσω επιδοκιμαστικά το κεφάλι.
Τη γραφή της Ήρας της Βλάχου τη γνώριζα από προηγούμενο της βιβλίο (GEMINI) και δεν με εξέπληξε καθόλου το γεγονός πως το μυθιστόρημα είναι τόσο καλογραμμένο. Ήταν άλλωστε ένας από τους λόγους που αναζήτησα και διάβασα και αυτό της το βιβλίο.
Για το τέλος της ιστορίας έχω μονάχα να πω ένα: Ενός κακού μύρια έπονται… αλλά από την άλλη όταν η αλήθεια λάμψει, αχτίδες φωτός, εκεί όπου υπήρχε σκοτάδι, μπορούν να εμφανιστούν και οι ζωές των ανθρώπων να αλλάξουν.
