Ένα από τα δημοφιλέστερα λαδερά της ελληνικής κουζίνας, που βρίσκεται στο ζενίθ του το καλοκαίρι, όταν οι μεστές από γεύση μελιτζάνες ανακατεύονται υπέροχα με
τις μελωμένες θερινές ντομάτες, είναι σίγουρα το ιμάμ. Ένα πιάτο απλό, ταπεινό και …vegan, χαρακτηριστικό του μεσογειακού τραπεζιού, αφού το ελαιόλαδο και τα φρέσκα λαχανικά έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στη γεύση του.
Απ’ την ονομασία του συμπεραίνει κανείς εύκολα πως το πιάτο σχετίζεται με την οθωμανική κουζίνα και το πλήρες όνομά του «ιμάμ μπαϊλντί» θα πει «ο ιμάμης μπαΐλντισε». Ο θρύλος θέλει δηλαδή το συγκεκριμένο μαγείρεμα της μελιτζάνας, με το λαδάκι, το σκορδάκι, τις ζουμερές καλοκαιρνές ντομάτες και το μυρωδάτο μαϊντανό, να έκανε κάποιον ιμάμη να λιποθυμήσει! Στη γεύση του ή στη θέα του; Άγνωστο. Άλλοι λένε ότι του άρεσαν τόσο πολύ που γέμιζε και ξαναγέμιζε το πιάτο μέχρι που έπεσε …τέζα απ’ το πολύ φαΐ για τον ύπνο του υπερ-χορτάτου. Κι άλλοι λένε πως ήταν ένας ιμάμης πολύ σπάγκος και τσιγκούνης, που του ‘ρθε μια λιγοθυμιά κι ένα «σβήνω, να με πεθάνετε θέτε;» μόλις είδε πόσο λάδι χρειαζόταν η συνταγή για να πετύχει.
Μάλλον και οι δυο ιστοριούλες μαρτυρούν πλευρές της αλήθειας. Γιατι το ιμάμ που μάθαμε εμείς απ’ τις γιαγιάδες και τις μαμάδες μας και γεύση ικανή να σε λιποθυμήσει με τη νοστιμιά της έχει -ειδικά όταν γίνεται με ολόφρεσκα εποχικά υλικά και καλό ελληνικό παρθένο ελαιόλαδο και του βάζεις και λίγη φετούλα μέσα- και το μπόλικο το λαδάκι του θέλει για να γίνει όπως πρέπει. «Λαδερό φτιάχνω μαθές;» που έλεγε και η γιαγιά όταν η μαμά της έκανε παρατήρηση πως ρίχνει το λάδι με τη σέσουλα.
Το ιμάμ εκτός από εμβληματικό πιάτο του ελληνικού καλοκαιριού συναντιέται σε πολλές γειτονικές μας κουζίνες με μικρότερες ή μεγαλύτερες παραλλαγές. Στην παραδοσιακή μας μαγειρική θα το συναντήσουμε και μαγειρεμένο στην κατσαρόλα με τις μελιτζάνες κομμένες σε κομμάτια και μαγειρεμένο στο φούρνο με τσακώνικες μελιτζάνες ολόκληρες. Σε γενικές γραμμές το νόστιμο ιμάμ θέλει τις μελιτζάνες να τηγανζίονται μόνες και τη σάλτσα να ετοιμάζεται κι αυτή μόνη πριν συνενωθούν τα δυο τους για την τελική παρασκευή. Θέλει επίσης γενναιοδωρία, όχι μόνο στο καλό λάδι, αλλά και στο κρεμμύδι και στο φρσκοκομμένο μαϊντανό. Και υπομονή -όχι μεγάλη- στη σάλτσα να καραμελώσουν ωραία τα υλικά μας. Το αν θα προσθέσετε φέτα ή κάποιο κίτρινο τυρί, είναι θέμα όρεξης και στιγμής. Και στις δύο περιπτώσεις η απόλαυση είναι εγγυημένη.
